รีวิวสรุปเนื้อหา Troublesome, but my lovely leaves สาวน้อยที่มีใบไม้บนหัว
ชื่อเรื่อง しおわせな葉っぱ Troublesome, but my lovely leaves
แนวเรื่อง ชีวิตรั้วโรงเรียน
ผู้เขียน Onari yuko
ผลงานผู้เขียน What is your wish , my dear dog เขียนแนวๆเดียวกันเยอะ แต่เคยอ่านเรื่องเดียวนี้ละครับ
จำนวนเล่ม 1 เล่มจบ
สถานะ จบ
**เกริ่นนำ**
- ภาษางูๆปลาๆ นะครับ แปลผิดขออภัย
- เป็นการสรุปเนื้อหาจากความคิดส่วนตัวของผู้เขียน
- ใบไม้บนหัวจริงๆมันคือ ต้นอ่อนพึ่งงอกนะ แต่เรียกใบไม้เพราะตรงคำแปลกว่า ฟังดูดีกว่าด้วย
- ไม่รู้จะจัดเรีองนี้ไหนโหมดไหนดี การ์ตูน นิยาย นิทาน เลยเรียกหนังสือภาพ กลางๆดีครับ
****
"เรื่องราวของใบไม้ที่ไม่มีใครมองเห็น"
เนื้อหา
นางเอกตื่นขึ้นมา พบว่า มีใบไม้ลักษณะเหมือนต้นอ่อน ติดอยู่บนหัว
นางเอก ลองแตะใบไม้เบาๆก็ไม่มีอะไรเกิดขึ้น เธอจึงเดินทางไปโรงเรียน พลางคิดในใจว่า ไปโรงเรียนมีใบไม้ติดอยู่บนหัวแบบนี้ ทุกคนจะแปลกใจไหมนะ เธอจะกลายเป็นคนดังไหม จะถูกถามเรื่องใบไม้นี่ทั้งวันเลยรึเปล่า
นางเอกคิดไปก็ยิ้มไป มองอะไรก็ยิ้มไปหมด
นางเอกเดินเจอเพื่อน ชื่อว่า มินาโกะจัง ทักทายกันนิดหน่อย แล้วก็เดินผ่านไป...
"ทำไมไม่มีใครทักเรื่อง ใบไม้บนหัวเลยละ"
นางเอกเข้าไปโรงเรียน เริ่มเรียน เข้าคลาสพร้อมคนอื่นๆ จนถึงเวลาพักเที่ยง แต่กลับไม่มีใครทักเรื่อง ใบไม้ สักคน
นางเอกพลางคิดไปว่า
"ไม่มีใครมองเห็นใบไม้ หรือ ไม่มีใครมองเห็นเธอกันนะ"
นางเอกทนไม่ไหว เลยเดินไปถามเพื่อนว่า เห็นใบไม้บนหัวของฉันไหม พร้อมชี้ให้ดู
เพื่อนๆลองดู ก็ไม่เห็นอะไร หัวเราะเยาะใส่นางเอก
นางเอกเดินคอตกไป เธอกระหายน้ำกว่าปกติ เลยเดินไปดื่มน้ำและจากการเดินทำให้ใบไม้ของเธอรับแสงมากไป อยู่ในสภาพห่อเหี่ยว
นางเอกหงุดหงิด ไม่สบายใจ ทำไมมีแต่เธอที่มองเห็นใบไม้นี้นะ อารมณ์ไม่ดี เลยดึงต้นอ่อนใบไม้นี่ออก แต่ดึงแล้วก็งอกอีก ไม่ว่านางเอกจะดึงอีกกี่ครั้ง ใบไม้ก็จะงอกกลับมาอยู่ดี
ตกกลางคืน
นางเอกฝันว่า ใบไม้ขยายกิ่งก้านใบ งอกออกมาจากทุกส่วนของร่างกาย ห่อหุ้มตัวเธอไว้ จนนางเอกตกใจตื่นขึ้นมา
ตื่นมากลางดึก เลย ชงชา ทำอาหารกินนิดหน่อย ลองเอาใบไม้บนหัวมาทำอาหารกินดูสิ จะเป็นยังไง
ปรากฏว่า รสชาติไม่ได้เรื่องเลย
นางเอกตื่นเช้ามา ในสภาพโทรมๆนิดหน่อย จากการนอนไม่หลับเมื่อคืนนี้
เธอเดินผ่านร้านหมวกก็คิดขึ้นได้ว่า ทำไมไม่ใส่หมวกละ ทำไมพึ่งคิดได้น้อ
นางเอก ใส่หมวกใบใหญ่เดินไปโรงเรียน ด้วยความมั่นใจ แต่กลับถูกเพื่อนหัวเราะใส่
เพื่อนนางเอกคนนึง เดินมาบอกนางเอกว่า
"มินาโกะจัง มาเล่าให้ฟังว่า ฮิโนะคุง มาสารภาพรักกับมินาโกะละ"
นางเอกถามต่อว่า "จริงหรอ"
" จริงสิ มินาโกะเล่าให้ฟัง "
พร้อมพูดต่อ "นี่เพื่อนบอกเพื่อนนะ ถอดหมวกออกเถอะ ดูไม่เข้ากับเธอเลย"
นางเอกคอตก ความมั่นใจหายไป เธอคิดในใจว่า
"เธออยากให้มินาโกะหายไปจัง" การคิดแบบนี้ ทำให้เธอกลายเป็นคนไม่ดีรึเปล่านะ
ยิ่งนางเอกคิดมากเท่าไร ใบไม้บนหัวก็ยิ่งแผ่ขยายออกไปมากเท่านั้น จนถึงขั้นทะลุหมวกออกมา
นางเอกทนไม่ไหว เธอเลือกที่จะไม่เข้าเรียน ในสภาพนี้เธอไปเรียนไม่ไหวแน่ วิ่งขึ้นดาดฟ้าไป
นางเอกครุ่นคิดและทุกข์ใจ มินาโกะทั้งน่ารัก และใจดี ไม่ใช่ความผิดของมินาโกะที่มีคนมาชอบ ทำไมนางเอกคิดแย่ๆแบบนั้นนะ
นางเอกคิดมาก ทุกข์ใจ ร้องไห้ น้ำตาซึมออกมา ใบไม้ยิ่งขยายออกไปเรื่อยๆ จนเต็มดาดฟ้า
แต่แล้ว...
มีผู้ชายคนนึง หยิบใบไม้ที่ขยายออกมา พลางพูดว่า "อ่า ดูใบไม้พวกนี้สิ ยอดเลย"
นางเอกหันไปทางต้นเสียง ตกใจพร้อมพูดขึ้นว่า "ฮิโนะคุง"
"ทำไม...ฮิโนะคุง ถึงมองเห็นนะ?"
ฮิโนะเดินเข้ามาทักทายนางเอก พูดว่า
"นี่คือใบไม้ที่มองไม่เห็นสินะ"
นางเอก ถามกลับไปว่า
"หะ ใบไม้ที่มองไม่เห็นหรอ"
ฮิโนะ เดินเข้าไปใกล้ นางเอก พร้อมชี้ให้ดูบนหัวว่า นี่ไง เขาก็มี
แต่นางเอกกลับมองไม่เห็นอะไรเลย...
ฮิโนะมองหน้านางเอก อืม...ไม่เห็นหรอ จากนั้น เขาเล่าเรื่องราวของ ใบไม้ที่มองไม่เห็น(ใบไม้ล่องหน)ให้เธอฟัง
**ใบไม้ล่องหน**
ใบไม้ล่องหน คือสิ่งที่จู่ๆบางคนตื่นมาก็มี อยู่บนหัวตัวเอง บางคนทั้งชีวิตก็ไม่มี มองไม่เห็น คนที่มีใบไม้อยู่บนหัว จะมองเห็นใบไม้ของคนอื่นๆด้วย...แต่บางครั้งก็จะมีคนแบบนางเอก คนที่มีใบไม้บนหัว แต่กลับมองเห็นแต่ใบไม้ของตัวเอง ไม่เห็นใบไม้คนอื่น
ขณะที่เล่าอยู่ ฮิโนะก็ชี้ให้ดูบนหัวของเขา แต่นางเอกก็ยังไม่เห็นอะไรอยู่ดี
ทั้งสองนั่งคุยกัน ฮิโนะก็ถามนางเอกว่า มีกรรไกรไหม
ฮิโนะหยิบกรรไกรขึ้นมา เล็ม ตัดใบไม้รอบๆออกไป ให้เหลือแค่บนหัวนางเอก
ฮิโนตัดไปเรื่อยๆ จนใกล้ถึงโคน ร้องทักนางเอกว่า
"ใบไม้ของเธอ มีดอกไม้งอกขึ้นมาด้วยนะ ดูสิ"
พร้อมกับชี้ให้นางเอกดู
ฮิโนะ หยิบใบไม้ที่มีดอกงอกออกมา ยื่นให้นางเอกพร้อมพูดว่า สวยดีนะ
ขณะที่พูดคุยกันไปเรื่อยๆ นางเอกก็เริ่มมองเห็นใบไม้บนหัวฮิโนคุง
เธอยังสังเกตุเห็นด้วยว่า ใบไม้ของฮิโนคุง มีสีต่างออกไป ฮิโนคุงมีดอกไม้สีแดง ของเธอสีน้ำเงิน
เธอมองลงไปด้านล่างที่สนาม เห็นคนมากมาย เธอยังเห็นอีกด้วยว่า ในกลุ่มคนเหล่านั้น มีหลายคนที่มีใบไม้บนหัว
เธอมองเห็นใบไม้ของคนอื่นแล้ว...
ฮิโนะพูดขึ้นว่า ลองคิดถึงกลางคืนสิ ในคืนที่ว่างเปล่า ไร้ดวงดาว เรามองไม่เห็นอะไร จนกระทั่งเห็นดาวดวงนึง และเมื่อเราพบกับดาวดวงนึงแล้ว หลังจากนันเราจะเห็นดวงดาวอีกมากมาย
นางเอกชักจะเริ่มชอบใบไม้บนหัวขึ้นมานิดนึงแล้วสิ
จบ....
รีวิว
ตอนแรกคิดอยู่นานว่าจะรีวิวดีไหม แต่สุดท้ายก็รีวิว รีวิวไว้ดีกว่า จะได้มีคนรู้จักหนังสือเพิ่มขึ้นมาสักนิดก็ยังดี
เรื่องนี้ เป็นหนังสือในแบบที่ อ่าน 5 นาทีจบ แต่คิดตกไปครึ่งวัน
หนังสือมีจุดหลายจุดที่ทำให้ เราตีความตัวตนของ "ใบไม้"ได้หลากหลาย จุดที่ทำให้อ่านแล้ว รู้สึกฉุกคิดหลายจุดคือ
- ตอนแรกที่มีใบไม้ นางเอกก็ยิ้มดีใจนะ กลายเป็นจุดเด่น
- สิ่งที่คิดว่าเป็นจุดเด่น กลับไม่มีใครสังเกตุเห็นเลย กลายเป็นความเศร้าแทน
- ความฝันเกี่ยวกับใบไม้ ที่กลายเป็นสิ่งห่อหุ้มตัวไป
- นางเอกกินใบไม้ไม่อร่อย? ไม่สบายใจกินอะไรก็ไม่อร่อยรึเปล่า
- นางเอกใส่หมวก? เราจะปกปิดสิ่งที่ไม่มีใครเห็นเพื่ออะไร เราปิดเพราะไม่อยากให้คนอื่นเห็นหรือเราปิดเพราะไม่อยากให้ตัวเองเห็นกันแน่
- ในตอนที่นางเอกคิดมาก เป็นทุกข์ ขึ้นไปบนดาดฟ้า ใบไม้แตกกิ่งแตกใบออกมามากมาย แต่ไม่มีดอกไม้เลย ใบไม้แค่ขยายออกไป แต่ไม่ได้เติบโต
- เรามองเห็นใบไม้ของตัวเอง แต่เรากลับมองไม่เห็นใบไม้คนอื่น
- ทุกคนที่มองเห็นใบไม้คนอื่น เริ่มจากการมองเห็นใบไม้ของตัวเอง
- อื่นๆอีกมากมายครับ ใครสนใจลองหาอ่านดูนะ
"ใบไม้" ในเรื่อง ตีความได้หลากหลายมาก มองเป็นความรัก การยอมรับ หรือ เป็นแค่จุดเด่นก็ได้ แล้วแต่มุมมองของเรา
เคยซื้อของที่เราเห็นค่ามากๆ แต่ไม่มีใครเห็นค่าไหมครับ อาจจะเป็นฟิกเกอร์หายาก หนังสือตีพิมพ์ครั้งแรก เราเห็นค่ามันมาก แต่พอบอกคนอื่นกลับไม่มีใครสนใจ อันนี้ก็มองเป็นใบไม้ได้เหมือนกัน
คนเขียนหนังสือ เขียนท้ายเล่มพูดถึงความรักประมาณว่า เวลาเราไม่มีใครแล้วเหงาใจ เราจะรู้สึกว่า ใครๆก็รักกัน มองไปทางไหนก็เห็นแต่ใครเดินมาเป็นคู่ ก็คงเป็นมุมมองใบไม้แบบนึงเหมือนกัน
แล้วแต่มุมมอง แล้วแต่การตีความกันไป ใครสนใจแนวนี้ก็ลองหาอ่านดูนะครับ ยังมีแบบเดียวกันอีกหลายเรื่องเลย
คะแนน 8/10 อ่านจบไวใน 5 นาที คิดว่าคงหยิบมาอ่านบ่อยๆ การหยิบมาอ่านแต่ละครั้ง น่าจะให้ความรู้สึกต่างกันดี
รีวิวสรุปเนื้อหา Troublesome, but my lovely leaves สาวน้อยที่มีใบไม้บนหัว
ชื่อเรื่อง しおわせな葉っぱ Troublesome, but my lovely leaves
แนวเรื่อง ชีวิตรั้วโรงเรียน
ผู้เขียน Onari yuko
ผลงานผู้เขียน What is your wish , my dear dog เขียนแนวๆเดียวกันเยอะ แต่เคยอ่านเรื่องเดียวนี้ละครับ
จำนวนเล่ม 1 เล่มจบ
สถานะ จบ
**เกริ่นนำ**
- ภาษางูๆปลาๆ นะครับ แปลผิดขออภัย
- เป็นการสรุปเนื้อหาจากความคิดส่วนตัวของผู้เขียน
- ใบไม้บนหัวจริงๆมันคือ ต้นอ่อนพึ่งงอกนะ แต่เรียกใบไม้เพราะตรงคำแปลกว่า ฟังดูดีกว่าด้วย
- ไม่รู้จะจัดเรีองนี้ไหนโหมดไหนดี การ์ตูน นิยาย นิทาน เลยเรียกหนังสือภาพ กลางๆดีครับ
****
"เรื่องราวของใบไม้ที่ไม่มีใครมองเห็น"
เนื้อหา
นางเอกตื่นขึ้นมา พบว่า มีใบไม้ลักษณะเหมือนต้นอ่อน ติดอยู่บนหัว
นางเอก ลองแตะใบไม้เบาๆก็ไม่มีอะไรเกิดขึ้น เธอจึงเดินทางไปโรงเรียน พลางคิดในใจว่า ไปโรงเรียนมีใบไม้ติดอยู่บนหัวแบบนี้ ทุกคนจะแปลกใจไหมนะ เธอจะกลายเป็นคนดังไหม จะถูกถามเรื่องใบไม้นี่ทั้งวันเลยรึเปล่า
นางเอกคิดไปก็ยิ้มไป มองอะไรก็ยิ้มไปหมด
นางเอกเดินเจอเพื่อน ชื่อว่า มินาโกะจัง ทักทายกันนิดหน่อย แล้วก็เดินผ่านไป...
"ทำไมไม่มีใครทักเรื่อง ใบไม้บนหัวเลยละ"
นางเอกเข้าไปโรงเรียน เริ่มเรียน เข้าคลาสพร้อมคนอื่นๆ จนถึงเวลาพักเที่ยง แต่กลับไม่มีใครทักเรื่อง ใบไม้ สักคน
นางเอกพลางคิดไปว่า
"ไม่มีใครมองเห็นใบไม้ หรือ ไม่มีใครมองเห็นเธอกันนะ"
นางเอกทนไม่ไหว เลยเดินไปถามเพื่อนว่า เห็นใบไม้บนหัวของฉันไหม พร้อมชี้ให้ดู
เพื่อนๆลองดู ก็ไม่เห็นอะไร หัวเราะเยาะใส่นางเอก
นางเอกเดินคอตกไป เธอกระหายน้ำกว่าปกติ เลยเดินไปดื่มน้ำและจากการเดินทำให้ใบไม้ของเธอรับแสงมากไป อยู่ในสภาพห่อเหี่ยว
นางเอกหงุดหงิด ไม่สบายใจ ทำไมมีแต่เธอที่มองเห็นใบไม้นี้นะ อารมณ์ไม่ดี เลยดึงต้นอ่อนใบไม้นี่ออก แต่ดึงแล้วก็งอกอีก ไม่ว่านางเอกจะดึงอีกกี่ครั้ง ใบไม้ก็จะงอกกลับมาอยู่ดี
ตกกลางคืน
นางเอกฝันว่า ใบไม้ขยายกิ่งก้านใบ งอกออกมาจากทุกส่วนของร่างกาย ห่อหุ้มตัวเธอไว้ จนนางเอกตกใจตื่นขึ้นมา
ตื่นมากลางดึก เลย ชงชา ทำอาหารกินนิดหน่อย ลองเอาใบไม้บนหัวมาทำอาหารกินดูสิ จะเป็นยังไง
ปรากฏว่า รสชาติไม่ได้เรื่องเลย
นางเอกตื่นเช้ามา ในสภาพโทรมๆนิดหน่อย จากการนอนไม่หลับเมื่อคืนนี้
เธอเดินผ่านร้านหมวกก็คิดขึ้นได้ว่า ทำไมไม่ใส่หมวกละ ทำไมพึ่งคิดได้น้อ
นางเอก ใส่หมวกใบใหญ่เดินไปโรงเรียน ด้วยความมั่นใจ แต่กลับถูกเพื่อนหัวเราะใส่
เพื่อนนางเอกคนนึง เดินมาบอกนางเอกว่า
"มินาโกะจัง มาเล่าให้ฟังว่า ฮิโนะคุง มาสารภาพรักกับมินาโกะละ"
นางเอกถามต่อว่า "จริงหรอ"
" จริงสิ มินาโกะเล่าให้ฟัง "
พร้อมพูดต่อ "นี่เพื่อนบอกเพื่อนนะ ถอดหมวกออกเถอะ ดูไม่เข้ากับเธอเลย"
นางเอกคอตก ความมั่นใจหายไป เธอคิดในใจว่า
"เธออยากให้มินาโกะหายไปจัง" การคิดแบบนี้ ทำให้เธอกลายเป็นคนไม่ดีรึเปล่านะ
ยิ่งนางเอกคิดมากเท่าไร ใบไม้บนหัวก็ยิ่งแผ่ขยายออกไปมากเท่านั้น จนถึงขั้นทะลุหมวกออกมา
นางเอกทนไม่ไหว เธอเลือกที่จะไม่เข้าเรียน ในสภาพนี้เธอไปเรียนไม่ไหวแน่ วิ่งขึ้นดาดฟ้าไป
นางเอกครุ่นคิดและทุกข์ใจ มินาโกะทั้งน่ารัก และใจดี ไม่ใช่ความผิดของมินาโกะที่มีคนมาชอบ ทำไมนางเอกคิดแย่ๆแบบนั้นนะ
นางเอกคิดมาก ทุกข์ใจ ร้องไห้ น้ำตาซึมออกมา ใบไม้ยิ่งขยายออกไปเรื่อยๆ จนเต็มดาดฟ้า
แต่แล้ว...
มีผู้ชายคนนึง หยิบใบไม้ที่ขยายออกมา พลางพูดว่า "อ่า ดูใบไม้พวกนี้สิ ยอดเลย"
นางเอกหันไปทางต้นเสียง ตกใจพร้อมพูดขึ้นว่า "ฮิโนะคุง"
"ทำไม...ฮิโนะคุง ถึงมองเห็นนะ?"
ฮิโนะเดินเข้ามาทักทายนางเอก พูดว่า
"นี่คือใบไม้ที่มองไม่เห็นสินะ"
นางเอก ถามกลับไปว่า
"หะ ใบไม้ที่มองไม่เห็นหรอ"
ฮิโนะ เดินเข้าไปใกล้ นางเอก พร้อมชี้ให้ดูบนหัวว่า นี่ไง เขาก็มี
แต่นางเอกกลับมองไม่เห็นอะไรเลย...
ฮิโนะมองหน้านางเอก อืม...ไม่เห็นหรอ จากนั้น เขาเล่าเรื่องราวของ ใบไม้ที่มองไม่เห็น(ใบไม้ล่องหน)ให้เธอฟัง
**ใบไม้ล่องหน**
ใบไม้ล่องหน คือสิ่งที่จู่ๆบางคนตื่นมาก็มี อยู่บนหัวตัวเอง บางคนทั้งชีวิตก็ไม่มี มองไม่เห็น คนที่มีใบไม้อยู่บนหัว จะมองเห็นใบไม้ของคนอื่นๆด้วย...แต่บางครั้งก็จะมีคนแบบนางเอก คนที่มีใบไม้บนหัว แต่กลับมองเห็นแต่ใบไม้ของตัวเอง ไม่เห็นใบไม้คนอื่น
ขณะที่เล่าอยู่ ฮิโนะก็ชี้ให้ดูบนหัวของเขา แต่นางเอกก็ยังไม่เห็นอะไรอยู่ดี
ทั้งสองนั่งคุยกัน ฮิโนะก็ถามนางเอกว่า มีกรรไกรไหม
ฮิโนะหยิบกรรไกรขึ้นมา เล็ม ตัดใบไม้รอบๆออกไป ให้เหลือแค่บนหัวนางเอก
ฮิโนตัดไปเรื่อยๆ จนใกล้ถึงโคน ร้องทักนางเอกว่า
"ใบไม้ของเธอ มีดอกไม้งอกขึ้นมาด้วยนะ ดูสิ"
พร้อมกับชี้ให้นางเอกดู
ฮิโนะ หยิบใบไม้ที่มีดอกงอกออกมา ยื่นให้นางเอกพร้อมพูดว่า สวยดีนะ
ขณะที่พูดคุยกันไปเรื่อยๆ นางเอกก็เริ่มมองเห็นใบไม้บนหัวฮิโนคุง
เธอยังสังเกตุเห็นด้วยว่า ใบไม้ของฮิโนคุง มีสีต่างออกไป ฮิโนคุงมีดอกไม้สีแดง ของเธอสีน้ำเงิน
เธอมองลงไปด้านล่างที่สนาม เห็นคนมากมาย เธอยังเห็นอีกด้วยว่า ในกลุ่มคนเหล่านั้น มีหลายคนที่มีใบไม้บนหัว
เธอมองเห็นใบไม้ของคนอื่นแล้ว...
ฮิโนะพูดขึ้นว่า ลองคิดถึงกลางคืนสิ ในคืนที่ว่างเปล่า ไร้ดวงดาว เรามองไม่เห็นอะไร จนกระทั่งเห็นดาวดวงนึง และเมื่อเราพบกับดาวดวงนึงแล้ว หลังจากนันเราจะเห็นดวงดาวอีกมากมาย
นางเอกชักจะเริ่มชอบใบไม้บนหัวขึ้นมานิดนึงแล้วสิ
จบ....
รีวิว
ตอนแรกคิดอยู่นานว่าจะรีวิวดีไหม แต่สุดท้ายก็รีวิว รีวิวไว้ดีกว่า จะได้มีคนรู้จักหนังสือเพิ่มขึ้นมาสักนิดก็ยังดี
เรื่องนี้ เป็นหนังสือในแบบที่ อ่าน 5 นาทีจบ แต่คิดตกไปครึ่งวัน
หนังสือมีจุดหลายจุดที่ทำให้ เราตีความตัวตนของ "ใบไม้"ได้หลากหลาย จุดที่ทำให้อ่านแล้ว รู้สึกฉุกคิดหลายจุดคือ
- ตอนแรกที่มีใบไม้ นางเอกก็ยิ้มดีใจนะ กลายเป็นจุดเด่น
- สิ่งที่คิดว่าเป็นจุดเด่น กลับไม่มีใครสังเกตุเห็นเลย กลายเป็นความเศร้าแทน
- ความฝันเกี่ยวกับใบไม้ ที่กลายเป็นสิ่งห่อหุ้มตัวไป
- นางเอกกินใบไม้ไม่อร่อย? ไม่สบายใจกินอะไรก็ไม่อร่อยรึเปล่า
- นางเอกใส่หมวก? เราจะปกปิดสิ่งที่ไม่มีใครเห็นเพื่ออะไร เราปิดเพราะไม่อยากให้คนอื่นเห็นหรือเราปิดเพราะไม่อยากให้ตัวเองเห็นกันแน่
- ในตอนที่นางเอกคิดมาก เป็นทุกข์ ขึ้นไปบนดาดฟ้า ใบไม้แตกกิ่งแตกใบออกมามากมาย แต่ไม่มีดอกไม้เลย ใบไม้แค่ขยายออกไป แต่ไม่ได้เติบโต
- เรามองเห็นใบไม้ของตัวเอง แต่เรากลับมองไม่เห็นใบไม้คนอื่น
- ทุกคนที่มองเห็นใบไม้คนอื่น เริ่มจากการมองเห็นใบไม้ของตัวเอง
- อื่นๆอีกมากมายครับ ใครสนใจลองหาอ่านดูนะ
"ใบไม้" ในเรื่อง ตีความได้หลากหลายมาก มองเป็นความรัก การยอมรับ หรือ เป็นแค่จุดเด่นก็ได้ แล้วแต่มุมมองของเรา
เคยซื้อของที่เราเห็นค่ามากๆ แต่ไม่มีใครเห็นค่าไหมครับ อาจจะเป็นฟิกเกอร์หายาก หนังสือตีพิมพ์ครั้งแรก เราเห็นค่ามันมาก แต่พอบอกคนอื่นกลับไม่มีใครสนใจ อันนี้ก็มองเป็นใบไม้ได้เหมือนกัน
คนเขียนหนังสือ เขียนท้ายเล่มพูดถึงความรักประมาณว่า เวลาเราไม่มีใครแล้วเหงาใจ เราจะรู้สึกว่า ใครๆก็รักกัน มองไปทางไหนก็เห็นแต่ใครเดินมาเป็นคู่ ก็คงเป็นมุมมองใบไม้แบบนึงเหมือนกัน
แล้วแต่มุมมอง แล้วแต่การตีความกันไป ใครสนใจแนวนี้ก็ลองหาอ่านดูนะครับ ยังมีแบบเดียวกันอีกหลายเรื่องเลย
คะแนน 8/10 อ่านจบไวใน 5 นาที คิดว่าคงหยิบมาอ่านบ่อยๆ การหยิบมาอ่านแต่ละครั้ง น่าจะให้ความรู้สึกต่างกันดี