เราทำงานไม่เป็นโดนตัดออกจากกลุ่ม โดนฟ้องครูครูด่าเราเพื่อนที่เราเรียกว่าเพื่อนรักก็นั่งหัวเราะ🥲

เราอาจจะผิดที่ไม่ได้ช่วยเพราะวิชานี้เราทำไม่ได้จริงๆ ละไอ้งานคู่ทำในคอมเพื่อนเรามันก็คองคอมทำคนเดียวทั้งที่คอมเป็นของเราเราถามทำได้มั้ยนางก็ไม่ตอบ เราเลยหันมาช่วยงานเพื่อนอีกกลุ่มซึ่งก็ช่วยกันทำจะได้ส่งพร้อมกันแต่ไอ้คู่เพื่อนเรามันก็นั่งยุแบบนั้นลุกไปถามครูโดยที่ไม่บอกเราสักคำ ทั้งที่งานคู่ บางทีเดินไปถามเพื่อนอีกคนอันนี้ก็สนิทตั้งแต่อนุบาล เราได้ยินเลยถามไอ้คู่เราถามเพื่อนอีกคนว่าตัวเราไม่ช่วยทำหรอคู่เรามันพูดว่าก็แล้วแต่มัน ทำคนเดียวส่งชื่อคนเดียวจบละนอกจากนี้สองคนนี้ไปไหนมาไหนด้วยกัน บางทีเราเดินด้วยก็จะควงแขนกันยุสองคนเราที่เดินตามท้ายคิดเอาสิต้องรู้สึกยังไง..จนกระทั่งมีคนมาบอกเราว่ามันสองคนพูดว่าเป็นเพื่อนรักกันแค่สองคน...จุกมาก..บอกเลยได้ยินคำนี้ ต่อจากงานคู่นะมันเอาไปให้ครูดู ละครูคงถามว่าคู่หนูละมันคงบอกว่าเรานั่งช่วยเพื่อนกลุ่มอื่น ครูเลยแซะเรากลับมาว่าไม่ช่วยเพื่อนทำเลยน้อ พวกนางก็หัวเราะกัน น้ำตาแทบไหลเลยคะมีเพื่อนแบบนี้...งานวิชาอื่นเราทำเป็นเราทำคนเดียวด้วยซ้ำแต่วิชานี้เราทำไม่ได้เรากับโดนตัดชื่อออก เพื่อนไม่คุยด้วยอีกเลิกเรียนก็เดินเชิดหน้าใส่เราเดินเร็วไม่รอทิ้งเราให้ยืนคนเดียว หน้าวิลัยเลิกเรียนหน้ากลัวมากมันเงียบเราไม่มีรถกลับต้องรอผู้ปกครองนั่นแหละเราต้องพูดว่าโดนทิ้งสักกี่รอบจะเหลือคือพี่สาวคนเดียวที่อายุเยอะสุดในห้องคอยบอกว่าอย่าสนใจเลยนิสัยเด็กน้อย ก็ให้เขารักกันสองคนไป เราเข้าใจเลยว่าเพื่อนไม่ได้รักเราเสมอไปแค่ต้องการผลประโยชน์สามารถทิ้งเราเหยียบเราได้ทุกเมื่อ คนเก่งเรียนเก่งครูชอบ โดยไม่รู้อะไรเลยว่าเด็กกดดันขนาดไหน ทำไมต้องเป็นเราที่มานั่งร้องให้แล้วเครียดอยู่คนเดียวในขณะที่พวกนั้นนั่งหัวเราะนินทาว่าร้ายเราอยู่ฝ่ายเดียวไม่พอยังพูดให้เพื่อนในห้องฟังอีกไม่รุ้ต้องการอะไรต้องการให้คนในห้องเกลียดเราเราด้วยใช่มั้ยถึงจะพอใจอะ นี่แหละเนาะทำดีมากตั้งนานแต่คนเลือกจำความผิดพลาดของเรามากกว่า....เราต้องรักตัวเองใช่มั้ย