เรื่องมีอยู่ว่า เราพาแฟนเราไปทานข้าวที่บ้านญาติ
นั่งกินข้าวกันอยู่ดีๆ บทสนทนาที่พูดเรื่องเก่าๆเริ่มขึ้น จนเริ่มพูดเรื่องเก่าๆของเราสมัยเด็กที่ดื้อๆ ช่วงม.ต้น พูดให้แฟนเราฟัง แล้วก็พูดเรื่องแฟนเก่าสมัยเรียนของเราให้แฟนเราฟัง เราหน้าเริ่มถอดสีแล้ว พอพูดเริ่มสนุกปาก พูดเยอะเข้าเยอะเข้า เพราะเรื่องที่พูดมาฟังแล้วค่อยข้างไม่โอเคเท่าไหร่
พอแฟนเราได้ยิน เราก็ไม่รู้ว่าเขาคิดยังไง เขาก็ตึงๆเงียบๆไป ส่วนเรากลับมาบ้านนั่งร้องไห้เลย
1.คือเราค่อยข้างไว้ใจญาติเรา เราเลยเอาเรื่องทุกข์ใจไปปรึกษา แต่เขากลับเอามาพูดสนุก
2.เราไม่รู้ว่าแฟนเราจะคิดยังไงกับเรา
3.เราไม่อยากให้แฟนเรามีอคติกับญาติเรา
ญาติก็ได้มีการมาถามว่าเป็นยังไงโอเคไหม พี่ขอโทษนะที่พูดแซวๆไป เราคือแบบแย่เลยเราเสียใจ
เรื่องนี้เราก็พูดกับพ่อแม่เราไม่ได้ เขาก็จะบอกว่า พี่ๆเขาแค่แซวขำอย่าไปคิดมาก เราเจอคำนี้มาตั้งแต่เล็กจนโต
เอาจริงๆกับคำว่า แซวนะ หยอกๆ อย่าคิดมากนะ ขำๆ เราเกลียดมากเลย ไม่นึกถึงใจคนโดนแกล้งเลย
แค่แซวเล่น
นั่งกินข้าวกันอยู่ดีๆ บทสนทนาที่พูดเรื่องเก่าๆเริ่มขึ้น จนเริ่มพูดเรื่องเก่าๆของเราสมัยเด็กที่ดื้อๆ ช่วงม.ต้น พูดให้แฟนเราฟัง แล้วก็พูดเรื่องแฟนเก่าสมัยเรียนของเราให้แฟนเราฟัง เราหน้าเริ่มถอดสีแล้ว พอพูดเริ่มสนุกปาก พูดเยอะเข้าเยอะเข้า เพราะเรื่องที่พูดมาฟังแล้วค่อยข้างไม่โอเคเท่าไหร่
พอแฟนเราได้ยิน เราก็ไม่รู้ว่าเขาคิดยังไง เขาก็ตึงๆเงียบๆไป ส่วนเรากลับมาบ้านนั่งร้องไห้เลย
1.คือเราค่อยข้างไว้ใจญาติเรา เราเลยเอาเรื่องทุกข์ใจไปปรึกษา แต่เขากลับเอามาพูดสนุก
2.เราไม่รู้ว่าแฟนเราจะคิดยังไงกับเรา
3.เราไม่อยากให้แฟนเรามีอคติกับญาติเรา
ญาติก็ได้มีการมาถามว่าเป็นยังไงโอเคไหม พี่ขอโทษนะที่พูดแซวๆไป เราคือแบบแย่เลยเราเสียใจ
เรื่องนี้เราก็พูดกับพ่อแม่เราไม่ได้ เขาก็จะบอกว่า พี่ๆเขาแค่แซวขำอย่าไปคิดมาก เราเจอคำนี้มาตั้งแต่เล็กจนโต
เอาจริงๆกับคำว่า แซวนะ หยอกๆ อย่าคิดมากนะ ขำๆ เราเกลียดมากเลย ไม่นึกถึงใจคนโดนแกล้งเลย