ตามหัวข้อเลยค่ะ คือคนที่เราแอบชอบดันอยู่ในสังคมเดียวกัน มันหลบหน้าไม่ได้จิงๆค่ะ
เกริ่นก่อนนะคะ ว่าคนที่แอดบอกชอบไปเขาเป็นเพื่อนค่ะ แต่ไม่ได้สนิทกันขนาดนั้น คือเขาแสดงท่าทีเหมือนชอบ แบบคอยอยู่ใกล้ๆ หรือบางที่สบตาแล้วเขาหลบตาอ่ะค่ะ ด้วยความที่เราก็ชอบเขาเป็นทุนเดิมอยู่แล้ว เราก็เลยบอกชอบเขาไป เผื่อว่าเขาจะชอบเราขึ้นมาจริงๆแต่พอบอกไป ก็นั้นแหละค่ะ เขาไม่ได้คิดอะไร แล้วก็มาขอโทษเรา ที่ทำให้เราคิดไปเอง
เจ็บจนจุกเลยค่ะ

เพราะตอนนั้นเราไม่เผื่อใจไว้เท่าไหร่ หลังจากวันที่เราบอกชอบเขา ประมาณ2วันเราก็ได้มาเจอกัน เรานิ่งมากค่ะ แบบไม่กล้าสบตา หรืออยู่ใกล้เลยค่ะ เพราะเรายังทำใจไม่ได้ ส่วนเขาก็ทำตัวปกตินะคะ ไม่ได้แสดงออกอะไร สรุปคือนิ่งทั้งคู่เลย ไม่ได้พูดคุยอะไรกันเลย คือทั้งเราทั้งเขาต่างก็ทำตัวเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น(น่าจะเป็นการแสดงออกที่ดีที่สุดแล้ว สำหรับความรู้สึกของเรา) แต่สิ่งที่เศร้าที่สุดคือเราก็ทำตัวสดใสต่อหน้าเพื่อนต่อหน้าเขา ทั้งๆที่ในใจยังเจ็บ และก็ยังคงชอบเขาอยู่ ตอนที่เขาไม่รู้ตัวเราก็ยังแอบมองเขาอยู่ตลอด
พิมพ์อย่างงี้ก็งงใจตัวเองเหมือนกันนะคะ ทั้งที่เขาปฏิเสธมาขนาดนั้น แต่เราก็ยังชอบเขาอยู่
ตอนนี้ผ่านมา เดือนกว่าแล้วค่ะ ที่บอกเขา เขาก็ยังดูสตอรี่ไอจีของเราตลอด แบบดูเร็วด้วยค่ะ ก็เหมือนปกติ เราไม่ได้โกรธเขาเลยนะคะ ที่ปฏิเสธเรา เราแค่เหนื่อยกับใจ สับสนใจตัวเอง พยายามออกมาจากความรู้สึกแบบนี้ อยากออกมา แต่เรายังชอบเขามากๆๆ อยู่เลย
เราควรทำไงดีคะ
โดนปฏิเสธจากคนที่แอบชอบมา แต่ยังต้องเจอกันทุกวัน เราควรทำตัวไงดีคะ
เกริ่นก่อนนะคะ ว่าคนที่แอดบอกชอบไปเขาเป็นเพื่อนค่ะ แต่ไม่ได้สนิทกันขนาดนั้น คือเขาแสดงท่าทีเหมือนชอบ แบบคอยอยู่ใกล้ๆ หรือบางที่สบตาแล้วเขาหลบตาอ่ะค่ะ ด้วยความที่เราก็ชอบเขาเป็นทุนเดิมอยู่แล้ว เราก็เลยบอกชอบเขาไป เผื่อว่าเขาจะชอบเราขึ้นมาจริงๆแต่พอบอกไป ก็นั้นแหละค่ะ เขาไม่ได้คิดอะไร แล้วก็มาขอโทษเรา ที่ทำให้เราคิดไปเอง
เจ็บจนจุกเลยค่ะ
พิมพ์อย่างงี้ก็งงใจตัวเองเหมือนกันนะคะ ทั้งที่เขาปฏิเสธมาขนาดนั้น แต่เราก็ยังชอบเขาอยู่
ตอนนี้ผ่านมา เดือนกว่าแล้วค่ะ ที่บอกเขา เขาก็ยังดูสตอรี่ไอจีของเราตลอด แบบดูเร็วด้วยค่ะ ก็เหมือนปกติ เราไม่ได้โกรธเขาเลยนะคะ ที่ปฏิเสธเรา เราแค่เหนื่อยกับใจ สับสนใจตัวเอง พยายามออกมาจากความรู้สึกแบบนี้ อยากออกมา แต่เรายังชอบเขามากๆๆ อยู่เลย
เราควรทำไงดีคะ