เรากับแฟนคบกันมา5เดือน อยู่ห้องเดียวกัน อีกฝ่ายไม่เคยมีแฟนมาก่อน ประมาณว่าเราเป็นแฟนคนแรกของเขา ตลอดที่ผ่านมา ก่อนคบเขาจริงๆเราไม่รู้สาเหตุว่าทำไมเราถึงชอบเขาแล้วเริ่มจีบ แค่รู้เพีงว่าเขามีเสน่ห์ เขาไม่ได้ตรงสเปคเรา นิสัยก็ไม่ ไม่หมดทุกอย่าง แต่แปลกที่ใจเราตอนนั้นมันให้เขาหมดเลย
จนกระทั่งหลายวันที่ผ่านมา เหมือนมีอะไรมาทำให้เราคิด เราดูคนอื่นรักกันในติ้กต้อกบ้าง เฟสบ้าง เพื่อนบ้าง เขาดูเหมาะสมกันมาก ได้ไปเที่ยวด้วยกันขับรถไปเที่ยว ไม่ต้องมาคอยกังวลว่าพ่อแม่จะมารับยังไง สวยหล่อเท่าเทียมกันไม่ต้องสนใจคนอื่นว่าจะมาดูถูกยังไง หมาวัดกับดอกฟ้า? เราได้ยินคำนึ้บ่อยมากแถมช่วงโควิด ใส่แมส คนอื่นก็เคยพูดใส่เขาว่าถอดแมสแล้วไม่หล่อ เฉยๆ พ่อแม่เปิดรับทั้งคู่ไม่ต้องมาแอบคบ ได้ไปดูหนัง ได้ไปกินอะไรด้วยกัน พากันแต่งตัว อีกฝ่ายถ่ายเราลงสตอรี่ อวดคนอื่น มีฐานะปานกลาง ไม่ต้องกังวลเรื่องการใช้จ่ายที่ไม่มากเกินไป ทั้งหมดนี้เราคิดมาหลายวัน คิดไปเองว่าเราคงมีช่วงที่อิจฉาคนอื่นบ้าง แต่สักพักเรารู้สึกว่าไม่ใช่ เรามีแฟนเพราะอยากได้อิสระ อยากได้ความรัก (เรื่องทางบ้านไม่ค่อยดี) เราเลยมีแฟนเพราะสาเหตุนี้ 5เดือนที่ผ่านมา เรามานั่งคิดว่า เราได้ในสิ่งที่เราอยากได้รึยัง เรารู้สึกว่าที่คิดมาตลอดสิ่งเราคิดว่าเราอิจฉา มันไม่ใช่เลย มันคือสิ่งที่เราเคยหวัง รวมถึงสเปค เรามานั่งคิดว่าทำไมแฟนถึงไม่เปลี่ยนแปลงตัวเองให้ดูดี แต่เราก็มารู้สึกผิดที่เราคิดแบบนี้ เหมือนเราไม่ได้ชอบที่เขาเป็นตัวเอง หลังๆมาเขาได้มือถือใหม่ จริงๆมือถือนี้พ่อแม่ก็ไม่ได้จ่ายให้เขา เขาต้องทำงานหาเงินจ่ายผ่อนเองในแต่ละเดือน แน่นอนว่ามันลำบากกับเขา ในวันที่ไปเรียน เลิกเรียนเรามักจะไปกินไอติมด้วยกัน แต่พอวันนี้เราชวนเขาเขาเริ่มที่จะปฏิเสธเพราะต้องเก็บตัง เขาไปหาร้านไอติมที่มันถูกกว่านี้เพื่อที่จะได้มากินกะเรา บางทีไปดูหนัง มันลกราคาเราก็อยากนั่งที่โซฟา หารตังกันเขาก็ปฏิเสธแล้วนั่งที่ธรรมดา เราไม่ได้ดูถูกการเงินเขานะคะ . เราแค่รู้สึกว่าเราพาเขามาลำบากกับเรา ในอะไรหลายๆอย่าง รวมถึงเรื่องเงินด้วย เราอยากได้นู่นนี่นั่น เราอยากมีโมเม้นที่แฟนซื้อของให้เรา แต่เขาทำให้เราไม่ได้ บางเรื่องมันอยู่ที่ความสัมพันธ์ด้วยแหละที่เขามำให้เราไม่ได้ แต่บางทีมันก็เป็นเรื่องการเงินเช่นตามที่ยกตัวอย่างมา เราควรทำยังไงดี ใจเราอยากเลิกทั้งๆที่ไม่ได้อยากเลิก เราไม่อยากให้เขามาลำบากกับเรา แล้วเราก็อยากได้ในสิ่งที่หวังด้วยเหมือนกันแต่มันเป็นสิ่งที่บอกเขาไม่ได้ เราควรปล่อยเขาไปดีมั้ยคะ เรารู้สึกความสัมพันธ์นี้ไม่เหมาะสมกันเลย เราหวังมากไปมั้ย..
ควรทำยังไงกับความสัมพันธ์แบบนี้ดีคะ?
จนกระทั่งหลายวันที่ผ่านมา เหมือนมีอะไรมาทำให้เราคิด เราดูคนอื่นรักกันในติ้กต้อกบ้าง เฟสบ้าง เพื่อนบ้าง เขาดูเหมาะสมกันมาก ได้ไปเที่ยวด้วยกันขับรถไปเที่ยว ไม่ต้องมาคอยกังวลว่าพ่อแม่จะมารับยังไง สวยหล่อเท่าเทียมกันไม่ต้องสนใจคนอื่นว่าจะมาดูถูกยังไง หมาวัดกับดอกฟ้า? เราได้ยินคำนึ้บ่อยมากแถมช่วงโควิด ใส่แมส คนอื่นก็เคยพูดใส่เขาว่าถอดแมสแล้วไม่หล่อ เฉยๆ พ่อแม่เปิดรับทั้งคู่ไม่ต้องมาแอบคบ ได้ไปดูหนัง ได้ไปกินอะไรด้วยกัน พากันแต่งตัว อีกฝ่ายถ่ายเราลงสตอรี่ อวดคนอื่น มีฐานะปานกลาง ไม่ต้องกังวลเรื่องการใช้จ่ายที่ไม่มากเกินไป ทั้งหมดนี้เราคิดมาหลายวัน คิดไปเองว่าเราคงมีช่วงที่อิจฉาคนอื่นบ้าง แต่สักพักเรารู้สึกว่าไม่ใช่ เรามีแฟนเพราะอยากได้อิสระ อยากได้ความรัก (เรื่องทางบ้านไม่ค่อยดี) เราเลยมีแฟนเพราะสาเหตุนี้ 5เดือนที่ผ่านมา เรามานั่งคิดว่า เราได้ในสิ่งที่เราอยากได้รึยัง เรารู้สึกว่าที่คิดมาตลอดสิ่งเราคิดว่าเราอิจฉา มันไม่ใช่เลย มันคือสิ่งที่เราเคยหวัง รวมถึงสเปค เรามานั่งคิดว่าทำไมแฟนถึงไม่เปลี่ยนแปลงตัวเองให้ดูดี แต่เราก็มารู้สึกผิดที่เราคิดแบบนี้ เหมือนเราไม่ได้ชอบที่เขาเป็นตัวเอง หลังๆมาเขาได้มือถือใหม่ จริงๆมือถือนี้พ่อแม่ก็ไม่ได้จ่ายให้เขา เขาต้องทำงานหาเงินจ่ายผ่อนเองในแต่ละเดือน แน่นอนว่ามันลำบากกับเขา ในวันที่ไปเรียน เลิกเรียนเรามักจะไปกินไอติมด้วยกัน แต่พอวันนี้เราชวนเขาเขาเริ่มที่จะปฏิเสธเพราะต้องเก็บตัง เขาไปหาร้านไอติมที่มันถูกกว่านี้เพื่อที่จะได้มากินกะเรา บางทีไปดูหนัง มันลกราคาเราก็อยากนั่งที่โซฟา หารตังกันเขาก็ปฏิเสธแล้วนั่งที่ธรรมดา เราไม่ได้ดูถูกการเงินเขานะคะ . เราแค่รู้สึกว่าเราพาเขามาลำบากกับเรา ในอะไรหลายๆอย่าง รวมถึงเรื่องเงินด้วย เราอยากได้นู่นนี่นั่น เราอยากมีโมเม้นที่แฟนซื้อของให้เรา แต่เขาทำให้เราไม่ได้ บางเรื่องมันอยู่ที่ความสัมพันธ์ด้วยแหละที่เขามำให้เราไม่ได้ แต่บางทีมันก็เป็นเรื่องการเงินเช่นตามที่ยกตัวอย่างมา เราควรทำยังไงดี ใจเราอยากเลิกทั้งๆที่ไม่ได้อยากเลิก เราไม่อยากให้เขามาลำบากกับเรา แล้วเราก็อยากได้ในสิ่งที่หวังด้วยเหมือนกันแต่มันเป็นสิ่งที่บอกเขาไม่ได้ เราควรปล่อยเขาไปดีมั้ยคะ เรารู้สึกความสัมพันธ์นี้ไม่เหมาะสมกันเลย เราหวังมากไปมั้ย..