สวัสดีค่ะ คือว่าเราเป็นผู้ป่วยซึมเศร้านะคะ รักษาตัวเองมาสักระยะนึงแล้ว สาเหตุที่เราเป็นซึมเศร้านั้น ส่วนหนึ่งมาจากสิ่งรอบข้างและสภาพแวดล้อมค่ะ เราพยายามฮีลใจตัวเองทุกวิธีแล้วนะคะ แต่เรารู้สึกว่าหลายๆวิธีใช้ได้แค่บางครั้งสำหรับเรา เราทำมาแล้วหลายวิธีมากๆ อยู่คนเดียวบ้าง กินของอร่อยๆบ้าง สวดมนต์บ้าง นอนบ้าง อยู่กับเพื่อนบ้าง ซื้อของบ้าง คุยกับพ่อแม่บ้าง แต่ก็ไม่ค่อยได้ผลค่ะ เรารู้สึกดิ่งทีไร เราไม่ค่อยกล้าบอกคนอื่น เพราะเรากลัวเขาไม่เข้าใจเรา เราเคยเล่าพ่อกับแม่นะคะในช่วงแรกๆ แต่พ่อกับแม่จะชอบเอาไปพูดเล่นกัน แล้วชอบเอาเราไปเปรียบเทียบกับบุคคลอื่นๆและตัวพ่อแม่เอง เช่น ถ้าเป็นแบบนี้ต่อไปจะอยู่ไกลพ่อไกลแม่ได้หรอ ถ้าเหนื่อยแบบนี้จะทำอะไรได้ ดูคนนั้นคนนี้สิ เขาลำบากกว่าหนูเขายังไม่พูดเลย แต่สำหรับเรา เราคิดว่าแต่ละคนมันมีความอดทนไม่เหมือนกันค่ะ เราแค่อยากร้องไห้และระบายสิ่งในใจให้ใครสักคนฟังแค่นั้นเอง เพราะแบบนี้เราถึงไม่อยากเล่าหรือระบายกับใครค่ะ เรากลัวมากว่าเขาจะพูดแบบนี้กับเรา บางครั้งเราก็ดิ่ง ดาวน์โดยที่ไม่มีเหตุผล จนมีหลายครั้งเลยค่ะที่เรารู้สึกว่าตัวเองงี่เง่ามากเป็นอะไรโดยที่ไม่รู้ตัวเอง ไม่เข้าใจตัวเอง เป็นมนุษย์คนนึงก็ยากเหมือนกันนะคะ🥲 มีใครเป็นเหมือนเราบ้างคะ แล้วฮีลใจตัวเองกันยังไง มีความคิดยังไงบ้างหรอคะ🙇🏻♀️
รู้สึกดิ่งโดยที่ไม่รู้สาเหตุ