ฉันควรจัดการกับความคิดนี้ยังไงดี

ฉันเป็นน้องคนเล็กที่สุด เรื่องที่ฉันโดนแม่ด่าหรือว่าหรืออะไรก็ตามมันมักจะเกิดเรื่องมาจากพี่สาวของฉัน พี่สาวฉันเป็นคนที่เกินมานิดนึง แต่นั่นก็คือความน่ารักของเค้าด้วยเหมือนกัน พี่สาวฉันเป็นคนเข้ากับคนง่าย ไปไหนก็มีแต่คนเอ็นดูและรักเค้า ส่วนตัวฉันที่เป็นคนเข้ากับคนยาก ไปไหนก็มักจะมีศัตรู แต่ฉันไม่มีอะไรมากหรอก แค่เป็นคนที่หน้าตาหยิ่งๆเท่านั้นเอง ถ้าได้สนิทกับใครก็คือคนปกตินั่นแหละ5555 เข้าเรื่องเลยแล้วกัน ฉันมักจะโดนแม่ตำหนิ และกดดันอยู่เสมอ และมักจะไปเปรียบเทียบกับพี่สาว เพราะพี่สาวเป็นคนที่ได้ของอะไรก็มักจะรักษาดีมาก แต่ฉันก็ไม่ได้ว่าไม่รักษาแต่รักษาดีไม่พอ ก็เลยเวลาได้ของอะไรก็มักจะได้จากพี่ เพราะแม่คิดว่าเวลาฉันได้ของใหม่แล้วจะไม่รักษา และช่วงนี้ฉันก็โตแล้ว แต่ก็ยังเรียนมหาลัยอยู่ หางานอยู่บ้าง แต่หายาก เพราะที่ไทยส่วนมากเค้าไม่รับพาร์ตไทม์ เลยยังหางานช่วงปิดเทอมไม่ได้ แต่พี่สาวฉันเค้าไปต่างประเทศ ได้งาน ได้เงินดี มีเงินเก็บ มีช่วงนึงที่พี่สาวฉันมาพักร้อนที่ประเทศไทย และได้ไปเที่ยวกับ ตอนเที่ยวก็ราบรื่นดี แต่ตอนกลับฉันดันใช้เงินสดแม่หมด และแม่กลัวว่าอาจจะเข้าช่องทางด่วนผิดและจำเป็นต้องใช้เงินสด เลยโดนแม่ตำหนิ และพี่สาวก็พูดขึ้นมาว่ากาแฟธรรมดาๆราคาถูกก็มี อยู่ร้านข้างๆเอง ตอนนั้นฉันเคืองพี่สาวมาก คือพูดได้นะเรื่องนี้ แต่ไม่ใช่เวลาที่ควรพูด ฉันเลยโดนแม่ด่าหนักกว่าเดิม เลยโยงไปถึงเรื่องหางาน แม่ฉันบ่นว่าคิดจะหางานทำบ้างไหม ชีวิตมีอะไรบ้าง ฉันก็พูดกลับไปว่าก็หาอยู่ แต่มันหาไม่ได้เพราะว่าเวลาไปสมัครงาน เค้าก็ให้สมัครทิ้งไว้ เรื่องหางานเป็นเรื่องที่ฉันพูดกับแม่หลายครั้งบ้าง และแม่ฉันก็โยงไปหลายเรื่องตอนนั้นฉันคิดว่าไม่อยากกลับบ้านแล้ว อยากกลับหอ กลับบ้านไปก็ต้องไปทะเลาะกับแม่อีก เลยว่าจะขึ้นรถเมล์กลับ แต่ต้องรอรถนาน และฉันก็ไม่สบายพอดี เลยเรื่องที่จะกลับบ้าน แต่พอกลับก็ถือว่าไม่มีเรื่องอะไรมาก และเรื่องราวอีกเรื่องเพิ่งจะเกิดขึ้นไม่นาน ในตอนนี้แม่ฉันอยู่ต่างประเทศกับพี่สาว และกับป๊า ฉันโทรไปหาแม่เพื่อขอเงินรายอาทิตย์เพราะยังไม่ส่งมาให้สักที พอโทรไปแม่ก็กำลังไปทำงานและมีพี่สาวอยู่ด้วยพี่สาวฉันก็อยู่ด้วย พี่สาวเลยยกเรื่องรถยนต์ขึ้นมา(เพราะฉันเอาของแม่มาใช้อยู่) ถามว่ารถดูแลรักษาบ้างไหม ฉันก็ตอบไปว่าดูแลอยู่ พี่สาวก็บอกว่าขนาดรถมอไซต์ยังไม่ดูแลเลย (รถมอไซต์ที่ใช้งานมา6-7ปี) ฉันเลยบอกไปว่าไม่คิดจะให้มันพังบ้างเลยหรอ ใช้งานมาก็ตั้งหลายปี พี่สาวฉันก็ตอบว่าแล้วจำเป็นต้องให้มันพังด้วยหรอ แม่ฉันก็บอกว่า ถ้าคนดูแลดีจริงมันก็ไม่พังหรอก คราวที่แล้วก็ซ่อมไปตั้ง1000กว่าบาท ตอนนั้นฉันน้อยใจมาก เลยเปลี่ยนเรื่องไปถามสารทุกข์สุกดิบ คืนนั้นฉันนอนไม่ค่อยหลับ เพราะรู้สึกว่าตัวเองไม่ดีเลย ไม่รู้ว่าจะมีชีวิตอยู่ไปทำไม และแม่ฉันชอบว่าฉันว่าอยู่ไปก็ไร้ค่า มันเป็นคำพูดที่แม่พูดบ่อยๆนะ บางครั้งที่แม่ว่าก็คิดบางครั้งก็ไม่คิด เพราะแม่ฉันเป็นคนพูดจารุนแรงอยู่แล้ว และเมื่อแม่ฉันโกรธมากๆ และตอนที่ฉันเสียใจมากๆ แม่ฉันก็ชอบประชดว่า ถ้าจะฆ่าตัวตายก็ฆ่าไปเลย เพราะถ้าตาย กูก็เสียแค่ไม่กี่วันเท่านั้นแหละ แต่ก่อนก็ไม่ได้คิดอะไรกับคำพูดนี้เท่าไหร่ และตอนนี้แม่ก็เลิกพูดแล้วด้วย ความรู้สึกเหมือนมันสะสมมาเรื่อยๆ และจะเก็บคำพูดนั้นมาคิด จนตอนนี้ฉันคิดว่าฉันอยากจะทำอย่างนั้นจริงๆ เพราะอยู่ไปก็ไม่มีประโยชน์ ไม่เป็นภาระของใคร เพราะยังไงเราตายไปแม่ก็เสียใจแค่ไม่กี่วัน ดีกว่าอยู่แล้วแม่เสียใจตลอดชีวิต แต่ฉันก็ยังไม่กล้าทำจริงๆหรอก มันก็เป็นแค่บางช่วงที่คิด ฉันน่ะมันปอดแหกจะตาย และฉันก็ไม่อยากที่จะคิดอยากนี้ด้วย แต่พอแม่ด่า ว่า หรือตำหนิ เรื่องราวและคำพูดทั้งหมดของแม่ที่ผ่านมามันก็กลับมาทำร้ายฉันอีกครั้ง ฉันควรจัดการกับความคิดที่ว่าอยากฆ่าตัวตายยังไงดีคะ?