เรื่องการปฏิบัติ ชนิดที่ปล่อยวาง มันเป็นเรื่องทำลาย ถ่ายถอน และเป็นการดับทุกข์ได้จริงๆ

เรื่องการปฏิบัติ 
ชนิดที่ปล่อยวาง มันเป็นเรื่องทำลาย 
ถ่ายถอน และเป็นการดับทุกข์ได้จริงๆ

ไม่ต้องไปรู้อะไรมากมายหลายอย่างเลย

พอเรามีสติ

ควบคุมอายตนะ ให้มีการ

รู้...อยู่

เห็นอยู่ว่า...ทุกสิ่งมันเกิดขึ้น-ดับไป 

เกิดขึ้น-ดับไป 

ไม่มี...อะไรเป็นจริง
แต่ขณะที่เผลอสติ

ไปยึดถือเข้า มันเดือดร้อน มันทุกข์ขึ้นมา 

ทีนี้
พอรู้แล้ว ก็ปล่อยวาง...ออกไป
พอรู้แล้ว ก็ปล่อยวาง...ออกไป

จิตนี่
จะมีความว่าง ความสงบ ได้ตามธรรมชาติ 
แต่ต้องควบคุม

เพราะความเผลอ เพลิน ที่เป็นลักษณะ

ของ...โมหะ
มันยังมีอยู่ ยังไม่สิ้นอาสวะ จึงต้องพยายาม

ที่จะมีสติ
ให้เป็นเครื่องรู้...เครื่องเห็น...อยู่

แล้วรู้เห็นนี่
ก็ไม่ได้ไป รู้...เห็นภายนอก
รู้เห็น อยู่...ภายใน หรือเห็นจิตใจ ของเราเอง ทุกขณะ

อยู่ใน
ความสงบ...ความว่าง...ได้ตามธรรมดา."
-------------------------------------------------
ท่านอุบาสิกา ก. เขาสวนหลวง