พอดีอ่านกระทู้นึง แล้วคิดถึงเหตุการณ์ที่เคยเจอคล้ายๆกันคือ เพื่อนทะเลาะกับแฟน เราปลอบ สุดท้ายกลับไปคืนดีกัน คนปลอบทั้งวันคือ หมา เลย

เรื่องของผมคือ วันนึงดึกๆ เที่ยงคืน ตี 1 เพื่อนโทรมาหา ร้องไห้ฟูมฟายเลิกกับแฟน แฟนมันชั่ว มันเลว ติดพนัน เล่นยา บ้าผู้หญิง เจ้าชู้สารพัด ให้เพื่อนผมหาเลี้ยงอีก ผู้ชายเลวมาก

ผมก็นั่งปลอบพร้อมเข้าข้าง คุยกับเพื่อนทั้งคืน ด่าแฟนเพื่อน ใส่ไปชุดใหญ่ มันเลว ไม่ดี ทำไมต้องทน คนแบบนี้จะอยู่กับมันทำไม เลิกได้เลิกไปเหอะ

คุยกันไปเกือบเช้า ปลอบใจอยู่เป็นเพื่อน เพื่อนขอบคุณ ขอบใจเรายกใหญ่ รู้สึกว่าตัวเองเป็นเพื่อน เป็นที่ปรึกษาที่ดีคนนึงเหมือนกันนะ

ไม่กี่วันต่อมา ก็ตามคาดครับ กลับไปคืนดีกัน วันนึงเจอหน้ากัน ผู้หญิงเพื่อนผม มองหน้าผมแล้วยิ้มแหยะๆ ประมาณเขิล อย่าใส่ใจ ส่วนผู้ชายมองหน้าเหมือนจะหาเรื่องต่อยหน้าผม สุดท้ายก็เดินผ่านไปแบบไม่ทักไม่อะไร ต่างฝ่ายต่างเหมือนไม่รู้จักกัน

สุดท้ายกลับมาบ้าน รู้สึกตัวเองโง่ๆ ยังไงไม่รู้ เรื่องของเราก็ไม่ใช่ ไม่รู้เพื่อนไปเล่าอะไรให้แฟนเขาฟังบ้าง ยิ่งเราใส่ไปชุดใหญ่ด้วย เผลอๆ ถ้าโชคดีเราโดนด่า โชคร้ายหน่อย อาจโดนดักแทงก็ได้ ทำไมเราต้องเอาตัวไปเสี่ยง เอาเวลาไปเสียกับเรื่องที่ไม่ใช่ของเราด้วยซ้ำ

หลังจากการหมาครั้งนั้น เวลาใครมีปัญหาอะไรกับแฟน ไม่เคยไปยุ่งวุ่นวายอีกเลย  เป็นหมา ครั้งเดียวพอแล้วครับ

สุดท้ายก็เสียเพื่อนด้วย คุยกันไม่สนิทใจเหมือนก่อน ไม่กล้าทัก ไม่อยากคุย หมา จริงๆ

แล้วเพื่อนๆละครับ เคย หมา ยังไงกันบ้าง