เคยเจอคนที่นิสัยดีมาก ใส่ใจเอาใจ เป็นผู้ให้ผู้เสียสละอยู่เสมอ ทำให้ตัวเองต้องพลาดอะไรไปเพื่อคนอื่นอยู่บ่อย ๆ ทำให้รู้สึกว่าเค้าได้รับสิ่งที่ไม่เท่ากับที่เค้าเสียไปให้คนอื่น เพื่อคนอื่น สุดท้ายเรารู้สึกว่าเค้าไม่มีความสุข เป็นการให้ที่ไม่ได้มีความสุขอย่างแท้จริง
คุณว่า
การเป็น “ผู้ให้ที่ไม่มีความสุข” ควรจะ “หยุดเสียสละ” เสียทีดีไหม
คุณว่าถ้าเจอคนที่มีลักษณะแบบนี้ ควรแก้ปัญหาอย่างไรไม่ให้เค้าคิดว่าเราเอาเปรียบ แล้วตัวเค้าเองไม่มีความสุข
หรือ เค้าเอาเปรียบเราเพราะคิดว่าเค้าให้มาเยอะมาก เราควรให้กลับ แต่ในมุมมองของทั้งคู่อาจไม่ได้ยุติธรรม เช่น เค้ารู้สึกว่าเค้าเสียสละวันเที่ยวเพื่อมาหาเรา ส่วนเรารู้สึกว่าเค้าไม่ควรทำอย่างนั้นเพราะมาแล้วก็รู้สึกไม่ดีที่เสียเงินและอดเที่ยว แล้วมันก็เป็นการตัดสินใจของเค้าเองวางแผนเองหมด
การเป็น “ผู้ให้ที่ไม่มีความสุข” ควรจะ “หยุดเสียสละ” เสียทีดีไหม