จะผ่านไปยังไงดี

ชีวิตที่ผ่านมาของเราค่อนข้างอยุ่ในขาลง เรารับสภาพตัวเองไม่ค่อยได้ เครียดเเละวิตก หลายเดือนมานี้ไม่ได้ส่งเงินกลับบ้านเลย เพราะสภาพคล่องทางการเงินติดลบ เเต่เราไม่กล้าบอกครอบครัว เรากลัวเค้าเป็นห่วง เเละครอบครัวเป็นคนมีสังคม ชีวิตเราโดนเปรียบเทียบและโดนกดดันมาตลอด กว่าจะมาถึงวันนี้ได้ยากจริงๆ และมันผ่านมาเเบบเราเป็นเราอีกคน จากเเต่ก่อนเราทำงานเป็นวิทยากร ทำเทรนนิ่งอบรม พนง.จข.กิจการต่างๆ ยืนพุดต่อหน้าคนเยอะๆได้สบาย เอนเตอรเทนคนได้ จำได้ว่าตอนนี้มันดีมากๆ
    มาถึงวันนี้เรากับไม่กล้าเจอใคร เพราะรุ้สึกตัวเองล้มเหลวมากๆ ยอมรับตัวเองไม่ได้ เราไม่อยากออกไปเจอใคร เพราะทุกการเจอเราก้จะได้บาดแผลกลับมา เราทำพลาดก็โดนตราหน้า  เราไม่กล้าจับไมค์พุดต่อหน้าคน เเม้ยืนพุดต่อหน้าคนโดยไม่ใช้ไมค์เราสั่นเเละรุ้สึกประหม่ามากๆ เเละกลายเป็นคนไม่มั่นใจในตัวเอง ไม่กล้าทำอะไรที่อยากทำ เราไม่สามารถออกจากสิ่งนี้ได้เลย ใช้ชีวิตเเต่ละวันไม่เคยมีความสุข มีบ่อยครั้งเรารุ้สึกว่าชีวิตมันยากจัง บางทีก็ไม่อยากมีชีวิตเพื่อใช้ชีวิตเเล้ว ความรุ้สึกเราเปราะบางสุดๆแล้วตอนนี้  

     เราแค่อยากขอกำลังใจจากเพื่อนที่ไม่รุ้จัก อยากให้ช่วยเเนะนำเราหน่อยนะ