สุขคนอื่น ทุกข์ตนเอง ผิดไหม บาปไหม

เราเป็นคนใจดี ใจดีแบบมากๆ แค่เฉพาะกับคนอื่น ไม่เคยใจดีกับตนเองเลย ชอบช่วยคนอื่น จนตัวเองแทบไม่ไหว ชอบให้อภัยกับทุกความผิดที่คนอื่นทำกับเรา ไม่ว่าตัวเองจะทุกข์แค่ไหน แต่ความสุขคนรอบข้างจะมาก่อนเสมอ ดูแลคนรอบข้างเป็นอย่างดี แต่ไม่เคยใส่ใจหรือดูแลความรู้สึกตัวเองเลย เวลาทุกข์หรือเศร้า บอกแค่ว่าเดี่ยวก็หายเองแหละ แต่กับคนอื่นปลอบจนเขาหาย แต่กับตัวเองก็ชอบปล่อยให้เศร้าแบบนั้น ไม่ปลอบตัวเองเลย ทำแบบนี้ มันผิดไหม หรือมันบาปไหม เราชอบถูกสอนว่า อย่าเป็นคนเห็นแก่ตัว