อ่านเรื่องราวของวันแรกได้ที่นี่ครับ
https://pantip.com/topic/41824902
วันที่ 2 จากสวนมะพร้าวสู่ทุ่งนาเกลือ
หลังจากอาบน้ำ กินอาหารเย็น แล้วจบด้วยเบียร์ 1 กระป๋อง ก่อนเข้านอน บรรยากาศสวนมะพร้าวริมคลองเงียบสงบบวกกับความเหนื่อยล้ากับการปั่นทั้งวันทำให้ผมหลับอย่างง่ายดาย กลางดึกตื่นขึ้นมาได้ยินเสียง แปะ ๆ คล้ายน้ำหยดโดนผ้าเต็นท์อยู่บนมุมด้านขวา เอามือไปลูบดู น้ำค้าง ! ชุ่มหลังคาเต็นท์หมดแล้ว แล้วมันมาได้ไง ผมมีฟายชีทกางคลุมเต็นท์อีกที แล้วมันผ่านฟายชีทมาได้อย่าง่ไร ตัดสินใจลุกออกไปดู ฟายชีทของผมมันกันน้ำค้างไม่ได้ แต่มันกลายเป็นแหล่งรับน้ำค้างไหลลงมาตรงกลาง แล้วหยดมาที่มุมหัวเต็นท์ผมพอดี ผมกางฟายชีทผิด ประมาทไปนิดนึง กางฟายชีทแบบไม่มีมุมเท ตกดึกน้ำค้างมา ก็ไหลมารวมเป็นท้องช้างอยู่ที่ตรงกลางแล้วก็หยดลงมาที่เต็นท์ผม ผมต้องกางฟายชิทใหม่กลางดึก ให้มีมุมเทน้ำค้างจะได้ไหลออกไปด้านข้าง
เช้าวันนี้ตื่นขึ้นมาด้วยความชุ่มชื้นของน้ำค้างนอกเต็นท์ ฟายชีทแทบจะช่วยอะไรไม่ได้เลยเคราะห์ดีที่ในเต็นท์ไม่มีปัญหาอะไร ผมต้มมาม่า ดริฟกาแฟ นั่งอยู่สักพักหนึ่ง ไม่ต้องรอให้เต็นแห้ง เก็บข้าวของแล้วเดินทาง วันนี้ผมต้องเดินทาง 135 กม. ต้องออกแต่เช้า 08:00 ก็ออกเดินทาง
ผมยังใช้หลักการเดิม คือปั่นไปตามเส้นทางตัวเลข 4 หลัก หรือทางหลวงชนบท ข้ามสะพานข้ามแม่น้ำแม่กลองชื่อสะพานสมเด็จพระศรีสุริเยนทร์ ลอดถนนพระราม2ตรงแยกคลองโคน โชคดีที่ตรงนั้นมีทางลอดใต้สะพานกลับรถ ผมปั่นจากแยกคลองโคนตามถนนหมายเลข 2021 มาไม่นาน เห็นร้านขายข้าวหลามข้างทาง ได้เวลาหิวพอดี ถามราคาได้ความว่า 3 กระบอกร้อย จะซื้อกระบอกเดียวก็ไม่น่าจะอิ่ม จะ 3 กระบอก ก็ไม่น่าจะหมด
“เอา 2 กระบอกก็แล้วกันแม่ค้า ทุบให้ด้วย กินนี่แหละ”
ผมบอกแม่ค้าไปตามนั้นพร้อมกับชวนแม่ค้าคุย
“ ขายมานานหรือยัง แม่ค้า” ผมหาเรื่องคุย
“ น่าจะเกือบ 10 ปีแล้วแหละ”
สังเกตุเห็นกระบอกข้าวหลามเรียงเป็นแถวยาวมาก แล้วดูรอบข้างแล้วไม่มีคู่แข่งเลย ผมเลยถามต่อ
“ขายดีมั้ย” ผมถาม
“ก็พอได้”
“ดูจำนวนกระบอกข้าวหลาม วัน ๆ น่าจะถึง หมื่นนะเนี่ยะ”
“บางวันก็ได้ แ่ต่ไม่ทุกวันหรอก” แม่ค้าตอบ
‘ยอดขายวันละหมื่น กำไรวันละ 4พัน แม่ค้าข้าวหลามริมถนนแยกคลองโคน ไม่ธรรมดา!’ ผมนึกในใจ
กินข้าวหลามไป 2 กระบอก ก่อนออกเดินทางก็ล่ำลากัน
“เดินทางปลอดภัยนะ” เป็นคำอวยพรที่สองสามีภรรยา พ่อค้าแม่ค้าข้าวหลามอวยพรให้ผม
เส้นทางคลองโคน บางตาบูน มีไหล่ทางที่เป็นทางจักรยานโดยเฉพาะ ปั่นสะบายไม่เครียด ที่สะพานบางตะบูนผมหยุดถ่ายรูปปากน้ำบางตะบูน จากบนสะพาน เมื่อมองไปที่ปากอ่าวเห็นเรือหาปลา วิ่งแหวกสายน้ำมาเป็นทางยาว พร้อมกับเสียงเครื่องยนต์แว่วมา สัมผัสได้ถึงวิถีชีวิตของผู้คนที่อาศัยอยู่ในระแวกนี้ทั้งในปัจจุบันและในอดีต อดจินตนาการไม่ได้ว่าเมื่อ สองร้อยกว่าปีก่อน ปากอ่าวนี้คงเต็มไปด้วยเรือสำเภาจีนมาจอดอยู่เต็มไปหมด
จากบางตะบูน ผมยังปั่นตามถนนหมายเลข 2021 มุ่งหน้าสู่ตัวอำเภอบ้านแหลม ตามเส้นทางเป็นทุ่งนาเกลือส่วนมาก สองข้างทางมียุ้งนาเกลือเป็นระยะ ๆ แดดเริ่มแรง ลมก็เริ่มแรง เป็นลมสวนไม่ใช่ลมส่ง นี่ถ้าไม่มีมอเตอร์ช่วยผมคงไปไม่ถึงที่หมายแน่วันนี้แน่ แล้วก็เห็นสถานที่แห่งหนึ่ง ดูภายนอกราวกับเป็นโรงเตี๊ยมกลางทะเลทรายในหนังจีน สังเกตุเห็น เป็นร้านอาหารแนวหรู ชื่อว่า “ยุ้งเกลือ-บ้านแหลม” ผมจอดจักรยาน ไม่ได้เข้าไปหรอก ผมจอดอยู่ห่าง ๆ เอาเต็นท์ที่ยังเปียกอยู่ออกตาก พอแห้งแล้วผมก็เก็บเต็นท์ เดินทางต่อ สายตาอดไม่ได้ทีจะชำเรืองมองร้านอาหารหรูกลางทุ่งนาเกลือแห่งนั้น ในนั้นคงจะเป็นแอร์เย็น ๆ มีอาเมริกาโน่ร้อนให้ผมสั่งกิน แต่ไม่หละ ไม่มีเวลา …ปั่นต่อ
จากบ้านแหลม สู่แหลมผักเบี้ย จากแหลมผักเบี้ย สู่หาดจ้าวสำราญ จากเจ้าสำราญสู่ปึกเตียน จากปึกเตียนสู่ชะอำ เส้นทางยังมีทางเฉพาะจักรยาน การปั่นจักรยานเริ่มง่ายขึ้น รถใหญ่บางตามาก จากลมสวนเป็นลมส่ง ตั้งใจว่าจะไปจอดกินอาหารเที่ยงที่หาดเจ้าสำราญ แต่ดูเวลาแล้วถ้ามัวช้าคงไม่ถึงเขาตะเกียบก่อนมืดแน่ ข้าวหลามสองกระบอกที่อยู่ในท้องทำให้ผมไม่รู้สึกหิว แต่แสงแดดที่ร้อนจ้ายามบ่ายทำให้ผมต้องหยุดซื้อโซดาน้ำแดงร้านข้างทาง
“จะปั่นไปไหน” ป้าร้านขายโซดาน้ำแดงถาม
“ไปนคร” ผมตอบ รู้สึกดีอีกแล้ว ที่เห็นป้าทำหน้าตกใจ ในคำตอบของผม
“เห็นใครปั่นแบบผม ผ่านเส้นทางนี้หรือเปล่าป้า” ผมถาม
“ คนไทยไม่มีนะ เห็นมีแต่ฝรั่ง “ ป้าตอบ
“ฝรั่งบางคน ผ่านมาแวะซื้อของฉัน บางคนก็ทำแกล้งพูดไทยไม่ได้ ลองใจฉัน ว่าฉันจะโกงหรือเปล่า พอรู้ว่าฉันไม่โกง ก็พูดไทยกับฉัน” ป้าเล่าประสบการณ์ให้ฟัง
ผมถึงชะอำประมาณ 17:00 แต่เป้าหมายหมายของผมคือหัวหินซึ่งไกลไปอีก 28 กม. ไม่น่าจะมืดก่อนถึง ตัดสินใจไปต่อโดยใช้เส้นทางเพชรเกษม เป็นครั้งแรกที่ผมใช้เส้นทางหลัก ตอนแรกกังวล แต่เอาจริง ไม่น่ากลัวอย่างที่คิด บางช่วงเห็นนักปั่นเสือหมอบปั่นสวนทางมาทำให้รู้สึกอุ่นใจขึ้นเยอะ ผมใช้ความเร็วเฉลี่ย 25 กม./ชม. ลอดใต้สนามบินหัวหิน ผ่านสี่แยกหัวหิน วิ่งตรงเข้าเส้นทางที่จะไปเขาตะเกียบ แล้วเลียวขวาเข้าเส้นทางเพชรเกษมสายเก่า มาถึงที่หมาย ปอมปอปเรสซิเด้นท์ ก่อนมืดพอดี. วันนี้เดินทางได้ 128 กม. ใช้เวลา 8 ชม. 52 นาที.
รูปหน้าปกของการเดินทางวันที่ 2
แผนที่การเดินทางวันที่ 2
วิธีกางฟายชีทที่ผิด มีแอ่งอยู่ตรงกลาง ตอนดึกน้ำค้างหยดได้
ทางรอดใต้ถนนพระรามสอง แถวแยกคลองโคน
10:45 แวะทานข้าวหลาม ไกล้แยกคลองโคน อร่อยมา จัดไป 2 กระบอก
สะพาน ข้ามคลองบางตะบูน ปากอ่าว
ทุ่งนาเกลือ ระหว่างบางตะบูนไป บ้านแหลม
จอดถ่ายรูป ข่วงตอนกลางวัน
ภาพสวย ๆ 2 ข้างทาง
ร้าน ยุ้งเกลือ บ้านแหลม โอเอซิส กลางนาเกลือ
****เหลืออีก 5 วันจะทยอยลงครับ****
จักรยานไฟฟ้าทัวร์รี่ง บางบัวทอง-ขนอม (นครศรีธรรมราช) ปั่นไป บิดไป 810 กม. 7 วัน วันที่ 2 สวนย่าเรียม-เขาตะเกียบ
https://pantip.com/topic/41824902
วันที่ 2 จากสวนมะพร้าวสู่ทุ่งนาเกลือ
หลังจากอาบน้ำ กินอาหารเย็น แล้วจบด้วยเบียร์ 1 กระป๋อง ก่อนเข้านอน บรรยากาศสวนมะพร้าวริมคลองเงียบสงบบวกกับความเหนื่อยล้ากับการปั่นทั้งวันทำให้ผมหลับอย่างง่ายดาย กลางดึกตื่นขึ้นมาได้ยินเสียง แปะ ๆ คล้ายน้ำหยดโดนผ้าเต็นท์อยู่บนมุมด้านขวา เอามือไปลูบดู น้ำค้าง ! ชุ่มหลังคาเต็นท์หมดแล้ว แล้วมันมาได้ไง ผมมีฟายชีทกางคลุมเต็นท์อีกที แล้วมันผ่านฟายชีทมาได้อย่าง่ไร ตัดสินใจลุกออกไปดู ฟายชีทของผมมันกันน้ำค้างไม่ได้ แต่มันกลายเป็นแหล่งรับน้ำค้างไหลลงมาตรงกลาง แล้วหยดมาที่มุมหัวเต็นท์ผมพอดี ผมกางฟายชีทผิด ประมาทไปนิดนึง กางฟายชีทแบบไม่มีมุมเท ตกดึกน้ำค้างมา ก็ไหลมารวมเป็นท้องช้างอยู่ที่ตรงกลางแล้วก็หยดลงมาที่เต็นท์ผม ผมต้องกางฟายชิทใหม่กลางดึก ให้มีมุมเทน้ำค้างจะได้ไหลออกไปด้านข้าง
เช้าวันนี้ตื่นขึ้นมาด้วยความชุ่มชื้นของน้ำค้างนอกเต็นท์ ฟายชีทแทบจะช่วยอะไรไม่ได้เลยเคราะห์ดีที่ในเต็นท์ไม่มีปัญหาอะไร ผมต้มมาม่า ดริฟกาแฟ นั่งอยู่สักพักหนึ่ง ไม่ต้องรอให้เต็นแห้ง เก็บข้าวของแล้วเดินทาง วันนี้ผมต้องเดินทาง 135 กม. ต้องออกแต่เช้า 08:00 ก็ออกเดินทาง
ผมยังใช้หลักการเดิม คือปั่นไปตามเส้นทางตัวเลข 4 หลัก หรือทางหลวงชนบท ข้ามสะพานข้ามแม่น้ำแม่กลองชื่อสะพานสมเด็จพระศรีสุริเยนทร์ ลอดถนนพระราม2ตรงแยกคลองโคน โชคดีที่ตรงนั้นมีทางลอดใต้สะพานกลับรถ ผมปั่นจากแยกคลองโคนตามถนนหมายเลข 2021 มาไม่นาน เห็นร้านขายข้าวหลามข้างทาง ได้เวลาหิวพอดี ถามราคาได้ความว่า 3 กระบอกร้อย จะซื้อกระบอกเดียวก็ไม่น่าจะอิ่ม จะ 3 กระบอก ก็ไม่น่าจะหมด
“เอา 2 กระบอกก็แล้วกันแม่ค้า ทุบให้ด้วย กินนี่แหละ”
ผมบอกแม่ค้าไปตามนั้นพร้อมกับชวนแม่ค้าคุย
“ ขายมานานหรือยัง แม่ค้า” ผมหาเรื่องคุย
“ น่าจะเกือบ 10 ปีแล้วแหละ”
สังเกตุเห็นกระบอกข้าวหลามเรียงเป็นแถวยาวมาก แล้วดูรอบข้างแล้วไม่มีคู่แข่งเลย ผมเลยถามต่อ
“ขายดีมั้ย” ผมถาม
“ก็พอได้”
“ดูจำนวนกระบอกข้าวหลาม วัน ๆ น่าจะถึง หมื่นนะเนี่ยะ”
“บางวันก็ได้ แ่ต่ไม่ทุกวันหรอก” แม่ค้าตอบ
‘ยอดขายวันละหมื่น กำไรวันละ 4พัน แม่ค้าข้าวหลามริมถนนแยกคลองโคน ไม่ธรรมดา!’ ผมนึกในใจ
กินข้าวหลามไป 2 กระบอก ก่อนออกเดินทางก็ล่ำลากัน
“เดินทางปลอดภัยนะ” เป็นคำอวยพรที่สองสามีภรรยา พ่อค้าแม่ค้าข้าวหลามอวยพรให้ผม
เส้นทางคลองโคน บางตาบูน มีไหล่ทางที่เป็นทางจักรยานโดยเฉพาะ ปั่นสะบายไม่เครียด ที่สะพานบางตะบูนผมหยุดถ่ายรูปปากน้ำบางตะบูน จากบนสะพาน เมื่อมองไปที่ปากอ่าวเห็นเรือหาปลา วิ่งแหวกสายน้ำมาเป็นทางยาว พร้อมกับเสียงเครื่องยนต์แว่วมา สัมผัสได้ถึงวิถีชีวิตของผู้คนที่อาศัยอยู่ในระแวกนี้ทั้งในปัจจุบันและในอดีต อดจินตนาการไม่ได้ว่าเมื่อ สองร้อยกว่าปีก่อน ปากอ่าวนี้คงเต็มไปด้วยเรือสำเภาจีนมาจอดอยู่เต็มไปหมด
จากบางตะบูน ผมยังปั่นตามถนนหมายเลข 2021 มุ่งหน้าสู่ตัวอำเภอบ้านแหลม ตามเส้นทางเป็นทุ่งนาเกลือส่วนมาก สองข้างทางมียุ้งนาเกลือเป็นระยะ ๆ แดดเริ่มแรง ลมก็เริ่มแรง เป็นลมสวนไม่ใช่ลมส่ง นี่ถ้าไม่มีมอเตอร์ช่วยผมคงไปไม่ถึงที่หมายแน่วันนี้แน่ แล้วก็เห็นสถานที่แห่งหนึ่ง ดูภายนอกราวกับเป็นโรงเตี๊ยมกลางทะเลทรายในหนังจีน สังเกตุเห็น เป็นร้านอาหารแนวหรู ชื่อว่า “ยุ้งเกลือ-บ้านแหลม” ผมจอดจักรยาน ไม่ได้เข้าไปหรอก ผมจอดอยู่ห่าง ๆ เอาเต็นท์ที่ยังเปียกอยู่ออกตาก พอแห้งแล้วผมก็เก็บเต็นท์ เดินทางต่อ สายตาอดไม่ได้ทีจะชำเรืองมองร้านอาหารหรูกลางทุ่งนาเกลือแห่งนั้น ในนั้นคงจะเป็นแอร์เย็น ๆ มีอาเมริกาโน่ร้อนให้ผมสั่งกิน แต่ไม่หละ ไม่มีเวลา …ปั่นต่อ
จากบ้านแหลม สู่แหลมผักเบี้ย จากแหลมผักเบี้ย สู่หาดจ้าวสำราญ จากเจ้าสำราญสู่ปึกเตียน จากปึกเตียนสู่ชะอำ เส้นทางยังมีทางเฉพาะจักรยาน การปั่นจักรยานเริ่มง่ายขึ้น รถใหญ่บางตามาก จากลมสวนเป็นลมส่ง ตั้งใจว่าจะไปจอดกินอาหารเที่ยงที่หาดเจ้าสำราญ แต่ดูเวลาแล้วถ้ามัวช้าคงไม่ถึงเขาตะเกียบก่อนมืดแน่ ข้าวหลามสองกระบอกที่อยู่ในท้องทำให้ผมไม่รู้สึกหิว แต่แสงแดดที่ร้อนจ้ายามบ่ายทำให้ผมต้องหยุดซื้อโซดาน้ำแดงร้านข้างทาง
“จะปั่นไปไหน” ป้าร้านขายโซดาน้ำแดงถาม
“ไปนคร” ผมตอบ รู้สึกดีอีกแล้ว ที่เห็นป้าทำหน้าตกใจ ในคำตอบของผม
“เห็นใครปั่นแบบผม ผ่านเส้นทางนี้หรือเปล่าป้า” ผมถาม
“ คนไทยไม่มีนะ เห็นมีแต่ฝรั่ง “ ป้าตอบ
“ฝรั่งบางคน ผ่านมาแวะซื้อของฉัน บางคนก็ทำแกล้งพูดไทยไม่ได้ ลองใจฉัน ว่าฉันจะโกงหรือเปล่า พอรู้ว่าฉันไม่โกง ก็พูดไทยกับฉัน” ป้าเล่าประสบการณ์ให้ฟัง
ผมถึงชะอำประมาณ 17:00 แต่เป้าหมายหมายของผมคือหัวหินซึ่งไกลไปอีก 28 กม. ไม่น่าจะมืดก่อนถึง ตัดสินใจไปต่อโดยใช้เส้นทางเพชรเกษม เป็นครั้งแรกที่ผมใช้เส้นทางหลัก ตอนแรกกังวล แต่เอาจริง ไม่น่ากลัวอย่างที่คิด บางช่วงเห็นนักปั่นเสือหมอบปั่นสวนทางมาทำให้รู้สึกอุ่นใจขึ้นเยอะ ผมใช้ความเร็วเฉลี่ย 25 กม./ชม. ลอดใต้สนามบินหัวหิน ผ่านสี่แยกหัวหิน วิ่งตรงเข้าเส้นทางที่จะไปเขาตะเกียบ แล้วเลียวขวาเข้าเส้นทางเพชรเกษมสายเก่า มาถึงที่หมาย ปอมปอปเรสซิเด้นท์ ก่อนมืดพอดี. วันนี้เดินทางได้ 128 กม. ใช้เวลา 8 ชม. 52 นาที.