ยืมเพลงพี่เบิร์ดมาร้องเลย  ด้วยความตั้งใจจะไปวัดหนามแดง แต่ไม่รู้อะไรดลใจให้เปลี่ยนมาวัดนี้ "วัดเปร็งราฏร์บำรุง"  ตอนขับเข้ามาหลอนดิคร๊าบ  เงียบเชียบ  ขับรถตะเวนไปรอบวัดเจอแต่สิ่งอำนวยความสะดวกต่อญาติโยมที่ประสงค์ใช้บริการครับ (ขอข้าม)  ขับจนเจอคลองประเวศบุรีรมณ์ก้อเงียบ  เจอรถชาวบ้านแถวนั้นจอดไม่มีกี่คัน เลยจอดรถหยิบมือถือขึ้นมาถามกูเกิ้ลเลย (ในใจก้อนึกเพลงพี่เบิร์ด พร้อมพรึมพรำออกมาเลย..ฉันมาทำอะไรที่นี่เนี่ย)

อ่ะ..กูเกิ้ลมาว่ามีหนึ่งสถานที่ที่ต้องไปให้ได้น่ะเพราะมาแล้ว.."ณ เปรง"  แค่เดินข้ามข้ามคลองก้อป่ะเลย..งั้นก้อไปอุตส่าห์มาแล้ว..ไปครับ


เรือนไม้เก่าที่ตกแต่งด้วยกระจกสี และเครื่องใช้ทั้งทองเหลือง  กระเบื้องเคลือบ และเครื่องเงิน  ก้าวแรกที่เข้าไปเหมือนไปอีกมิติหนึ่ง เพราะรอบด้านทางเดินมีต้นไม้ กับความเงียบ  ต้องบอกว่า เงียบจริงๆ เงียบจนรู้สึกหลอน  ก้าวเข้าประตูร้านไปเจอคุณป้า (ตอนแรกจะเรียกคุณยาย กลัวโดนเคือง)  ในร้านมีที่นั่ง 2 โซน ขอแนะนำให้นั่งโซนริมน้ำนะครับ (เพราะผมไปนั่งโซนนั้น 555)  ในร้านตกแต่งด้วยเครื่องใช้ย้อนยุคบวกรวมกับการใช้เรือนไม้ ขอบอกเลยว่าชอบมากๆ ครับ  คุณป้าเอาเมนูมาให้ดูรายการ แต่เนื่องจากผมเพิ่งทานข้ามที่อื่นมาก่อนแล้ว เลยสั่งของทานเล่นกันเล็กน้อย (เอาไว้รอบหน้าไปทานอีกครั้งครับ)  ระหว่างที่รออาหารผมเดินสำรวจการตกแต่งของร้าน (คนน้อยด้วยเลยสะดวกหน่อยครับ)

เสริฟกันด้วยน้ำชา แต่..มันมีรดชาดละมุนอ่อน..อร่อยครับ  สักพักของทานเล่นมาแล้ว  ขอน้ำว่าของทานเล่นครับ
 
ปอเปี๊ยะทอดชีสผักขม..อร่อยครับ  เนื้อชีสไม่มากจนแฉะบวกผักขมปริมาณพอดี  สำหรับให้เต็ม 5

สิ่งนี้คือของโปรดสำหรับผม "เมี่ยงคำ"  ไม่หวงเครื่องเคียงเลยครับ  แต่ผมให้คะแนน 4/5  เพราะพริกมีนิดเดียว รสชาดเลยไม่สมดุล

นี่สิที่น่าสงสัย สก๊อตไบร์กินได้  คุณเชื่อไหมล่ะ  กินได้จริงๆ ครับ "เค้กสก๊อตไบร์"  รสชาดออกหวานนำขึ้นกองหน้าเลย  สำหรับคนชอบหวานเท่านั้น  ชิ้นที่ทานได้ไม่ถึงครึ่ง เพราะหวานเกินผมจะทาน เอาไป 3/5

จริงๆ ยังมีอีกหลายรายการที่เห็นในเมนู เช่น ขนมจีนน้ำยาปู  สปาเก๊ตตี้...ฯลฯ  รอบหน้าครับ  อิ่มจนเลอ 555  กลับดีกว่า บ๊าย