สวัสดีครับ เรื่องราวมันเริ่มตอนที่ผมมาทำงานช่วยแม่ที่ต่างจังหวัด ทำงานตั้งแต่ตี4จนถึงบ่ายโมง แล้วปกติช่วงบ่ายๆนั่นแหละที่ผมจะได้คุยกับแฟน มันมีช่วงนึงครับเราทะเลาะกันบ่อยมากเรื่องเล็กๆน้อยๆ แต่ไม่มีเรื่องมือที่3นะครับ เรื่องเวลาที่ผมมีให้เธอไม่มากพอ เธอไม่เข้าใจเลยว่าผมเหนื่อยขนาดไหนที่ต้องทำงาน เวลาผมอยากมีให้เธออยู่แล้ว แต่บางครั้งผมเหนื่อยจนไม่อยากทำอะไรอยากนอนดูไรไปเรื่อยเปื่อย แต่ผมคงละเลยเธอมากเกินไป จนเธอเริ่มบ่นว่าเธอเบื่อผม ตอนนั้นผมช็อคมากครับ แต่ก็ให้ทำไงได้เวลาเรามันไม่มากพอ ผมเริ่มละเลยเธอมากขึ้นเพราะทะเลาะกันบ่อย ผมรักเธอนะผมอยากกลับไปหามากๆเลย แต่ผมก็อธิบายไม่ถูกเหมือนกันนะครับ เพราะว่าเราทะเลาะกันบ่อยไปรึป่าว ถึงทำให้ผมเริ่มรู้สึกว่าตอนนี้เธออารมณ์ไม่ดีงั้นเราไม่คุยดีกว่า เธองอนผมเธอเป็นคนอารมณ์ร้อน เธอบอกผมว่าไม่อยากคุย ผมก็ไม่คุยคิดว่าเดะหายคงจะทักมา แต่แล้ววันนั้นก็มาถึงครับวันที่เธอบอกเลิกผม ผมรักเธอมากนะตอนนั้นผมร้องไห้ ผมคิดในใจว่าจะเอายังไงต่อดี ผมเลยบอกเธอไปว่าโอเค 

โอเคไปก็เท่านั้นครับเรายังติดต่อกันคุยกันบ้างแต่ก็ไม่เหมือนแฟน ยังมีบอกรัก บอกคิดถึง บอกฝันดีกันเหมือนเดิม เอาจริงๆผมตัดสินใจผิดเองตอนนั้นที่ปล่อยเธอไป เหมือนว่ายิ่งนานวันเข้าเธอเริ่มทำใจได้แล้ว แต่กลับเป็นผมที่อยู่ไม่ได้ ผมต้องการเธอมากๆแต่เธอไม่ต้องการผมแล้ว ผมก็ยังง้อเธออยู่ทุกวันครับ
จนเธอมาบอกว่าเธอมีคนคุยแล้ว ผมก็โอเคครับเขาคนไกลเราคนใกล้ แต่เราก็หวงของเราอยู่แล้ว ถึงรู้ว่าไม่ได้เป็นอะไรกัน ผมยังรักเธอเหมือนเดิม อยากจะกลับไปแก้ไขอดีต วันที่5/5/67 ผมจะได้กลับไปหาเธอแล้ว เธอจะมารับผมที่บขส ผมจะขอเธอคืนดี ขอโทษทุกๆอย่าง ให้เรากลับไปเป็นเหมือนเดิม ไม่รู้ว่ามันจะเวิครึป่าวที่ผมทำแบบนี้ แต่ผมก็จะลองครับ เป็นยังไงผมจะมาต่อนะครับ เอาใจช่วยผมด้วยนะครับผมรักเธอมากจริงๆครับ