เหมือนจะสุขแต่ก็ไม่สุขเหมือนจะทุกข์แต่ก็ไม่ทุกข์

เริ่มไงดีละ!! เอาเป็นว่ามาเข้ามาอ่านเรื่องไร้สาระของเราแล้วกัน ทุกคนชีวิตเรากำลังจะพัง ตอนนี้เราเป็นเหมือนคนที่สูญเสียการรับรู้ความสุข คนรอบตัวของเราค่อยๆหายไปทีละคน เราไม่มีความฝัน ไม่มีความรัก ไม่สุ

ตามนั้นเลยค่ะ รู้สึกว่าตัวเองเป็นทุกข์มาก มันตะไม่สนใจก็ไม่ได้เสียงดังทั้งห่วง ยายก็เอาแต่บ่นด่าทุกวันเราเองก็เป็นคนฟัง เราทุกข์มากนะคะที่ต้องอยู่แบบนี้

วันนี้อากาศดีมาก แดดออก ฟ้าสวย ลมพัดเบาๆ คือทุกอย่างดูน่าจะสดใสไปหมด แต่ไม่รู้ทำไมใจเรากลับรู้สึกเหงาแบบจับใจ เหมือนโลกทั้งใบกำลังเฉลิมฉลอง แต่เราเป็นแค่คนที่นั่งเงียบๆ มองดูจากมุมหนึ่งเฉยๆ 😞 ตอนนั้น

เราเป็นหน้าใหม่ในการสมัครงาน หรือหางาน จะมาถามพี่ๆหลายๆคนว่า คิดเห็นยังไงกับการต้องทำงาน6 วัน ได้หยุดแค่ 1 วัน อยากให้มีการแปลงลื่นนแปลงในเรื่องนี้มั้ยคะ? หรืออยากจะบอกกับเจ้าของบริษัท หรือหัวหัวหน้า

1.ผมรับราชการ ปีนี้อายุราชการคือ 14 ปี 2.แฟนอายุน้อยกว่าหน่อย ตอนนี้ทำงานร้านสะดวกซื้อ 3.ที่บ้านมีการค้า 4.พ่อแม่เริ่มบ่นอายุเยอะอยากให้มาสานต่อ 5.ในใจลึกๆอยาก กลับไปทำธุรกิจต่อ เพราะกลัวพม่าจะเอาไป

ก็ไม่ไรหร๊อกค่ะ อยากหาวิธีรับมือ ตอนแรกเราอยู่เฉยๆแล้วนะ แต่นับๆวัน นางยิ่งหนักขึ้น รับไม่ได้ อยากหาวิธีแก้เผ็ดค่ะ