กะทู้นี้ อยากจะมาเล่า และ ระบายมันออกมา
เริ่มต้น คือ เราได้รู้จักกับแฟนได้ คุยกันมาแบบยังไม่ได้คบหรือเค้าจีบ แต่จะหวังดี และ รู้ทีหลังว่าเราเป็นซึมเศร้า เราจิงได้เริ่มคุยกันจิงจังขึ้นจากการสอบถามอาการ หาอะไรมาให้เราลองเพื่อให้ดีขึ้น พร้อมจะเป็นกำลังใจมาสักระยะ พอได้คุยกันมากขึ้น เค้าได้บอกเรื่องราวของเค้า ว่าเค้าเคยมีครอบครัว เค้า เรารับฟังเค้า กับเรื่องราวของเค้ามาสักระยะนึง จนเราคุยกันมากขึ้น ตอนแรกเราก็กลัวว่าสิ่งที่เค้าเล่า คงแค่หลอกเราหรือเปล่า เรากลัวว่าเค้ายังไม่ได้เลิกกันแล้วคุยกับเรา คนเก่าเค้าจะมีปัญหา แล้วเราจะเป็นมือที่สามแบบไม่รู้ตัว จนเราบอกกับเค้าไปว่าเรากลัวจะถูกมองเป็นคนเข้าไป เค้าเลยบอกว่าเค้าเข้าใจแล้ว จากวันนั้นเราไม่ได้คุยกัน จนไม่นาน เค้าติดต่อมาถามเรื่องมาถามเรื่องยาที่แนะนำ และ อาการเราว่าดีขึ้นมั้ย เราจึงได้คุยกันอีกครั้ง และ ครั้งนี้เราฟังเค้ามากขึ้น ไม่รู้เพราะอะไร เค้าบอกเราว่าเค้าพยายามมานานมากแล้วกับคนเก่า แม่ของลูกนั้นแหละคะ เค้าวิ่งตามจนเค้าไร้ค่า คนเก่าคุยกับคนอื่นต่อหน้าเค้า และบอกว่าหมดรักเค้าแล้ว เค้าบอกว่าเค้าอยู่บ้านเดียวกันแบบไม่มีสถานะ ต่างคนต่างทำหน้าที่พ่อและแม่ เค้าอยู่เพราะลูกเค้ายังเด็ก 3 ขวบ เค้ารักลูกเค้ามาก และ เค้าทิ้งลูกไม่ได้ เค้ายกบ้านนั้นให้คนเก่าและลูก ซึ่งเค้าไม่มีอะไร ต้องตั้งหลักใหม่หมด และเราก็รับฟังมาเรื่อยๆ คุยกันจนเรารู้สึกดีและอยากเป็นกำลังใจให้เค้า และเค้าเป็นกำลังใจให้เรา ให้ดีขึ้นจากซึมเศร้า คุยกันมาแบบที่เค้าบอกเราทุกเรื่อง เวลาต้องไปนอนบ้านหลักนั้นที่มีคนเก่าละลูก เราก็เลือกจะเข้าใจเค้าเพราะเค้าบอกตลอดว่าไปนะ เราเข้าใจและยินดีให้เค้าไปทำหน้าที่พ่อ เราเริ่มเปิดใจมากขึ้น จนวันนึงเราได้รู้สึกกันมากกว่าเดิม เค้าอยู่กับเราเค้าดูแล เทคแคร์เราดีมาก เราก็บอกตรงๆว่าแอบคิดเหมือนกันว่าเค้าจบกันจิงหรือ เค้าไม่เคยแอบมือถือ คนเก่าโทรมาเค้ารับตอหน้า เราก็โอเค ไม่อะไร มาจนปัจจุบัน เวลาว่างเราจะคุยคอลกันทางไลน์ แต่เมื่อความรู้สึกมันมากขึ้นจากวันที่รู้จัก เราเริ่ม ไม่โอเครกับความรู้สึกเราตอนนี้แล้ว เวลาที่เค้าบอกไปนอนบ้านนั้น แต่เราก็ไม่เคยห้ามเลยบอกให้เค้าไป เราบอกเสมอว่า เราเข้าใจเรื่องลูกนะ และเค้าก็พยายาม จะทำให้เราเชื่อใจแล้ว แต่เค้าอยู่บ้านนั้นเค้าจะไม่ค่อยสะดวกคุยกับเรา จนไม่นานนี้เราบอกเค้าตรงไปว่า ถ้ามีอะไรหนักใจบอกเรา เรารับฟัง เค้าเหมือนรู้ว่าเราไม่สบายใจ เค้าบอกเราว่า ถ้าลูกเค้าโตกว่านี้ เค้าก็ไม่อยากทำให้เราไม่สบายใจแบบนี้ เค้าบอกเสมอ ว่าเค้าจะไม่ทำให้เราไม่สบายใจ แต่ตอนนี้เรารู้สึกแย่ และ รู้สึกอ่อนแอ จากที่เราเปผ้นคนเลือกจะเข้าใจเค้าตั้งแต่แรก เรารู้ว่าเราเลือกเอง และเราต้องยอมรับความรู้สึกนี้ เราควรออกมาดีมั้ย เราแค่อยากรู้ว่าเป็นเพื่อนๆจะทำยังไงต่อคะ ตอนนี้เราอ่อนแอมาก