ครุ่นคิดอยู่นาน เนื่องจากผมรู้สึกว่า ทุกวันนี้เหมือนตัวเองต้อง "อดทน" อยู่ในสภาพการเป็น สามี/ภรรยา
ด้วยปัจจัยหลายอย่าง ซึ่งผมไม่มั่นใจว่าตัวเองนอยด์ไปเองหรือว่ามันมีเหตุผลเพียงพอ
(1).  เป็นแฟนกันไม่นาน ยังไม่ค่อยได้ศึกษากันมากเท่าไหร่ แต่แต่งงานกันเพราะตัวเล็กในท้อง (แต่งงานมาเกือบ 4 ปี)
(2).  ทุกวันนี้รู้สึกเหมือนภรรยาเป็นคนห่างไกลกัน ไม่ค่อยคุยกัน ไม่เอาใจ และเค้าจะเป็นคนเอาแต่ใจ ในทุกเรื่อง
เจ้าอารมณ์ เช่น ของในบ้านวางเกะก่ะ ก็ตวาดใส่ผมหาว่าไม่เก็บ (แล้วทำไมไม่เก็บเองหล่ะ?) ซึ่งผมจะเป็นคนยอมเกือบทุกครั้ง เพราะผมไม่อยากให้ลูกเห็นพ่อแม่ทะเลาะกัน
(3). รู้สึกว่าชอบอะไรไม่เหมือนกัน มีมุมส่วนตัวเยอะ มีเรื่องที่ไม่รู้ของแต่ละฝ่าย
(4). ได้อ่านเรื่องราวความรักของคนอื่น หรือรับรู้เรื่องของคนไกล้ชิด ในชีวิตแต่งงานของพวกเค้า รู้สึกว่าเราเหมือนไม่ได้มี"คู่รัก" แบบที่ควรจะเป็นหรือปล่าว และเราควรจะปล่อยให้ตัวเองมีความสัมพันธ์แบบนี้หรือเราควรจะเสาะแสวงหาสิ่งที่เหมาะกับตัวเองดี

ทั้งนี้ทั้งนั้น สิ่งที่ทำให้ผมยั้งคิดอยู่ตลอดตอนนี้คือ ลูก (3ขวบ) ซึ่งผมไม่อยากให้เค้ามีครอบครัวที่ไม่สมบูรณ์

ใครพอมีประสบการณ์ในภาวะแบบนี้ แชร์ให้ฟังกันบ้าง