สวัสดีค่ะ เรามีคำถามที่อยากจะปรึกษาชาวพันทิปทุกท่าน ตอนนี้เรากำลังเรียนอยู่ชั้นปีที่1 มหาลัยภาคใต้แห่งหนึ่ง เราเข้าเรียนคณะนี้ด้วยความคาดหวังที่สูงมาก แต่มันก็cost money เยอะเช่นเดียวกัน จนเราเรียนได้ครบ1เทอม เราคิดว่า สิ่งที่เรากำลังเรียนมันยังไม่ใช่สิ่งที่เราคาดหวังไว้ตั้งแต่ต้น จนเราก็ลงเรียนต่อในเทอมที่2 ด้วยความที่เทอมแรก เราก็ทะเลาะกับที่บ้าน ว่าจะลาออกดีไหม (มันรู้สึกทรมานความรู้สึกของเราในแต่ละครั้งที่เรียนวิชานี้ จนเราต้องไปหาหมอ จนพบว่าเราเป็นโรคซึมเศร้า แต่ทุกคนอย่าเพิ่งตัดสินเราตอนนี้นะคะ )เราคิดว่าโรคซึมเศร้าที่เราประสบอยู่ตอนนี้มันเป็นแค่ส่วนหนึ่ง แต่จริงๆแล้ว มันเกิดจากหลายๆสิ่งที่ก่อตัวรวมกัน เราคาดหวังกับตัวเอง ว่าจะต้องประสบความสำเร็จให้ได้ เพื่อแม่ที่ยอมส่งเราเรียน ด้วยเงินค่าเทอมที่สูงลิบลิ่ว นี่คือความกดดันแรกที่เราคิด แล้วเอามันมากดดันตัวเราเอง อันที่สองคือ เราก็คิดไปต่างๆนานา ว่าถ้าเกิดเราลาออกไปแล้ว ชาวบ้าน กับคนในหมู่บ้านเราที่เขาสงสัยในตัวเราอยู่ตลอดเวลา ว่าลูกบ้านนี้เรียนอะไร จะเอาวิชาที่เรียนไปทำมาหากินยังไง เขาจะนินทาเราว่าอย่างนั้นอย่างนี้ รวมไปถึงพี่ป้าน้าอาลุง ที่เหยียดแม่เราไว้ตั้งแต่ต้น โดยที่เราไม่เคยไปขอความช่วยเหลือพวกท่านเลยสักครั้ง ความคิดเหล่านี้ทำให้เราไม่สามารถเดินต่อไปข้างหน้าได้เลย จะถอยหลังก็เหมือนกับว่า เส้นทางข้างหน้าคือบ่อจรเข้ และด้านหลังก็คือทุ่งไฮยีน่าที่พร้อมกัขย้ำเราอยู่ตลอดเวลา 

เราโทรปรึกษากับแม่อยู่ตลอดเวลา ว่าจะทำยังไงดี ท่านก็บอกเราว่า ถ้าจะออกก็ไม่เป็นไร แต่แม่แค่เสียดายเงินที่เราจ่ายไปแล้ว ซึ่งเราก็คิดอยู่แล้วว่าเงินที่เราลงทุนไปนั้นมันจะคุ้มค่ารึเปล่า ถ้าเราออกตอนนี้ เงินร่วมแสนที่เสียไปจะทำยังไงดี จัดการกับความรู้สึกเสียดายนั้นดีไหม หรือยอมกัดฟันต่อไปโดยที่แลกกับสามปีต่อจากนี้ความสุขที่จะหาได้ก็ไม่มีเลย 

เราสังเกตตัวเองตลอดว่าในช่วงที่เราเรียน กลับบ้าน ทำงานส่งอาจารย์ ทำงานกับแม่อยู่กับลูกค้า อันไหนที่เรารู้สึกมีความสุขมากกว่ากัน
เราเปรียบเทียบสองสิ่งนี้ และเรารู้ดีว่าเรามีความสุขกับการอยู่บ้านกับแม่ ทำงาน เจอลูกค้า มากกว่าที่จะอยู่หน้าจอคอม ไม่พูดไม่คุย 
เรามีความสุขกับพื้นที่เล็กๆในตลาดบ้านเรา มากกว่าการมาอยู่ในที่ชุมชนเมือง อีกทั้งสังคมที่เราเพิ่งเข้ามาอยู่ได้ไม่นานนี้ เราคิดว่า เราพยายามปรับตัวเข้าหามากเท่าไหร่ มันยิ่งไกลกับคำว่า "นี่คือสิ่งที่เราอยากจะเป็น" 

สรุปคือ เราเลือกที่จะถอย(ลาออก)เพื่อรักษาสภาพจิตใจเรา หรือสู้และยอมแลกกับความสุขของเราที่มีทั้งหมดดีคะ
ปล. จขกท. เรียน creative digital techno หริอก็คือประมาณพวก เขียนโค้ด+ออกแบบค่ะ 
ขออนุญาตให้ทุกท่านที่ตอบกลับกระทู้นี้ ใช้คำที่ไม่รุนแรงและคำนึงถึงผู้อ่านด้วยนะคะ ขอบคุณล่วงหน้าสำหรับคำตอบค่ะ