บทกวี - คนดีย์ล่องหน

- คนดีย์ล่องหน -
• หายลับระหว่างกาล
เวลาผลาญเสียสูญสิ้น
หายเห็นมิยลยิน
คล้ายชีวินสิ้นมลาย

• เคยป่าวกร้าวตะโกน
เสียงห้อยโหนทโมนไกล
แผดผุแพร่งพรายไป
โค่นอำนาจราษประชา

• ร้องหาอำนาจถ่อย
สุดถดถอยแสนเถื่อนถ้ำ
ตั้งตนท่านผู้นำ
ปลายปืนค้ำพยุงตน

• 8 ปี พลันผันผ่าน
ความวายปราณรานขยาย
ชีวิตเริ่มวอดวาย
กระจัดกระจาย ประชาชน

• เสียงดังฟังเงียบเชียบ
เสมือนเปรียบคนล่องหน
เคว้งคว้างไร้ตัวตน
ล่องลอยพ้นล่องลอยไกล

• ล่องไปสู่ภูมิภพ
คนปกติประสบพบไม่ได้
หรือพวกเขาอาจหลุดไป
สู่ Multiverse ใหม่ของคนดีย์



ศศิ กุลสงวน
Facebook page : Long-Write
แก้ไขข้อความเมื่อ
แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่