อยากออกจากบ้าน

ตอนนี้เราอาศัยอยู่กับยายและลุงอีกสองคน(เราไม่ได้อยู่กับแม่นะคะ) ลุงคนแรกเขาจะเป็นคนที่ชอบเสพยากินเหล้าสูบบุหรี่บางทีเขาหลอนยามาเขาก็จะมาทุบหัวเราตั้งแต่เราอยู่อนุบาลแล้วเขาก็ชอบมายืมเงินเราทีละร้อยสองร้อยไปกินเหล้าบ้างถ้าเราไม่มีเงินให้เขาเราก็จะโดนตีค่ะบางครั้งก็โดนด่าว่าบ้างส่วนเงินที่ยืมไปก็ไม่เคยได้คืนเลยแล้วเขาก็ยังชอบโทรไปขอเงินแม่เราบอกว่าเป็นค่าเลี้ยงดูเราบ้างแต่เขาไม่เคยซื้อข้าวให้เรากินเลยนะคะส่วนใหญ่เราก็เห็นเขาเอาเงินไปซื้อเหล้ากิน ส่วนลุงคนที่สองเขาจะเป็นคนที่ปากไม่ค่อยดีอ่ะค่ะชอบหาเรื่องคนทำให้ที่บ้านมีปัญหาบ่อยๆเวลาเราซื้อของกินมาแช่ตู้เย็นไว้เขาก็จะกินหมดเลยทั้งๆที่รู้ว่าของเรา ส่วนยายเป็นคนหัวโบราณอ่ะค่ะแบบผู้ชายเป็นใหญ่ (ลุงทั้งสองคนอายุ40กว่าๆแล้วนะคะแต่ไม่เคยช่วยเหลือจุนเจือที่บ้านเลยค่าน้ำค่าไฟก็ไม่เคยช่วยออก)แต่ยายก็ไม่เคยด่าหรือว่าลุงนะคะกลับเป็นเราที่โดน เช่นวันนั้นเรานอนเปิดพัดลมเพดาน1ตัวยายก็จะบ่นว่าเปลืองไฟจะเปิดพัดลมทำไมแต่กลับกันลุงนอนคนเดียวเปิดพัดลมสามตัวกับทีวีทั้งคืนยายไม่เคยว่าเลย เวลาทำงานบ้านเราก็จะเป็นคนทำกับคนเดียวเช่นซักผ้าเราก็ต้องซักให้ทุกคนในบ้านซักให้ลุงค่ะกับยาย ซัก ตาก พับ รีด ถูบ้าน กวาดบ้าน ล้างจาน เราทำคนเดียวหมดบางทีเราไม่ได้กินก็ต้องมาล้างค่ะเป็นสิบๆใบ ยายก็ชอบด่าว่าเราเวลาเราออกไปข้างนอกหรือทำงานอะไรเขาก็จะพูดว่า"เป็นผู้หญิงไม่ต้องไปหรอก"เขาจะอยู่แต่กับคำพวกนี้ว่าเป็นผู้หญิงทำแค่งานบ้านก็พอเดี๋ยวก็แต่งงานมีผัวแล้ว(เราไม่มีห้องส่วนตัวนะคะแต่ผู้ชายในบ้านมีหมดเพราะเขาถือคติว่าเป็นผู้หญิงเดี๋ยวก็แต่งงานไปอยู่บ้านสามีส่วนผู้ชายต้องเอาสะใภ้เข้าบ้านเลยทำห้องให้)วันนั้นเราไปเรียนพิเศษป้าข้างบ้านเราส่งให้เรียนค่ะเพราะเราเป็นคนเรียนเก่งเห็นแบบนี้เราเป็นที่หนึ่งของสายชั้นนะคะ พอเราไปเรียนพิเศษเสร็จตอนนั้นมีติวo-netเลยเลิกดึกประมาณทุ่มนึงเราเลยโทรให้ลุงมารับที่บ้านคุณครูที่เราเรียนพิเศษลุงกลับพูดว่า"เป็นผู้หญิงไม่ต้องเรียนหรอกกลับไปช่วยยายถูบ้านดีกว่า"เป็นคำพูดที่เราได้ยินแล้วน้ำตาร่วงเลยค่ะความสุขของเราคือการเรียนหนังสือแต่เขาพูดแบบนี้เหมือนลดทอนคุณค่าของเรา ตอนนี้เราเหนื่อยมากเลยค่ะทั้งงานบ้านแล้วต้องทำผลการเรียนให้ดีด้วยเราเคยฆ่าตัวตายนะคะแต่รอดมาได้แล้วก็ไม่คิดจะทำอีกค่ะ เราหางานทำค่ะพวกรับของมาขายได้กำไรเดือนละ3000-4000แต่ก็ต้องล้มเลิกไปค่ะเพราะเราต้องไปซื้อของหลังเลิกเรียนที่อนุสาวรีย์แล้วก็ต้องไปเรียนพิเศษต่อทำให้เราเหนื่อยมากแล้ว(เรากลับบ้านประมาณ1ทุ่มนะคะ)ทำให้ที่บ้านสงสัยเราเลยบอกว่าเราขายของแต่เขาก็บอกว่าจะทำไปทำไมกลับมาช่วยยายทำงานบ้านดีกว่า