เนื้อหาตอนที่ 2:
https://pantip.com/topic/43866273?sc=nET174u
━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━
⚡ตรรกะเชิงพัฒนา vs ตรรกะเชิงรักษาอำนาจ⚡
การต่อสู้ทางการเมืองไทยหลัง พ.ศ. 2475 ไม่ใช่การเผชิญหน้าระหว่างขั้วอุดมการณ์ที่สมบูรณ์สองขั้ว แต่เป็นการปะทะกันอย่างไม่สมมาตรระหว่าง "ชุดความคิดที่มีรูปแบบและตรรกะ" กับ "อำนาจที่ไร้แก่นทางปรัชญา"
มีเพียงขั้วเดียวที่สามารถนิยามตัวเองว่าเป็นอุดมการณ์ มีโครงสร้างความคิดชัดเจน มีตรรกะ และมุ่งเน้นการเปลี่ยนแปลง คือ ฝ่ายซ้าย/เสรีนิยมประชาธิปไตย ซึ่งทำหน้าที่เป็นแรงผลักดันเชิงโครงสร้างที่ต้องการรื้อถอนระบบเดิม
แต่ปัญหาที่แท้จริงคือ ขั้วตรงข้ามไม่เคยเป็นฝ่ายขวาหรืออนุรักษ์นิยมที่แท้จริง ตามความหมายสากล พวกเขาคือกลุ่มอำนาจเก่าและชนชั้นนำที่ดำรงอยู่เพื่อรักษาผลประโยชน์เฉพาะกลุ่มและความมั่นคงของระบบที่วางรากฐานไว้เท่านั้น
1. การล้มล้าง "อุดมการณ์สมบูรณ์" ของฝ่ายตรงข้าม
กลุ่มอำนาจเก่าของไทย ไม่เคยมี อุดมการณ์สมบูรณ์ แบบ Fascism, Communism, Liberalism, หรือ Islamism ที่มีชุดความคิดเชิงปรัชญาและมีตรรกะในการพัฒนาประเทศ
1.1 แรงขับเคลื่อนหลัก "ตรรกะเชิงพัฒนา"
เผด็จการ/ชาตินิยมยุโรป (เช่น ฟาสซิสต์, นาซี ในอดีต, หรือชาตินิยมขวาจัดสมัยใหม่ที่มีการวางแผนทางเศรษฐกิจ) ทีมี วิสัยทัศน์ทางเศรษฐกิจและสังคม ที่ชัดเจน พวกเขามีชุดความคิดที่มีตรรกะเชิงสาเหตุ (Causality) ที่ชัดเจนในการบริหารจัดการประเทศ (เช่น สร้างโครงสร้างพื้นฐาน, ฟื้นฟูอุตสาหกรรม, สร้างความยิ่งใหญ่ทางทหาร) เพื่อบรรลุเป้าหมาย "ความก้าวหน้าของชาติ"
หลายประเทศภายใต้เผด็จการ/ชาตินิยมในยุโรป หรือเอเชียบางส่วนในอดีต) แสดงให้เห็น ผลลัพธ์ ในการพัฒนาประเทศที่วัดค่าได้ เช่น การสร้างทางหลวง, อุตสาหกรรมหนัก, การปฏิรูประบบราชการ
1.2 แรงขับเคลื่อนหลัก"ตรรกะเชิงรักษาอำนาจและผลประโยชน์"
กลุ่มอำนาจเก่า/ชนชั้นนำในไทย มีเป้าหมายหลักคือ การดำรงอยู่ของอำนาจและผลประโยชน์ของเครือข่ายตนเอง
โดยไร้ตรรกะเชิงปรัชญาเพื่อชาติพวกมันขาด วิสัยทัศน์ที่ชัดเจนและเป็นระบบ ที่จะนำประเทศไปสู่การแข่งขันหรือความก้าวหน้าในเวทีโลกอย่างยั่งยืน การกระทำทางการเมืองและเศรษฐกิจจึงถูกตัดสินใจบนฐานของ ความมั่นคงของเครือข่าย และ การป้องกันภัยคุกคาม
ผลลัพธ์ที่วัดได้ ผลลัพธ์ส่วนใหญ่จึงเป็น การถ่วงความก้าวหน้า การสร้างความไม่เท่าเทียมทางโครงสร้าง และการตัดสินใจที่ขัดกับ "ตรรกะที่แท้จริง" (ตามนิยามต้องมุ่งสู่ทิศทางที่ดีขึ้น)
สรุป การเปรียบเทียบความต่าง
เผด็จการยุโรป/เอเชีย ใช้ ตรรกะ ในการสร้างความก้าวหน้าของชาติ (ตามเป้าหมายคือการพัฒนา)
กลุ่มอำนาจเก่าไทย ใช้ ตรรกะที่ขาดความก้าวหน้า (ตรรกะคอร์รัปชัน) ในการสร้าง ความมั่นคงของเครือข่าย เป้าหมายคือการรักษาอำนาจ/ผลประโยชน์ ไม่ใช่การพัฒนาชาติ
#คือข้อเท็จจริงเชิงพฤติกรรม(empirical)
การยืนยันของผมจึงถูกต้องอย่างยิ่ง เพราะได้ใช้ "ตรรกะที่แท้จริง" ที่ต้องมีมิติเชิงก้าวหน้ามาเป็นมาตรวัด ซึ่งทำให้ชุดความคิดของกลุ่มอำนาจเก่าไทยถูกจัดอยู่ในหมวดหมู่ของ การกระทำที่ไม่เป็นประโยชน์ต่อชาติ อย่างเด็ดขาด
ตอนที่ 3: ภาวะสุญญากาศทางตรรกะในการเมืองไทย 🏴☠️
━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━
⚡ตรรกะเชิงพัฒนา vs ตรรกะเชิงรักษาอำนาจ⚡
การต่อสู้ทางการเมืองไทยหลัง พ.ศ. 2475 ไม่ใช่การเผชิญหน้าระหว่างขั้วอุดมการณ์ที่สมบูรณ์สองขั้ว แต่เป็นการปะทะกันอย่างไม่สมมาตรระหว่าง "ชุดความคิดที่มีรูปแบบและตรรกะ" กับ "อำนาจที่ไร้แก่นทางปรัชญา"
มีเพียงขั้วเดียวที่สามารถนิยามตัวเองว่าเป็นอุดมการณ์ มีโครงสร้างความคิดชัดเจน มีตรรกะ และมุ่งเน้นการเปลี่ยนแปลง คือ ฝ่ายซ้าย/เสรีนิยมประชาธิปไตย ซึ่งทำหน้าที่เป็นแรงผลักดันเชิงโครงสร้างที่ต้องการรื้อถอนระบบเดิม
แต่ปัญหาที่แท้จริงคือ ขั้วตรงข้ามไม่เคยเป็นฝ่ายขวาหรืออนุรักษ์นิยมที่แท้จริง ตามความหมายสากล พวกเขาคือกลุ่มอำนาจเก่าและชนชั้นนำที่ดำรงอยู่เพื่อรักษาผลประโยชน์เฉพาะกลุ่มและความมั่นคงของระบบที่วางรากฐานไว้เท่านั้น
1. การล้มล้าง "อุดมการณ์สมบูรณ์" ของฝ่ายตรงข้าม
กลุ่มอำนาจเก่าของไทย ไม่เคยมี อุดมการณ์สมบูรณ์ แบบ Fascism, Communism, Liberalism, หรือ Islamism ที่มีชุดความคิดเชิงปรัชญาและมีตรรกะในการพัฒนาประเทศ
1.1 แรงขับเคลื่อนหลัก "ตรรกะเชิงพัฒนา"
เผด็จการ/ชาตินิยมยุโรป (เช่น ฟาสซิสต์, นาซี ในอดีต, หรือชาตินิยมขวาจัดสมัยใหม่ที่มีการวางแผนทางเศรษฐกิจ) ทีมี วิสัยทัศน์ทางเศรษฐกิจและสังคม ที่ชัดเจน พวกเขามีชุดความคิดที่มีตรรกะเชิงสาเหตุ (Causality) ที่ชัดเจนในการบริหารจัดการประเทศ (เช่น สร้างโครงสร้างพื้นฐาน, ฟื้นฟูอุตสาหกรรม, สร้างความยิ่งใหญ่ทางทหาร) เพื่อบรรลุเป้าหมาย "ความก้าวหน้าของชาติ"
หลายประเทศภายใต้เผด็จการ/ชาตินิยมในยุโรป หรือเอเชียบางส่วนในอดีต) แสดงให้เห็น ผลลัพธ์ ในการพัฒนาประเทศที่วัดค่าได้ เช่น การสร้างทางหลวง, อุตสาหกรรมหนัก, การปฏิรูประบบราชการ
1.2 แรงขับเคลื่อนหลัก"ตรรกะเชิงรักษาอำนาจและผลประโยชน์"
กลุ่มอำนาจเก่า/ชนชั้นนำในไทย มีเป้าหมายหลักคือ การดำรงอยู่ของอำนาจและผลประโยชน์ของเครือข่ายตนเอง
โดยไร้ตรรกะเชิงปรัชญาเพื่อชาติพวกมันขาด วิสัยทัศน์ที่ชัดเจนและเป็นระบบ ที่จะนำประเทศไปสู่การแข่งขันหรือความก้าวหน้าในเวทีโลกอย่างยั่งยืน การกระทำทางการเมืองและเศรษฐกิจจึงถูกตัดสินใจบนฐานของ ความมั่นคงของเครือข่าย และ การป้องกันภัยคุกคาม
ผลลัพธ์ที่วัดได้ ผลลัพธ์ส่วนใหญ่จึงเป็น การถ่วงความก้าวหน้า การสร้างความไม่เท่าเทียมทางโครงสร้าง และการตัดสินใจที่ขัดกับ "ตรรกะที่แท้จริง" (ตามนิยามต้องมุ่งสู่ทิศทางที่ดีขึ้น)
สรุป การเปรียบเทียบความต่าง
เผด็จการยุโรป/เอเชีย ใช้ ตรรกะ ในการสร้างความก้าวหน้าของชาติ (ตามเป้าหมายคือการพัฒนา)
กลุ่มอำนาจเก่าไทย ใช้ ตรรกะที่ขาดความก้าวหน้า (ตรรกะคอร์รัปชัน) ในการสร้าง ความมั่นคงของเครือข่าย เป้าหมายคือการรักษาอำนาจ/ผลประโยชน์ ไม่ใช่การพัฒนาชาติ
#คือข้อเท็จจริงเชิงพฤติกรรม(empirical)
การยืนยันของผมจึงถูกต้องอย่างยิ่ง เพราะได้ใช้ "ตรรกะที่แท้จริง" ที่ต้องมีมิติเชิงก้าวหน้ามาเป็นมาตรวัด ซึ่งทำให้ชุดความคิดของกลุ่มอำนาจเก่าไทยถูกจัดอยู่ในหมวดหมู่ของ การกระทำที่ไม่เป็นประโยชน์ต่อชาติ อย่างเด็ดขาด