พี่ๆคะ คือเรารู้สึกว่าตัวเองอาการแปลกๆหลังจากที่เก็บตัวอยู่แต่ในห้องมา4เดือนเพราะปัญหาโควิดจึงได้ปิดเทอมยาว ตอนนั้นเราเป็นนิสัยที่ไม่อยากจะไปกินข้าวรวมกับคนอื่นเพราะเพื่อนยายจะมากันเยอะ ไม่รู้มากินด้วยกันทำไมทุกวัน แม้ว่าตายายจะกินแค่2คนแต่หนูก็รู้สึกว่าหนูไม่อยากพูดอยากให้ถามไถ่ พอยายมาเรียกก็จะไม่กินหงุดหงิด ทั้งวันหนูจะไม่กินข้าวเลยนอกจากข้าวเย็นที่ต้องมานั่งกินคนเดียว แต่บางวันก็ไม่กินเลย ถ้าวันนั้นไม่กินแล้ว วันต่อมาก็จะไม่กินด้วย ปวดท้องก็ทนเพราะรู้สึกว่ามันเหนื่อยมากกับการลุกแต่ละครั้ง ตอนนั้นรู้สึกจะไม่เคยเป็นอะไรเลยไม่เคยป่วยนอกจากเหนื่อยง่าย เพลีย ร่างกายอ่อนแรง รู้สึกว่าเจออะไรหรือเข้าไปดูคดีหรือคริปฆาตกรรมแล้วรู้สึกเฉยชา เราเป็นตัวของตัวเองตอนที่อยู่คนเดียว แต่พออยู่ด้านนอกเราก็จะเงียบจนคุณป้า คุณน้าบอกให้พูดบ้าง หากไม่มีอะไรจำเป็นจะไม่ออกไปข้างนอก ใครชวนก็จะไม่ไปจนไม่รู้อะไรกับเขาเลย รู้สึกง่วงตลอดเวลาแต่ก็นอนไม่หลับ ตัวเหลืองขึ้น ตอนนั้นขาวมาก ขาวจนเรืองแสง จนเปิดเทอมต้องเรียนลูกเสือต้องเดินตามฐานต่างๆ ครูก็ทักว่าเวียนหัวจะเป็นลมรึเปล่า ตัวเหลืองๆ พอสักพัก จากตัวขาวๆก็จะเริ่มผิวคล้ำหน้าฝ้าทำให้รู้สึกไม่อยากออกไปเพราะสิ่งที่เราเป็นจากที่คนอื่นสู้ไม่ได้เลยในเรื่องความขาว หน้าเล็ก จากหน้าเล็กตัวผอมจากการไม่กินอะไร พอเรากลับมาทาน,กลับมาดื่มสิ่งที่โรงเรียนให้กินตอนเที่ยง เราก็รู้สึกว่าเราทานเยอะเกินไปแล้วถึงได้บางวันกินบางวันไม่กิน บางวันข้าวเช้าก็กินแค่หมูปิ้งไม้นึงกับข้าวนิดหน่อยแล้วไปโรงเรียน มาถึงตอนนี้พอนะคะ

คือหลังจากไปโรงเรียนแล้วมีการเปลี่ยนแปรงของร่างกายเราทำให้รู้สึกไม่อยากไปโรงเรียน ไม่อยากเจอแม้แต่ป้ายโรงเรียนเลยทำตัวเหมือนตัวเองมีปม แล้วปิดเทอมปีที่2ก็เริ่มเป็นอีก ปิดเทอมกลางภาค นานจนลืมแม้แต่คำว่าคำนี้มันต้องต่อยังไง พอเรากลับมาผอม เราก็ไม่อยากไปโรงเรียน ไม่อยากจะออกไปข้างนอก ห้องก็จะอยู่แบบมืดๆ ไม่มีอะไรเลยในห้องนอกจากเตียง ตุ๊กตา ชั้นวางของ และโทรศัพท์1เครื่อง เราจะอยู่แบบมืดๆ ไฟไม่เปิด พอแม่มาแล้วต้องนอนด้วยแล้วแม่ชินกับการเปิดไฟก็จะรู้สึกอึดอัด ออกไปข้างนอกก็รู้สึกร้อนง่ายจนต้องมาข้างใน จะร้อนแค่ไหนก็จะอยู่แต่ในห้องแล้ว

 อาการเบื้องต้นที่พบบ่อยเลยคือเราจะฉุนเฉี่ยวและหงุดหงิดง่ายรู้สึกว่าเราทำอะไรไม่ดีรึเปล่ายายเลยเริ่มจะใช้คำพูดที่ไม่ดีกับเราแล้ว รู้สึกลืมง่าย พึ่งบอกไปก็ลืมแล้ว จำชื่อใครไม่ได้นอกจากเพื่อน หรือบางทีก็ลืมหน้าเพื่อนไปเลยก็มี อ่อนร้าอ่อนเพลียไม่มีแรง ไม่อยากกินข้าว ไม่อยากจะทำอะไรที่ทำให้รู้สึกเสียความมั่นใจ อย่างเช่นน้ำหนักขึ้น รู้สึกนอนไม่หลับและตอนเช้าก็ตะไม่อยากตื่น บางวันเรานอนประมาณตี3 แต่เราพยายามคุมการนอนโดยนอนเวลา4ทุ่ใทุกวันแต่ทำยังไงก็ไม่หลับ ขอบตาเลยเริ่มคล้ำ พอรู้สึกนอนไม่พอแล้วไปโรงเรียน เราจะเหม่อคิดอะไรเรื่อยเปื่อยตลอดแต่พอคุณครูดึงสติก็จะจำไม่ได้ว่าคิดอะไรไปบ้าง แค่นี้ค่ะ