อยู่กับตัวเองไม่ได้จริงๆค่ะ ตลอดมาหนูนึกว่า หนูเเค่เหงา หรือต้องการความสนใจ ความรักเเบบที่วัยรุ่นๆเป็นกัน เเต่พอหนูได้คุยกับใคร เอาง่ายๆมีคนคุยนั่นเเหละค่ะ ทั้งในออนไลน์ ชีวิตจริง มันเริ่มเเล้ว มันหยุดไม่ได้จริงๆ ยิ่งหนูคุยกับคนเยอะเท่าไหร่ หนูก็เริ่มไม่รู้จักพอ พอบางครั้งที่เราไม่มีใครคุยด้วยจริงๆ หนูจะเริ่มเครียด หนูไม่ชอบเเบบนี้เลยค่ะ เครียดเรื่องนี้มานานมาก มันเป็นทุกครั้งเลย เเละเป็นมาหลายเดือนเเล้ว หนูเครียด ทำลายข้าวของในห้อง นั่ง นอนร้องไห้ทุกครั้งที่หนูต้องอยู่ตัวคนเดียว ใช่ว่าต้องการคนอยู่เป็นเพื่อนข้างๆนะคะ ขอเเค่ได้คุยในเเชท หรือโทร หนูก็โอเคเเล้ว ถ้าหนูไม่ได้คุยกับใคร หรือไม่ได้รับความสนใจมันเหมือนเราไม่รู้สึกมีชีวิต บางทีหนูก็คิด ว่าหนูต้องการความสนใจเพราะหนูไม่เคยได้รับมาก่อน ต้องการให้คนมารักหนู เพราะหนูไม่เคยรู้สึกรักตัวเอง หนูไม่อยากเป็นเเบบนี้เเล้ว หนูเล่าให้เพื่อนฟังด้วยเหมือนกัน เขาบอกว่า บางทีหนูอาจจะเเค่เหงาเฉยๆก็ได้ เเต่หนูไม่เข้าใจ ว่าไอ้อาการเหงาของหนูมันต้องหนักขนาดนี้เลยหรอ ถึงขั้น ตื่นเช้ามา ก็เครียด ก่อนนอน ก็เครียด ร้องไห้ ทำลายข้าวของ บางครั้งนอนไม่หลับ หลับจริงๆอีกทีก็ตอนเช้าตรู่
หนูควรทำยังไงดีคะ มีเพื่อนบางคนบอกว่าให้ไปคุยกับจิตเเพทย์ดู มันเป็นเรื่องปกติ ตอนนี้หนูกำลังตัดสินใจอยู่
อยู่กับตัวคนเดียวไม่ได้ ทำยังไงดี
หนูควรทำยังไงดีคะ มีเพื่อนบางคนบอกว่าให้ไปคุยกับจิตเเพทย์ดู มันเป็นเรื่องปกติ ตอนนี้หนูกำลังตัดสินใจอยู่