พระเอกร้องไห้น่าสงสารอะ น้ำตาซึมตามเลย

สวัสดีค่ะ เราอยากมาเล่าประสบการณ์ตัวเอง+สอบถามคนที่เคยเจอแบบเดียวกันว่ารับมือกับปัญหาที่ว่ายังไง ก่อนอื่นเราขอเล่าก่อนว่านิสัยปกติของเราเป็นคนร่าเริง ชอบพูดคุยแต่ส่วนใหญ่ก็ชอบอยู่คนเดียว และเวลาเราเจอ

เราเป็นคนที่แบบมีความสุขอยู่ดีๆ แต่พอผ่านไปไม่นานกลับเศร้า ซึม อยู่ในใจทั้งไปที่ก็ไม่ได้เสียใจอะไรความรู้สึกมันดิ่งอยู่ในใจของเรามากๆ เราเหนื่อย และบางเวลาเราก็อ่อนไหวง่าย เราเป็นคนที่ไม่ชอบให้คนในครอ

เราป่วยเป็นโรคซึมเศร้ามาปีแล้ว ตอนนี้เราท้อมาก อยากตายหลายรอบแล้ว ทำร้ายร่างกายตัวเองก็แล้ว แต่มันทำไม่ได้จริงเพราะยังมีห่วงกับครอบครัวอยู่ เราเอาก็แตกสลายไปนานแล้วมาจอเพื่อนทิ้งอีก ไม่รู้จะทำยังไงแล้

เราเป็นอยู่ค่ะไม่รู้เลยว่าอะไรพาเราไปบ้านหลังนั้นที่เราเคยอยู่รู้ตัวอีกทียืนหน้าบ้านหลังนั้น เราใช้ข้ออ้างว่าแวะหาลูกสาวค่ะ อดีตสามีไม่ได้มาคุยนะคะมีแค่คนในบ้านเค้ามาคุยด้วย เราอ้างหลายอย่างเพื่อให้ได

เราเป็นโรคซึมเศร้ารึป่าว ;(อยากรู้อ่ะค่ะ มีเรื่องไม่น่าร้องไห้ บางครั้งก็ร้องไห้ออกมาเฉยๆ ดีใจก็น้ำตาไหล ใครพูดอะไรมากไม่ได้ กระทบจิตใจก็คิดมาก คิดเยอะด้วย นอนไม่หลับ แบบขี้น้อยใจมากด้วย เวลาไม่พอใจอะ

คือเราพิมพ์ไม่เก่ง เพื่อนก็น้อยเพราะพอเขารู้ว่าเป็นซึมเศร้า ทุกคนรังเกียจ บอกตรงๆว่าไม่ทราบจะปรึกษาใครน่ะค่ะ พ่อเราป่วยเป็นโรคสมองเสื่อมส่วนแม่เป็นซึมเศร้าเหมือนเรา พ่อไม่ช่วยซัพพอร์ตอะไรแกมีกิ๊กเป็

ความคิด งาน เละ ใช้ไม่ได้เลย เพื่อน ๆ มีเเนวทางอย่างใรในการ ออกจากลูปนี้

#เปรียบความตายเหมือนงูลอกคราบ พระศาสดาเสด็จไปยังนิเวศน์ของกุฎุมพีผู้หนึ่ง ผู้ที่ภรรยาและบิดาตาย แล้วตรัสถามกุฎุมพีว่าเศร้าโศกหรือ กุฎุมพีนั้นกราบทูลว่า เศร้าโศกตั้งแต่บุตรตายไปแล้ว พระพุทธองค์ทรงตรัส

ขอบคุณทุกคนมากๆค่ะ

คือวันนั้นแม่เรากำลังเดินมาจากห้องนอนแล้ววันนั้นเป็นวันเดียวที่เราไม่ได้ล้างจานคือเราล้างมาตลอดทำอะไรให้แม่มาตลอดไงแล้วอยู่ๆวันนี้เราก็ไม่ได้ล้างเพราะว่าทำคอมมิชชั่นวาดรูปอยู่แล้วแม่ก็โมโหแล้วอยู่ๆก็พ