ก่อนอื่นเลยผมไม่เคยเป็นอาการนี้มาก่อน กินได้ปกติทุกอย่าง
จนวันนึงผมมีอาการกลืนลำบาก ตื่นเช้าปากแห้ง คอแห้งตลอดเวลา แล้วจะมีน้ำลายไหลมาบ่อยๆ ซึ่งพอมีน้ำลายเยอะๆ ปกติก็ต้องกลืน แต่ทีนี้ตอนกลืนรู้สึกว่าทำไมกลืนยากแปลกๆ ต้องเน้นกว่าปกติ เริ่มมีอาการหายใจลำบาก กลืนยากเริ่มเป็นได้ 2-3 วัน แต่ยังกินอาหารได้ปกติ อาการน่าจะยังไม่รุนแรงมาก
จน วันที่ 4 วันนั้นสั่งก๋วยเตี๋ยวมากิน ก็กินปกติ แต่เริ่มกลืนลำบาก หายใจลำบาก ระหว่างนั่นก็กินไปเรื่อยๆปกติ จนกินลูกชิ้น แล้วกลืนไม่ลง รู้สึกเหมือนลูกชิ้นติดคอ แต่คายออกมาได้ ตอนนั้นเริ่มมีอาการหายใจลำบากมากขึ้น(ความรู้สึกเหมือนหายใจไม่มีออกซิเจนมีแต่อากาศเข้าอย่างเดียวรู้สึกไม่สดชื่น เพราะเคยเป็นโควิค 19 แล้วลงปอด ตอนนั้นต้องใส่เครื่องช่วยหายใจ)
ต่อ แน่นหน้าอก มือสั่น ใจสั่น ปากสั่น ขาสั่น (น่าจะเป็นอาการที่เราตกใจอะไรมากๆ คหสต.) ก็รีบไป รพ. ทันที พอไปถึง รพ. ก็เริ่มหายใจลำบากขึ้นเรื่อยๆ ตรวจเช็คออกซิเจนในเลือดก็ปกติ เอ็กซ์เรย์ผลก็ออกมาปกติ ตอนนั้นตกใจมากขอหมอใส่เครื่องช่วยหายใจอย่างเดียวเลย แต่หมอประเมินแล้วว่าอาการตอนนั้นปกติ ก็เลยไม่ต้องใส่
จากนั้น หมอให้นอนนิ่งๆ ค่อยๆหายใจช้าๆ ก็เริ่มหายใจดีขึ้นแต่ยังรู้สึกแน่นหน้าอกอยู่ผ่าน 1 ชม. ครึ่งก็เริ่มสามารถลุกนั่งได้ แต่ยังมีอาการกลัวๆอยู่ นั่งพักแปปนึงก็ กลับบ้านได้
ระหว่างทางก็ยังกังวลอยู่ ก็เลยไป รพ. อีกที ก็ทำเหมือนกันบอกอาการ เช็คเหมือนกัน ทั้งออกซิเจนในเลือดผลก็ออกมาปกติ เอ็กซ์เรย์ก็ปกติ เช็คไฟฟ้าอะไรสักอย่างจำไม่ได้ ก็ปกติ ไม่มีอะไร หมอให้นอนพักสักครู่นึงแล้วถามว่าฉีดยาไหม ผมก็บอกว่าฉีด มารู้ที่หลังคือยาแก้กรดไหลย้อน หลังฉีดก็เริ่มหายใจสะดวกขึ้น อาการแน่นหน้าออกก็เริ่มหายไป ก็สามารถกลับบ้านได้
ทีนี้ระหว่างรักษาตัวที่บ้าน ไม่สามารถทานอาการได้เลย เพราะไม่สามารถกลืนได้ ก็คือ กลัวการกลืนไปเลย ไม่กล้าที่จะกลืน เพราะกลัวที่จะติดคอ กลืนน้ำลำบาก หมอให้ยาปรับลำไส้ ยาลดกรดในกระเพาะ ยาเคลือบแผลในกระเพาะ วินตามินบีรวม อันนี้จะเป็น 2 รพ. รวมกัน ผมจำไม่ได้แล้วว่าแต่ละ รพ. ให้อะไรมาบ้าง จำได้คราวๆ
ก็กินยาตามหมอสั่ง วันแรกคือกินข้าวต้มกินได้ 4 ช้อน เพราะกลืนไม่ลงเลย ก็กินแค่นั้น เช้ากลางเย็น กินไม่หมดเลย กินแบบนี้อยู่ 1 อาทิตย์ ในใจคิดอดทนอย่างเดียวเลย เพราะอยากหายก็ต้องกิน (มีภูมิการให้กำลังใจตัวเองจากการติดโควิคครั้งก่อนเพราะลงปอดคิดว่าจะไม่รอดแล้ว หายใจลำบากตอนนั้น)
จากนั้นอาทิตย์ที่ 2 ก็เริ่มทานได้เยอะขึ้น เริ่มกินไข่ต้ม หมูสับ ทานได้ครึ่งถ้วย ทานแบบนี้ เช้ากลางวันเย็น เรื่อยๆ ทานยาตามหมอสั่งให้ครบ แต่ในใจระหว่างเคี้ยว หรือ ข้าวอยู่ในปากจะมีอาการกลัวอยู่ตลอด นี่ก็จะกินคำเล็กๆ คำน้อยๆ เหมือนป้อมข้าวเด็กเลย ครั้งนี้จะซื้อยาเพิ่มเพราะมีเพื่อนแม่ที่เป็นเค้าก็หายเป็นปกติ เลยได้ยาแนะนำมาเป็น ยาขับลมเม็ดสีเขียวๆนิ่มๆ หาซื้อได้ตามร้านยาทั่วไป ผมจำไม่ได้ว่าชื่อว่าอะไร ลองถามหมอดูนะครับ
แล้วก็ตอนนอนก็จะนอนตะแคง ซ้าย แล้วก็ทายาหมองที่ท้องตลอด ให้มันร้อนๆ ท้อง หรือใครที่มีกระเป๋าน้ำร้อนก็เอามาประคบได้
อาทิตย์ที่ 3 เริ่มทานได้ปกติมากขึ้น กลืนง่ายขึ้น แต่ก็ยังกินข้าวต้ม กับโจ๊ก เหมือนเดิม แต่เริ่มกินหมดถ้วย แล้ว ทานตามเวลาเหมือนเดิม ยาหมองทานเหมือนเดิม อาหารเริ่มเปลี่ยน จะทานต้มยำบ้างแต่จะเอาน้ำมาคุกๆให้กลืนง่าย พวกเนื้อปลา เริ่มทานได้ดีขั้น รู้สึกเริ่มมีกำลังใจ เพราะสามารถทานอาหารได้มากขึ้น
อาทิตย์ที่ 4 เริ่มทานขนมได้ ทาน เนื้อ หมู ไก่ ได้ ที่นิ่มๆ นะ ไม่ใช่เนื้อเหนียว แต่ระหว่างนั้นยังมีอาการอยู่นะคือ กลัวการกลืน อันนี้เข้าใจว่า เหมือนเราจะกังวนไปเอง เพราะเราเคยกินอาหารแล้วติดคออาการกลืนไม่ลงจะกลับมาทันที ถ้านึกถึงจะเริ่มมีอาการแน่นหน้าอก หายใจลำบาก แต่ก็ไม่ได้รุนแรงเหมือนตอนแรกๆ ก็สามารถทานอาการได้ แต่ไม่เหมือนเดิมเท่านั้น ตอนนี้ผ่านมาได้ 1 เดือนแล้ว อาการก็ดีขึ้นเรื่อยๆ
ก็คือใช้ชีวิตตามปกติ อย่านึกถึงสิ่งที่เกิดขึ้นทานปกติ พยายามอย่านึกถึง ช่วงร้ายๆ หรือใครที่กลืนลำบากก็ลองยืนกินได้ เพราะ อาทิตย์แรก ผมยืนกินอย่างเดียวเลย กว่าจะกลืนได้ ลำบากมาก ได้สูงสุด 5 ช้อน ที่กินเพราะต้องกินยาแค่นั้นเลยตอนนั้น ตอนนี้ยังมีอาการอยู่ไหม ก็ยังมีอยู่แต่ไม่ได้หนักเท่าตอนแรกแล้ว รู้สึกใช้ชีวิตง่ายมากขึ้น โรคนี้ไม่สามารถหายได้ข้ามคืน ต้องมีความสม่ำเสมอ และต่อเนื่อง ถ้าทำไปเรื่อยผมคิดว่าน่าจะหายใจที่สุด เพราะเพื่อนแม่ก็หายเป็นปกติแล้ว
กลับมาคิดดูแล้ว วันที่ผมเริ่มเป็นคือ ผมทำทุกอย่างที่ทำให้เกิด กรดไหลย้อนเลย
1. วันนั้นนอนดึกตื่นเช้า
2. กินกาแฟ ไป 2 แก้วตอนเช้า อเมริกาโน่
3. กินอิ่มมากๆ มื้อเข้า
4. ทานอาหารเสร็จใหม่ๆแล้วมานอนดูทีวี
ตอนนี้ก็ปรับเปลี่ยนพฤติกรรมการใช้ชีวิตแล้ว ไม่อยากเป็นอีก เข็ดครับบอกเลยโรคนี้
**
อาหารที่ไม่ควรกินตอนเป็นกรดไหลย้อน สามารถหาดูได้ตามในเน็ต ระหว่างเป็นก็งดไปก่อนนะ แล้วก็ฝึกบริหารปากบ่อยๆ เคี้ยวอากาศ เป็นการบริหารกล้ามเนื้อปาก หรือหาดูในเน็ตก็ได้ สุดท้ายนี้ไม่อยากให้ทุกคนคิดมาก โรคนี้มันอาจจะเกี่ยวกับความคิดของเราด้วย กลัวว่ามันจะไปติดคอ หรือ หลอดลม จะใช้วิธีกินคือ กินคำเล็กๆ แบบเล็กมากๆ เหมือนหนูแทะ เริ่มกลืนได้ง่ายขึ้นก็ค่อยๆ เพิ่มขนาดไปเรื่อยๆ ที่สำคัญคือ เคี้ยวให้ละเอียด ปกติผมเคี้ยวไม่ค่อยละเอียด เลยไม่ค่อยชิน แต่ก็ต้องปรับเพราะ อยากหาย
ใครที่ลองทำตามวิธีนี้แล้วไม่ดีขึ้น ลองพบแพทย์เฉพาะทางดูนะครับ อันนี้เป็นข้อมูลจากประสบการณ์ของผมเองซึ่งตอนนี้ก็ยังไม่หายดี แต่ดีกว่าวันแรกมากๆ เดี๋ยวจะอัพเดทอาการให้เรื่อยๆ นะครับ
พิมพ์ผิดพิมพ์ถูกขออภัยด้วยนะครับ
เริ่มเป็น 25 กรกฎาคม 2565 ตอนนี้อายุ 24 ปี ครับ
แชร์ อาการกลืนลำบาก กลืนไม่ลง กลืนน้ำลายไม่ได้ กลืนอาหารไม่ได้
จนวันนึงผมมีอาการกลืนลำบาก ตื่นเช้าปากแห้ง คอแห้งตลอดเวลา แล้วจะมีน้ำลายไหลมาบ่อยๆ ซึ่งพอมีน้ำลายเยอะๆ ปกติก็ต้องกลืน แต่ทีนี้ตอนกลืนรู้สึกว่าทำไมกลืนยากแปลกๆ ต้องเน้นกว่าปกติ เริ่มมีอาการหายใจลำบาก กลืนยากเริ่มเป็นได้ 2-3 วัน แต่ยังกินอาหารได้ปกติ อาการน่าจะยังไม่รุนแรงมาก
จน วันที่ 4 วันนั้นสั่งก๋วยเตี๋ยวมากิน ก็กินปกติ แต่เริ่มกลืนลำบาก หายใจลำบาก ระหว่างนั่นก็กินไปเรื่อยๆปกติ จนกินลูกชิ้น แล้วกลืนไม่ลง รู้สึกเหมือนลูกชิ้นติดคอ แต่คายออกมาได้ ตอนนั้นเริ่มมีอาการหายใจลำบากมากขึ้น(ความรู้สึกเหมือนหายใจไม่มีออกซิเจนมีแต่อากาศเข้าอย่างเดียวรู้สึกไม่สดชื่น เพราะเคยเป็นโควิค 19 แล้วลงปอด ตอนนั้นต้องใส่เครื่องช่วยหายใจ)
ต่อ แน่นหน้าอก มือสั่น ใจสั่น ปากสั่น ขาสั่น (น่าจะเป็นอาการที่เราตกใจอะไรมากๆ คหสต.) ก็รีบไป รพ. ทันที พอไปถึง รพ. ก็เริ่มหายใจลำบากขึ้นเรื่อยๆ ตรวจเช็คออกซิเจนในเลือดก็ปกติ เอ็กซ์เรย์ผลก็ออกมาปกติ ตอนนั้นตกใจมากขอหมอใส่เครื่องช่วยหายใจอย่างเดียวเลย แต่หมอประเมินแล้วว่าอาการตอนนั้นปกติ ก็เลยไม่ต้องใส่
จากนั้น หมอให้นอนนิ่งๆ ค่อยๆหายใจช้าๆ ก็เริ่มหายใจดีขึ้นแต่ยังรู้สึกแน่นหน้าอกอยู่ผ่าน 1 ชม. ครึ่งก็เริ่มสามารถลุกนั่งได้ แต่ยังมีอาการกลัวๆอยู่ นั่งพักแปปนึงก็ กลับบ้านได้
ระหว่างทางก็ยังกังวลอยู่ ก็เลยไป รพ. อีกที ก็ทำเหมือนกันบอกอาการ เช็คเหมือนกัน ทั้งออกซิเจนในเลือดผลก็ออกมาปกติ เอ็กซ์เรย์ก็ปกติ เช็คไฟฟ้าอะไรสักอย่างจำไม่ได้ ก็ปกติ ไม่มีอะไร หมอให้นอนพักสักครู่นึงแล้วถามว่าฉีดยาไหม ผมก็บอกว่าฉีด มารู้ที่หลังคือยาแก้กรดไหลย้อน หลังฉีดก็เริ่มหายใจสะดวกขึ้น อาการแน่นหน้าออกก็เริ่มหายไป ก็สามารถกลับบ้านได้
ทีนี้ระหว่างรักษาตัวที่บ้าน ไม่สามารถทานอาการได้เลย เพราะไม่สามารถกลืนได้ ก็คือ กลัวการกลืนไปเลย ไม่กล้าที่จะกลืน เพราะกลัวที่จะติดคอ กลืนน้ำลำบาก หมอให้ยาปรับลำไส้ ยาลดกรดในกระเพาะ ยาเคลือบแผลในกระเพาะ วินตามินบีรวม อันนี้จะเป็น 2 รพ. รวมกัน ผมจำไม่ได้แล้วว่าแต่ละ รพ. ให้อะไรมาบ้าง จำได้คราวๆ
ก็กินยาตามหมอสั่ง วันแรกคือกินข้าวต้มกินได้ 4 ช้อน เพราะกลืนไม่ลงเลย ก็กินแค่นั้น เช้ากลางเย็น กินไม่หมดเลย กินแบบนี้อยู่ 1 อาทิตย์ ในใจคิดอดทนอย่างเดียวเลย เพราะอยากหายก็ต้องกิน (มีภูมิการให้กำลังใจตัวเองจากการติดโควิคครั้งก่อนเพราะลงปอดคิดว่าจะไม่รอดแล้ว หายใจลำบากตอนนั้น)
จากนั้นอาทิตย์ที่ 2 ก็เริ่มทานได้เยอะขึ้น เริ่มกินไข่ต้ม หมูสับ ทานได้ครึ่งถ้วย ทานแบบนี้ เช้ากลางวันเย็น เรื่อยๆ ทานยาตามหมอสั่งให้ครบ แต่ในใจระหว่างเคี้ยว หรือ ข้าวอยู่ในปากจะมีอาการกลัวอยู่ตลอด นี่ก็จะกินคำเล็กๆ คำน้อยๆ เหมือนป้อมข้าวเด็กเลย ครั้งนี้จะซื้อยาเพิ่มเพราะมีเพื่อนแม่ที่เป็นเค้าก็หายเป็นปกติ เลยได้ยาแนะนำมาเป็น ยาขับลมเม็ดสีเขียวๆนิ่มๆ หาซื้อได้ตามร้านยาทั่วไป ผมจำไม่ได้ว่าชื่อว่าอะไร ลองถามหมอดูนะครับ
แล้วก็ตอนนอนก็จะนอนตะแคง ซ้าย แล้วก็ทายาหมองที่ท้องตลอด ให้มันร้อนๆ ท้อง หรือใครที่มีกระเป๋าน้ำร้อนก็เอามาประคบได้
อาทิตย์ที่ 3 เริ่มทานได้ปกติมากขึ้น กลืนง่ายขึ้น แต่ก็ยังกินข้าวต้ม กับโจ๊ก เหมือนเดิม แต่เริ่มกินหมดถ้วย แล้ว ทานตามเวลาเหมือนเดิม ยาหมองทานเหมือนเดิม อาหารเริ่มเปลี่ยน จะทานต้มยำบ้างแต่จะเอาน้ำมาคุกๆให้กลืนง่าย พวกเนื้อปลา เริ่มทานได้ดีขั้น รู้สึกเริ่มมีกำลังใจ เพราะสามารถทานอาหารได้มากขึ้น
อาทิตย์ที่ 4 เริ่มทานขนมได้ ทาน เนื้อ หมู ไก่ ได้ ที่นิ่มๆ นะ ไม่ใช่เนื้อเหนียว แต่ระหว่างนั้นยังมีอาการอยู่นะคือ กลัวการกลืน อันนี้เข้าใจว่า เหมือนเราจะกังวนไปเอง เพราะเราเคยกินอาหารแล้วติดคออาการกลืนไม่ลงจะกลับมาทันที ถ้านึกถึงจะเริ่มมีอาการแน่นหน้าอก หายใจลำบาก แต่ก็ไม่ได้รุนแรงเหมือนตอนแรกๆ ก็สามารถทานอาการได้ แต่ไม่เหมือนเดิมเท่านั้น ตอนนี้ผ่านมาได้ 1 เดือนแล้ว อาการก็ดีขึ้นเรื่อยๆ
ก็คือใช้ชีวิตตามปกติ อย่านึกถึงสิ่งที่เกิดขึ้นทานปกติ พยายามอย่านึกถึง ช่วงร้ายๆ หรือใครที่กลืนลำบากก็ลองยืนกินได้ เพราะ อาทิตย์แรก ผมยืนกินอย่างเดียวเลย กว่าจะกลืนได้ ลำบากมาก ได้สูงสุด 5 ช้อน ที่กินเพราะต้องกินยาแค่นั้นเลยตอนนั้น ตอนนี้ยังมีอาการอยู่ไหม ก็ยังมีอยู่แต่ไม่ได้หนักเท่าตอนแรกแล้ว รู้สึกใช้ชีวิตง่ายมากขึ้น โรคนี้ไม่สามารถหายได้ข้ามคืน ต้องมีความสม่ำเสมอ และต่อเนื่อง ถ้าทำไปเรื่อยผมคิดว่าน่าจะหายใจที่สุด เพราะเพื่อนแม่ก็หายเป็นปกติแล้ว
กลับมาคิดดูแล้ว วันที่ผมเริ่มเป็นคือ ผมทำทุกอย่างที่ทำให้เกิด กรดไหลย้อนเลย
1. วันนั้นนอนดึกตื่นเช้า
2. กินกาแฟ ไป 2 แก้วตอนเช้า อเมริกาโน่
3. กินอิ่มมากๆ มื้อเข้า
4. ทานอาหารเสร็จใหม่ๆแล้วมานอนดูทีวี
ตอนนี้ก็ปรับเปลี่ยนพฤติกรรมการใช้ชีวิตแล้ว ไม่อยากเป็นอีก เข็ดครับบอกเลยโรคนี้
**
อาหารที่ไม่ควรกินตอนเป็นกรดไหลย้อน สามารถหาดูได้ตามในเน็ต ระหว่างเป็นก็งดไปก่อนนะ แล้วก็ฝึกบริหารปากบ่อยๆ เคี้ยวอากาศ เป็นการบริหารกล้ามเนื้อปาก หรือหาดูในเน็ตก็ได้ สุดท้ายนี้ไม่อยากให้ทุกคนคิดมาก โรคนี้มันอาจจะเกี่ยวกับความคิดของเราด้วย กลัวว่ามันจะไปติดคอ หรือ หลอดลม จะใช้วิธีกินคือ กินคำเล็กๆ แบบเล็กมากๆ เหมือนหนูแทะ เริ่มกลืนได้ง่ายขึ้นก็ค่อยๆ เพิ่มขนาดไปเรื่อยๆ ที่สำคัญคือ เคี้ยวให้ละเอียด ปกติผมเคี้ยวไม่ค่อยละเอียด เลยไม่ค่อยชิน แต่ก็ต้องปรับเพราะ อยากหาย
ใครที่ลองทำตามวิธีนี้แล้วไม่ดีขึ้น ลองพบแพทย์เฉพาะทางดูนะครับ อันนี้เป็นข้อมูลจากประสบการณ์ของผมเองซึ่งตอนนี้ก็ยังไม่หายดี แต่ดีกว่าวันแรกมากๆ เดี๋ยวจะอัพเดทอาการให้เรื่อยๆ นะครับ
พิมพ์ผิดพิมพ์ถูกขออภัยด้วยนะครับ
เริ่มเป็น 25 กรกฎาคม 2565 ตอนนี้อายุ 24 ปี ครับ