คือพอมาทำงานที่ใหม่สังคมดีมาก แต่เราทำงานแล้วหัวหน้าเหมือนไม่ให้ทำงานใหม่ๆย้ำอยู่กับที่ เราเข้าใจว่าเราทำงานไม่รอบคอบแต่เค้าไม่ไว้ใจเราแล้ว
แล้วเรามีปัญหาด้านสุขภาพ คือเราไปช็อตไฟฟ้ามา กินยาเกี่ยวกับจิตเวช ทำให้จากเมื่อก่อนที่เราเป็นคนหัวดี ทำอะไรว่องไว กลายเป็นทำอะไรช้าไปหมด หัวช้าเรียนรู้ได้ช้า แล้วก็เกือบเป็นอัมพาต แต่เราไปโกหกหัวหน้าว่าเราตกบรรได หัวฟาด คือเราอายที่จะบอกไปแบบนั้น คือหัวหน้ามาถามเราว่าทำไมเราเดินช้าไม่ว่องไวเหมือนคนที่ดูบุคลิกดี หลังจากนั้นมาเค้าก็ไม่ค่อยคุยกับเราทำตัวไม่สนใจเรา เหมือนมองข้ามคนอย่างเราไป แต่เค้าดูเป็นคนใจดีนะอันนี้คือหัวหน้าทั่วไป แต่หัวหน้าจริงๆประจำแผนก จริงๆแล้วเค้าใจดีนะ แต่ว่าพอเราทำอะไรช้าเค้าก็ไม่ไว้ใจเรา เค้าสอนมากี่ทีก็จำไม่ค่อยได้ เรารู้สึกเฟลมากและท้อ จนไม่อยากทำงานนี้ พอทำไปสี่เดือนเค้าก็บอกว่าจะต่อโปรไหมจะต่อให้เป็นพนักงานชั่วคราว เราก็ต่อ แต่เราทำงานแบบเหมือนไม่อยากทำ เพราะเค้าไม่ยอมไว้ใจเราให้ทำงานใหม่เลยเรายิ่งรู้สึกแย่กับตัวเองหนักว่าเราไม่ได้เรื่องขนาดนั้นเลยหรอ แล้วมีคำถามที่เราสงสัยมากมายตั้งแต่สอนงานแต่เราไม่กล้าถามเรากลัวเค้ามองว่าแค่นี้น่าจะต้องรู้สิ่เพราะเคยมีประสบการทำงานมาแล้ว เรามีคำถามเป็นร้อยคำถามแต่ไม่กล้าถาม จนพอมาถึงเดือนที่7 เราก็ไปถามเค้าว่าผ่านไหมเค้าบอกว่าเธอไม่เหมาะกับทำงานนี้ แต่เค้ายังให้ทำงานต่อไปจนกว่าจะมีคนใหม่เข้ามา แต่เราก็เข้าใจเค้านะเค้าพูดsoft กับเรานะไม่ได้พูดแรง แต่เราก็เศร้า แล้วเราอยากได้ความรู้จากเค้ามากๆ อยากเอาความรู้เค้ามาให้ได้มากที่สุดเพื่อที่จะไปทำธุรกิจด้าน freight forwarder ในอนาคตตามที่ตั้งใจเอาไว้ด้วย ตอนที่เค้าคุยกันเรื่องรับสมัครคนใหม่บางทีเรารู้สึกแย่ไปเลย บางครั้งก็อยากร้องไห้ แล้วพอมาวันนี้เค้าจะไปเที่ยวทะเลกันทั้งบริษัทเราก็ไม่มีสิทธิ์ได้ไปเราเสียใจแต่ทำเป็นยิ้ม ในใจลึกๆบางครั้ง แก็อยากคิดสั้น
แต่ก็ทำไม่ได้ เราได้ยินหัวหน้าพูดถึงรับสมัครพนักงานเค้าพูดคุณสมบัติที่ตรงข้ามกับเราทุกอย่าง เราเคยไปทำงานวิศวะก็ไม่ผ่านโปร ครั้งนี้ก็ไม่ผ่านโปรอีกเลยเสียใจมาก เรารู้นะสิ่งที่เราต้องปรับปรุง คือ บุคลิกภาพใหม่ เราจะฟื้นฟูสมอง ออกกำลังกาย เพราะตอนนี้เราอ้วนมาก ใจลึกๆเราอยากเป็นนักพูดสร้างแรงบันดาลใจไปทั่วโลกแต่มันไม่สำเร็จสักที เราจะเอาสิ่งที่เราเคยทำผิดพลาดไปให้คำแนะนำกับผู้อื่น ขอบคุณที่อ่าน
ไม่ผ่านโปรรู้สึกแย่มาก บางครั้งคิดฆ่าตัวตาย
แล้วเรามีปัญหาด้านสุขภาพ คือเราไปช็อตไฟฟ้ามา กินยาเกี่ยวกับจิตเวช ทำให้จากเมื่อก่อนที่เราเป็นคนหัวดี ทำอะไรว่องไว กลายเป็นทำอะไรช้าไปหมด หัวช้าเรียนรู้ได้ช้า แล้วก็เกือบเป็นอัมพาต แต่เราไปโกหกหัวหน้าว่าเราตกบรรได หัวฟาด คือเราอายที่จะบอกไปแบบนั้น คือหัวหน้ามาถามเราว่าทำไมเราเดินช้าไม่ว่องไวเหมือนคนที่ดูบุคลิกดี หลังจากนั้นมาเค้าก็ไม่ค่อยคุยกับเราทำตัวไม่สนใจเรา เหมือนมองข้ามคนอย่างเราไป แต่เค้าดูเป็นคนใจดีนะอันนี้คือหัวหน้าทั่วไป แต่หัวหน้าจริงๆประจำแผนก จริงๆแล้วเค้าใจดีนะ แต่ว่าพอเราทำอะไรช้าเค้าก็ไม่ไว้ใจเรา เค้าสอนมากี่ทีก็จำไม่ค่อยได้ เรารู้สึกเฟลมากและท้อ จนไม่อยากทำงานนี้ พอทำไปสี่เดือนเค้าก็บอกว่าจะต่อโปรไหมจะต่อให้เป็นพนักงานชั่วคราว เราก็ต่อ แต่เราทำงานแบบเหมือนไม่อยากทำ เพราะเค้าไม่ยอมไว้ใจเราให้ทำงานใหม่เลยเรายิ่งรู้สึกแย่กับตัวเองหนักว่าเราไม่ได้เรื่องขนาดนั้นเลยหรอ แล้วมีคำถามที่เราสงสัยมากมายตั้งแต่สอนงานแต่เราไม่กล้าถามเรากลัวเค้ามองว่าแค่นี้น่าจะต้องรู้สิ่เพราะเคยมีประสบการทำงานมาแล้ว เรามีคำถามเป็นร้อยคำถามแต่ไม่กล้าถาม จนพอมาถึงเดือนที่7 เราก็ไปถามเค้าว่าผ่านไหมเค้าบอกว่าเธอไม่เหมาะกับทำงานนี้ แต่เค้ายังให้ทำงานต่อไปจนกว่าจะมีคนใหม่เข้ามา แต่เราก็เข้าใจเค้านะเค้าพูดsoft กับเรานะไม่ได้พูดแรง แต่เราก็เศร้า แล้วเราอยากได้ความรู้จากเค้ามากๆ อยากเอาความรู้เค้ามาให้ได้มากที่สุดเพื่อที่จะไปทำธุรกิจด้าน freight forwarder ในอนาคตตามที่ตั้งใจเอาไว้ด้วย ตอนที่เค้าคุยกันเรื่องรับสมัครคนใหม่บางทีเรารู้สึกแย่ไปเลย บางครั้งก็อยากร้องไห้ แล้วพอมาวันนี้เค้าจะไปเที่ยวทะเลกันทั้งบริษัทเราก็ไม่มีสิทธิ์ได้ไปเราเสียใจแต่ทำเป็นยิ้ม ในใจลึกๆบางครั้ง แก็อยากคิดสั้น
แต่ก็ทำไม่ได้ เราได้ยินหัวหน้าพูดถึงรับสมัครพนักงานเค้าพูดคุณสมบัติที่ตรงข้ามกับเราทุกอย่าง เราเคยไปทำงานวิศวะก็ไม่ผ่านโปร ครั้งนี้ก็ไม่ผ่านโปรอีกเลยเสียใจมาก เรารู้นะสิ่งที่เราต้องปรับปรุง คือ บุคลิกภาพใหม่ เราจะฟื้นฟูสมอง ออกกำลังกาย เพราะตอนนี้เราอ้วนมาก ใจลึกๆเราอยากเป็นนักพูดสร้างแรงบันดาลใจไปทั่วโลกแต่มันไม่สำเร็จสักที เราจะเอาสิ่งที่เราเคยทำผิดพลาดไปให้คำแนะนำกับผู้อื่น ขอบคุณที่อ่าน