จบมาในอายุ23ปี..ถามว่าอายุ23ปีมีอะไรเป็นของตัวเองบ้าง..ตอบได้ตรงนี้เลยว่า..ไม่มี! ไม่มีสักอย่าง..ประเด็นที่เราจะถามคือ..เราก็อยู่หอนี้แหละหางานไปเลื่ิอยๆพอวันหนึ่งได้งานแล้วแต่เป็นงานที่ทำในโรงงาน..เราทำได้เดือนหนึ่ง..ก็ออกที่ออกนั้นเพราะว่าไม่ชอบสังคมแบบโรงงาน..ถามว่าที่ทำมันโอเครไหมมันก็โอเครนะ..ที่บอกนั้นแหละสังคมและคนรอบข้าง..เราได้ออกจากโรงงานนั้นเราก็บอกพ่อแม่นะว่าไม่ชอบทำในโรงงานนะ..พอเราคุยกับพ่อพ่อก็บอกว่า..คับที่อยู่ได้คับใจอยู่ยากทำแล้วไม่มีความสุขความสนุกก็ออกก็ได้..พอถึงเวลาออกเราก็ออก..แต่ประเด็นคือญาติ ญาติอ่ะก็ถาม ออกทำไม ทำไมถึงออก..เราก็บอกเหตุผลไปแต่เราว่าญาติคงไม่เข้าใจเราหรอก..จากนี้ไปเราก็ว่างงานมาตลอดจนถึงวันที่ญาตินั้นนัดกันกินข้าวก็เหมือนแบบมาสังสรรค์กันทุกวันอาทิตย์งี้..เราก็ไปพอไปถึงพวกเขาก็คุยๆกันเล่าประสบการณ์ยังงั้นยังงี้ต่างๆนาๆ..พอเสร็จก็วนกลับมาถามเขาก็บอกว่าถามเราแบบไม่กดดันนะถามแบบตรงๆ..ถามเราว่าได้งานยังไปสมัครงานมาไหมต้องคือเหมือนแบบกดดันเราว่าต้องได้งานนะต้องได้..เราก็บอกไปว่าสมัครไปหลายที่แล้วแต่เขาไม่ติดต่อกลับมาเลย..เขาก็แบบพูดอีกแล้วทำไมถึงออกจากงานโรงงาน..เราก็บอกไปตามเหตุผลตอนนั้นแหละ..เขาก็ถามอยากได้งานแบบไหนยังไงเขาก็บอกพรุ่งนี้ให้ไปสมัครยังงั้นยังงี้คือขาก็บอกเราต้องเร่งให้ได้งานให้ได้..คือเราก็พยายามหางานหาเงินให้ตัวเองนะไม่ใช่ไม่หา..งานอันไหนที่เราอยู่ไม่สนุกหรือทำมันแล้วไม่มีความสุข..เราก็แค่ถอยมันออกมาแล้วหาที่ตัวเองอยากทำมันจิงๆเท่านั้นแหละ..เรารู้นะว่าญาติอ่ะสอนสอนทุกอยาก..แต่ในทางกลับกันเราไม่มีงานไม่มีเงินกินข้าวเราไม่เคยขอเขาเลย..มีแต่พ่อเท่านั้นแหละที่ช่วยเรา ญาติพี่น้องทุกคนไม่คิดจะช่วยเราในวันที่เราเป็นแบบนี้อ่ะ แต่ถ้าวันไหนก่อนเรามีขึ้นมาเราจะทำให้แต่คนที่เราคอยช่วยเราเท่านั้นแหละ อยากระบายมากแต่ไม่รู้ว่าจะระบายได้ที่ไหน ตอนนี้เราก็ยังว่างงานอยู่แหละ..แต่ก็สมัครไปเยอะละแหละถ้ายังไม่ได้งานก็คงกลับไปอยู่บ้านกลับแม่แล้วสินะ 🥺
..อยากให้ทุกคนเม้นหน่อยเผื่อจะมีกำลังใจบ้าง