บาปไหมถ้าเราเกลียดแม่ตัวเอง ??

ขอพื้นที่ให้เราได้ระบายหน่อยนะ เก็บไว้คนเดียวไม่ไหวจริงๆ ต้องบอกทุกคนที่เข้ามาอ่านก่อนว่า เราไม่อยากเอาแม่ตัวเอง มาว่าหรือมาแชร์เรื่องราวอะไรไม่ดีเกี่ยวกับแม่เลย แต่เราไม่รู้จะไปคุยกับใครแล้วจริงๆ เข้าเรื่องเลยนะแต่ตั้งเราจำความได้ แม่เราติดยา แม่เคยติดคุก 1 ครั้ง ตอนนั้นเสียใจมาก ก่อนหน้าแม่จะติดคุก ทะเลาะกับแม่หนักมาก ถึงขั้นพูดกูใส่แม่ เพราะเรารับไม่ได้ที่เห็นแม่เล่นยา เท่านั้นไม่พอ เอาคนอื่นเข้ามาด้วย (จำไม่ลืม) เราเลยเกิดมีปากเสียงกับแม่ แล้วบอกแม่ว่า "เออคอยดูนะ ถ้าติดคุกไปกูจะไม่มองเลย" แม่ก็บอกว่า "ไม่ต้องมาเรียกกูแม่" แล้วเราตอบแม่ไปว่า "เออ กูก็ไม่อยากมีแม่แบบ" จากนั้นผ่านไปไม่นาน แม่เราก็ติดคุกจริงๆ ข้อหาเอาบัตรเอทีเอ็มน้องยายเราไปกดเอาเงินเขามา กิน เล่น เกือบหมดบัญชี แต่เขาไหวตัวทันก่อน เลยแจ้งตำรวจจับแม่เรา นั่นแหละค่ะ เลยทำให้แม่เราติดคุกในครั้งนั้น ทุกคนเราเสียใจนะ แต่เราไม่ไปหาแม่เลย ไม่ไปเยี่ยมแม่เลย คือเราเคยบอกแล้วถ้าเกิดอะไรจะไม่ได้เห็นหน้าเราเลย แม่เราติดอยู่ในคุก 4 ปีกว่า ตอนแม่เราติด เราก็ทำงานด้วยเรียนด้วย ส่งตัวเองเรียนราม แต่ความแม่ลูกเนาะ ถึงไม่ได้ไปหาแม่ แต่พอแม่เขียนจดหมายมา ก็รีบอ่าน รีบตอบ แม่สัญญากับเราว่า ออกมาแม่จะเป็นคนดี จะกลับตัวใหม่ เราเรียนไป ทำงานไป รอแม่จนแม่ออกมา เราเรียนจบพอดี เพราะอยากให้แม่ได้เห็นเราในวันที่เราประสบความสำเร็จในการเรียน ตอนนั้นมันดีมาก เหมือนอะไรๆจะดีขึ้น แม่เรากับเราทำงาน เก็บตังค์  หวังจะร่วมกันกู้ธนาคารเพื่อซื้อบ้าน แต่ยังไม่ได้ทำนะคะ เรามาจับได้ก่อนว่า แม่เรากลับไปติดยาเหมือนเดิม พอเรารู้ เราถึงกับเข่าทรุด ร้องไห้ เสียใจ ไลน์หาแม่ถามเหตุผลว่า ทำไมแม่ถึงกลับไปยุ่งกับมันอีก แม่เครียดอะไรรึป่าว แม่กังวลอะไรไหม เราได้คำตอบมาว่า แม่ไม่ได้เป็นไร คนรู้จักให้มาฟรี แม่เลยเอามาดูดเล่นๆ เดี๋ยวหมดนี้ แม่ไม่เอาแล้ว เราก็ร้องไห้บอกแม่ว่า แม่สัญญาแล้วนะ แม่ก็สัญญา จนผ่านไปปีใหม่ปี 65 ที่ผ่านมา เราก็รู้ว่าแม่ไม่เลิก ยังคงเสพอยู่เรื่อยๆ และเหตุการณ์เดิมก็เกิดขึ้น เราทะเลาะกับแม่ แต่ครั้งนี้ไม่ขึ้นกูแล้วนะเพราะเราสัญญากับตัวเองไว้แล้ว ว่าจะไม่ให้เกิดคำพูดแบบนั้นจากเราอีก ก็ทะเลาะกัน เราก็บอกแม่ว่า ทำไมแม่ยังไม่เลิกอีก แม่พูดกลับมาคำนึง เราจุกมาก แม่พูดกับเราว่า "ทำไม กูไม่ได้ทำให้ใครเดือดร้อน" เราเดินเข้าห้องไม่ตอบโต้ ทำได้แค่ร้องไห้เสียใจ อยู่คนเดียวในห้อง แม่เราก็ไม่รู้คิดไร เก็บข้าวของแล้วออกจากบ้านไปโดยที่เราไม่รู้เลย เราก็ด้วยความรักแม่ อยากให้แม่มาอยู่ด้วยเพราะเป็นห่วงก็ไปตามเอาแม่กลับมา แม่ก็พูดเหมือนเดิมว่า แม่จะเป็นคนใหม่ล่ะนู้นนั้นนี่ เราก็เชื่อเขาหมดใจ ว่าเขารักเรา เขาทำได้ แต่ก็ไม่ แม่เราก็เสพเหมือนเดิม น้องเราก็รู้ แต่น้องเราก็พูดไม่ได้ ไม่มีใครกล้าว่าแม่นอกจากเรา ทุกวันนี้แม่ก็ยังคงติดยาอยู่เหมือนเดิม และล่าสุดที่เราเสียใจอีกเรื่องคือ เราเก็บตังค์หยอดกระปุกไว้ในห้อง แต่เราไม่ได้ปิดห้อง ก็เปิดไว้ตลอด ตั้งแต่อยู่มาไม่เคยปิดประตูห้องเวลาไปไหน เพราะเราคิดว่าครอบครัวมันต้องไว้ใจกันได้อยู่แล้ว แต่ปรากฏว่าอาทิตย์ที่ผ่านมาตังค์เก็บเราหาย เราสงสัยน้องคนเล็ก เพราะน้องคนเล็กเราขี้โมยมาก ตั้งแต่เด็ก (พึ่งมาอยู่ด้วยกันตอนโตนะ น้องเราคนนี้ อายุ15ปี เป็นกระเทย(เราไม่เคยรังเกียจที่น้องเราเป็นกระเทยเลยนะอยากได้วิกเราก็ซื้อให้) แต่ล่าสุดเงินเราหาย แม่รู้อยู่เต็มอก ว่าน้องเอาไป แต่เราไม่เคยได้รับคำขอโทษสักคำ แถมแม่ยังพาลมาเคืองเราด้วย เพื่อนๆ พี่ๆ คิดว่า เราควรทำไงดีคะ เราอยากแยกออกมานะแต่ก็ห่วงยายด้วยและเราก็สอบไม่ติดสักที เงินเก็บก็ไม่ค่อยจะมี ตอนนี้เสียใจมาก พิมพ์ไปร้องไห้ไป จริงๆเรื่องราวมันเยอะมากที่เรารู้สึกเสียใจ ทุกวันนี้ ความรู้สึกเรา เหมือนจะเกลียดแม่ตัวเองไปแล้ว (ซึ่งเราไม่อยากเป็นแบบนั้น) อีกใจก็คิดว่าเกิดชาติไหนขออย่าให้มีแม่แบบนี้เลย เราผิดไหม เราเลวรึป่าว  เราปกติไหมที่คิดแบบนี้กับแม่ตัวเอง Y_Y
ตอนนี้เป็นซึมเศร้าด้วย กำลังรักษากับหมออยู่ค่ะ   ขอกำลังใจหน่อยนะ