ปกติผมเป็นคนไม่ค่อยดื่มเหล้า นานๆครั้งจะมีนัดเจอเพื่อนสมัยเรียนและดื่มกัน อันนี้คือเป็นเรื่องปกติมีเรื่องให้คุยกันมากมาย
แต่ในกระทู้นี้ มันเกิดจากการที่ผมต้องพาแฟนไปสังสรรค์กับเพื่อนของเขา ซึ่งเราเองเข้ากันพูดคุยได้ แต่พอนั่งคุยกัน เล่าเข้าปากปุ๊ป เรื่องที่เขาคุยกันกับเป็นเรื่องที่แฟนผมและเพื่อนเขารู้กันเอง ผมเองพยายามนั่งฟังอย่างมีคุณภาพเป็นผู้ฟังที่ดี แต่พอนั่งไปหลายๆชั่วโมงมันเริ่มเบื่อนะสิ คุยกันแต่เรื่องที่เราไม่รู้ ไม่เก็ต รู้กันเอง จนเราเป็นเหมือนอากาศในช่วงนั้น เราพยายามแทรกถาม หาจังหวะถามเพื่อให้ตัวเองมีส่วนร่วมแต่พอได้คำตอบจากคำถามมันก็เป็นเรื่องที่เราไม่เก็ตอยู่ดี ได้แต่เออ ออ ตามนั้นไป หลังจากแยกย้ายกลับ ทุกครั้งแฟนจะถามเราตลอดว่าสนุกไหม ผมเองก็คนไม่โกหกความรู้สึกตัวเอง บอกไปตามตรงว่า อาหารอร่อย บรรยากาศร้านดี แต่การสนทนาไม่สนุก น่าเบื่อ คุยอะไรกันก็ไม่รู้ ไม่หาเรื่องที่เราคุยได้ รับรู้เรื่องได้ คุยแต่เรื่องเฉพาะกลุ่มที่ตัวเองคุยมันน่าเบื่อ
เขาก็เหมือนไม่พอใจเราสะงั้น ( ใจจริงผมไม่อยากมา เคยบอกไว้ดื่มเสร็จให้โทรหาจะไปรับ แต่ชอบลากใหัผมมานั่งเป็นเพื่อน กลัวอยู่บ้านคนเดียวแล้วเหงา กลัวว่าเราคิดมากว่าไปเที่ยว มาสังสรรค์แล้วไม่ชวน ) ซึ่งเป็นแบบนี้บ่อยมากจนเราเริ่มแบบ ไม่อยากไป ไปก็ไม่สนุกแถมน่าเบื่อ แล้วอย่างที่บอกเราเป็นคนไม่โกหกความรู้สึกตัวเอง จะแสดงออกทางสีหน้า คำพูด ต่างนาๆ ผมจึงอยากถามพี่ๆสายปาร์ตี้ สายดื่ม ผมควรจะทำอย่างไรกับสถานการณ์เหล่านี้ดี ควรปรับปรุงตัวเองอย่างไรให้สนุก และนั่งได้นาน ( บางครั้งมันอึดอัดจนผมแอบมายืนหน้าร้านแล้วต้องโกหกแฟนว่าคุยงาน ทั้งที่จริงมันเบื่อแค่ออกมาสูดอากาศข้างนอกร้าน )

ปล. ผมพยายามหาเรื่องคุยนะ แต่ได้ไม่นาน พวกสาวๆก็วนกลับเข้าเรื่องตัวเองเหมือนเดิม 
จะอยู่บ้านก็ไม่ได้ พอมาต้องมานั่งฟังเรื่องน่าเบื่อ หัวจะปวด