จากการแต่งงานที่ไม่ได้ต้งใจ  เพราะต้องการทำเพื่อให้คนที่เรารัก ได้สมใจ  ตอนนั้นแค่นึกว่า  ถ้าไม่ดีก็แค่เลิกกัน  อย่างน้อยก็ตอบโจทย์ของพ่อแม่ที่เรา
รักแต่ผลไม่เป็นแบบนั้นเลย  จากที่เคยเหมือนจะดี  กับแย่ลงๆ  ตวาด ตะคอก เสียงดังใส่ไม่มีเหตุผล  เพียงเพราะต้องการแสดงให้พี่น้องของเขาดูว่า  ไม่กลีวเมีย    เดิมเราเคยเชื่อว่าถ้าไม่ผิด  จะด่าเราเรื่องอะไร  กลายเป้น   ตะคอกจนเป้นนิสัย โมโห เสียงดังใส่ไม่มีเหตุผล  เราเองก็พยายามอดทน  คิดว่า  สักวันเขาคงเข้าใจเรา   เขาคงเครียด  เดี๋ยวเขาคงคิดได้ เขาจะเข้าใจเรา ให้เวลาเขาหน่อย   เขาต้องดีขึ้น    ไม่เลยคะ  ทุกอย่างแย่ลง  เหมือนลงลิฟท์  และที่แย่ยิ่งกว่าคือ เราตั้งท้อง  ทำให้เราต้องอดทน  เรื่องแบบนี้ไปตลอด เพราะไม่อยากให้ลูกไม่มีพ่อ  พยายามปรับตัวทุกอย่าง  จากที่เรียนอย่างเดียวแล้วมาทำงานออฟฟิค   ไม่เคยทำงานบ้าน  ทำอาหาร  ต้องลาออก  ต้องทำอาหารให้เป็น  ทำงานบ้านทุกอย่าง(เขาไม่แม้แต่หยิบไม้กวาด เพราะ พี่สาวเขาบอกว่า อย่าไปช่วยมันนะ  ต้องให้มันทำ  ไม่งั้นเดี๋ยวจะเป็นขี้ข้ามันตลอด)   คำเดียวที่จำและท่อง คือ อดทน  อดทน  เหนื่อยกายเราทนได้  แต่เหนื่อยใจ จาก พี่สาวพี่ชายฝั่งแฟน มันเกิดรับจริงๆ    บ่อยครั้ง  ได้แต่ร้องไห้เพียงคนเดียวเพราะไม่อยากให้ลูกเสียใจ  ไม่กล้าบอกพ่อแม่  ไม่อยากให้ท่านเสียใจ  คำเดียวที่อยู่ในหัวคือ  เราต้องทำได้  เราต้องผ่านมันไปได้    ฝั่งบ้านแฟนเขามีกันสี่คน  พี่ชายคนโตเขาแต่งงานแล้ว ไม่มีลูก  ส่วนพี่สาวสองคนไม่แต่งงาน  และวันๆ ก็คอยแต่พูดจากระทบเราทุกครั้งที่เจอ  คำพูด-ดัน คำพูดทำร้ายจิตใจทุกครั้งที่เจอ  แม้แต่ตอนท้อง ก็มีคำพูดแย่ๆ  ออกมาให้เสียใจ  ออกลูกคนนี้แล้วให้พี่สาวคนโต  แล้วไปออกมาอีกสองคนให้พี่สาวคนที่สอง  กับครอบครัวพี่ชายแฟน  (เพราะ ล่าสุดพี่สะใภ้ตั้งท้องและแท้งไป ) แล้วค่อยไปออกของเอง   ตอนนั้นรู้ความรู้สึกของแม่หมาที่ ออกลูกมา  แล้วมีคนยืนจ้อง จองลูกแต่ละตัวของมัน  มันเจ็บคะ   เถียงหรือพูดอะไรไม่ได้  ได้แต่นึกในใจว่า ไม่ ไม่ ฉันจะออกคนนี้  คนเดียว  และเขาเป็นลูกฉัน ซึ่ง หลังคลอดลูก  ก็ไม่ได้มีใครกล้ามาเอาลูกไป เพราะลูกร้องไห้บ่อย  ทุกคนเห็นเป็นภาระ จึงไม่กล้ามายุ่ง   แต่คอยบอกไล่ให้ไปออกอีก  บ้ามากใช่ไหม   ใครไม่เจอคงไม่รู้ว่า  ยุดสองพันนี้ยังมีเรื่อง  โรคจิตแบบนี้อยู่อีกเหรอ  
        ส่วนแฟนจากเคยเหมือนจะดี  ก็แย่ลง  คำพูดแปลกๆ ก็หลุดออกมาเป็นระยะ  ตอนยังไม่แต่งงาน เราเคยถามว่า ถ้าเราเป็นหมัน  จะทำยังไง เพราะที่ทำงานมีบางคนเป็นออกลูกไม่ได้  บางคนตั้งท้องแล้วก็หลุด  บางคนก็แท้ง   แฟนบอกว่า ไม่เป็นไรเราก็อยู่เป็นเพื่อนกันไง   ฟังแล้วก็อุ่นใจว่า  เขาเข้าใจเขาเป็นคนมีเหตุผล  แม้แต่บ้าน ที่เขาจะซื้อก็สงสัยว่า ทำไมต้องซื้อเพราะบ้านฝั่งพี่น้องเขานั้นก็มีอยู่   แฟนก็บอกว่า พี่สาวคนโตเขาเป็นคนโมโหร้าย  เราคงอยู่ร่วมกันด้วยไม่ได้  พอฟังแบบนี้เลยถามว่า ถ้าวันหนึ่งเกิดเราทะเลาะกับพี่เธอ   เธอจะทำยังไง  แฟนบอกว่า  อ๋อเราก็ต้องฟังเหตุผลว่าใครผิด  ใครถูก   ตอนนั้นคบกันแต่ยังไม่ตัดสินใจแต่งงาน   แฟนจะมารับทุกวัน  วันที่ทำงานก็จะไปรับที่ทำงาน  พาไปกินข้าว  และมาส่งบ้าน  ทุกวันก็จะนั่งคุยกับพ่อเราจนเลยเที่ยงคืน  เน้นว่าทุกวันจริง  แม้วันหยุดก็มาพาไปนั่งรถ  ดูหนัง  กินข้าว  ดูจนหนังไม่เหลือสักเรื่อง  ก็พานั่งรถไปเรื่อยๆ  ถามว่า ไปไหน  ก็บอกว่า ไม่รู้ ขับไปเรื่อย ๆ   ยิ้มตลอด  ไม่เคยมีอาการโมโห ตวาด  อะไรให้เห็น แม้แต่ครั้งเดียว วันอาทิตย์วันหนึ่งเขามารับปกติ  เขาถามอยากไปไหน  ไม่รู้ว่า ไปไหน เลยบอกไปท้องฟ้าจำลองดีไหม  เขาบอกดี  แล้วก็ไปกัน  แต่ด้วยเราไม่รู้ว่าเขาปิดวันอาทิตย์ เมื่อไปถึง ตอนเดินกลับ  ต้องเดินข้ามสะพานสูงๆ  หันไป เขาหายไป  มองไปอีกเห็นเขากำลัง ช่วยผู้ชายแก่คนนึง เข็นรถเพื่อข้ามสะพานสูง  นั้นเป็นจุดที่เราเริ่มประทับใจว่า  เขามีน้ำใจ  อีกครั้ง  เราโทรมาว่าจะมารับที่ทำงาน  แต่เราต้องไปธุระอีกที่ จึงบอกเขาว่าไม่ต้องมาจะไปธุระ   เขาถามว่าไปไหน  ก็บอกไป  แล้ว สุดท้ายเขาก็ขับรถไปที่นั้นเพื่อรับเรากลับ  และอีกครั้ง  วันนั้นนัดกันว่าจะไปดูหนัง  แต่เนื่องจากเราเริ่มปวดหัว   หลังหนังเริ่มฉาย เราเลยบอกเขาว่า  พี่นั่งดูไปก่อน  เราไม่สบาย  เดียวไปนั่งรอข้างนอกแล้วเราก็ออกมาเลย  สุดท้าย  เขาก็ออกมาและไปหาซื้อยาแก้ปวด น้ำให้  และพากลับบ้าน  ด้วยว่าเราชอบกิน ยาคูลท์  แต่ไม่ชอบยี่ห้ออื่น  ซึ่งหาซื้อตามร้านไม่มี  เขาก็พยายามขับรถ และลงไปหาซื้อให้ 4-5 ร้าน  แต่ก็ไม่มี  ซึ่งเราก็บอกไม่เป็นไร   จุดประทับใจเริ่มมากขึ้น  จากวัน เป็นเดือน  เป็นปี  จนเกือบ เข้าปีที่สอง  เราจึงยอมตกลงแต่งงาน  ไม่คิดว่า  คนคนนึงจะเก็บอาการได้ขนาดนี้  คำพูดที่เขาพูดหลังออกลูกแล้วคือ  "พี่น้องเหมือนแขนขา  ผัวเมียเหมือนเสื้อผ้า  กูถอดทิ้งใครจะใส่ก็ได้ "    "เป็นหมัน  ออกลูกไม่ได้  บ้านกูไม่มีทายาท กูต้องแต่งงานใหม่"   "ออกคนเดียวไม่ได้  พี่น้องกูน้อย  ต้องออกเยอะๆ"      "ถ้าออกเยอะ ตายไปจะได้ไม่รู้สึกอะไร "  จริงหรือลูกตายไม่รู้สึก   หัวใจเขาทำด้วยกระดาษเหรอ  ถึงไม่รู้สึกอะไร