แม่ทุกคนรักลูกเท่ากันจริงเหรอ?

เรามีความรู้สึกว่าแม่เรารักลูกไม่เท่ากัน เรามีน้อง2คน เราพี่คนโตเราเป็นลูกที่เกิดด้วยความที่ไม่ได้ตั้งใจให้เกิดเพราะพ่อขอไว้ ส่วนน้องแม่ตั้งใจให้มี รักไม่เท่ากันความหมายในที่นี้คือ เราทำอะไรก็ผิด จะพูดอะไรก็โดนด่าทั้งๆที่มันเรื่องปกติ น้องอยากกินไรน้องได้กินหมด แม่ออกไปข้างนอกก็มีของฝากให้น้อง แม่ทำกับข้าวให้น้องกิน ถ้าเรากินเราก็จะโดนด่า แม่มีอะไรก็ให้น้องหมด ส่วนเราต้องพยายามหาเอง แม่ไม่เคยถามว่าเราทำงานเหนื่อยมั้ย รู้สึกยังไง ถ้าบอกแม่ไปแม่ก็จะมีแต่ซ้ำเติม ปรึกษาก็ไม่ได้ ปรึกษาทีไรก็โดนหาว่าเพ้อเจ้อ เอาเวลาไปตั้งใจทำงาน แม่ไม่คุยกับเราเรื่องที่ปกติครอบครัวจะคุยกัน ไม่เคยถามว่ากินไรมายัง มีแต่คุยเรื่องเงิน ไม่มีเงินให้ก็ด่าสารพัด มีเงินให้ก็จะเอาอีก บางทีก็ต้องแอบมาร้องไห้ ที่เล่ามานี้ไม่เคยอิจฉาน้อง แต่เราไม่เคยได้ความรักจริงๆจากแม่เลย พอเราถามแม่ว่าแม่เคยรักลูกเท่ากันมั้ย? แม่ก็เอาแต่ตอบว่าไม่มีแม่คนไหนไม่รักลูก แต่แม่ไม่เคยทำให้เห็นไงว่าแม่รักเรา555