เช่าความเป็นตัวเอง

สวัสดีค่ะ ในช่วงปีใหม่นี้ผู้อ่านหลายๆคน เริ่มกลับบ้านกันหมดแล้ว แต่บางคนไม่มีโอกาศกลับเพราะการงาน เงินและปัญหาเกินจะเล่า แต่เป็นโชคดีของเราที่ได้กลับบ้านและได้งานประจำในเวลาเดียวกัน มันคงเป็นเรื่องดีในสถานะที่เด็กจบใหมที่หางานไม่ได้ ทางกลับกันใจกับไม่ยินดีที่หนีห่างสิ่งที่เรียกว่า                                                                           
                                                                                                   ''บ้าน'' 
   
                                                                     คำนิยามของเรา คือ ความสบายใจ สบายใจที่ได้อยู่       
 
     เราเป็นเด็กจบใหม่จากมหาลัย 'ใน' เชียงใหม่ ว่างงานมาแล้วกว่า 8 เดือน ที่ทำงาน Part Time ไม่มีความมั่นคง แต่ที่เรายังอยู่ต่อหลังจบนั้น ในช่วงที่เรียนเราได้ตัดสินใจเช่าบ้าน มันไม่ได้สบาย มีแมลงที่เกลียดเยอะ ทำความสะอาดเอง และก่อนนอนก็ต้องเช็คบ้านตลอด แถมข้างบ้านชอบเอาขี้แมวมาทิ้งใกล้ๆบ้านเช่า 'แย่มาก'  มันดูไม่มีอะไรดีเลย แต่สิ่งเดียวที่เราได้รับจากบ้านเช่านั้นมีเพียงแค่ 'ความเป็นตัวเอง' เท่านั้นที่บ้านเกิดไม่มี เพราะอยู่บ้านเกิด เราเป็นเด็กที่ต้องร้องขอความช่วยเหลือ ทำอะไรไม่เป็น มีคนวางแผนและยื่นแนวทางให้หมดทุกสิ่ง ทั่งความรู้ ความคิด ความรู้สึก  ความพยายาม ความเป็นอิสระ  
    มัน 'ใช่' ในความที่มีคนวางแผนอนาคตไว้ให้โดยไม่ต้องคิดเอง แต่ 'ไม่' ที่ความเป็นตัวเราเองเป็นคนอื่น
 
 
มันเศร้าและเหนื่อยเกินที่จะเล่าต่อ  
    ขอบคุณผู้อ่านทุกท่านค่ะ
    ขอบคุณค่ะ