ทำไมการบลูลี่คนผอมถึงเป็นเรื่องปกติในสังคม

เป็นคนนึงที่ตัวผอมมากๆ โตมากับคำที่คนรอบข้างชอบถามว่า มีแรงเดินมั้ย กินข้าวบ้างมั้ย ทั้งๆที่ก็รู้อยู่แก่ใจว่า ใครๆเขาก็กินข้าวกัน หรือจะเป็น กินยาถ่ายพยาธิบ้างมั้ย โห่ ลมพัดมาจะปลิวมั้ยเนี่ย ขาเหมือนตะเกียบเลย บลาๆๆ และคนก็มักจะมองว่าเป็นแค่การแซวเล่น แต่กลับกันถ้ามีคนถามกับคนอ้วนว่า กินเยอะ ไม่ออกกำลังกายบ้างหรอ หรือ เป็นเบาหวานรึเปล่าเนี่ย เวลาเดินขาเบียดมั้ย จะกลายเป็นการบลูลี่หรือเผือก คนที่พูดจะกลายเป็นคนที่ไม่มีมารยาททันที แต่คนอ้วนบางคนกลับพูดคำพูดเชิงเดียวกับที่ตัวเองไม่ชอบกับคนผอม เจอมาตลอดแม้กระทั่วอาจารย์ในโรงเรียนกับพูดคำพูดแบบนี้ ซึ่งเราก็รู้สึกไม่โอเคกับคำพูดแบบนี้เหมือนกัน เมื่อไหร่คนที่ชอบพูดจาแบบนี้จะรู้ตัวสักทีว่ามันก็เป็นการบลูลี่เหมือนกัน ไม่เคยพูดจาแบบนี้กับคนอ้วนและอยากให้เลิกพูดจาแบบนี้กับคนผอมสักที