สวัสดีค่ะ เรากับเเฟนอายุ 17และ21 เรา 2 คน คบกันมาได้2ปีเเล้วค่ะ
เราโทรคุยกันเขาไปมา เขาหลุดพูดว่า จะไปสมัคร กศน.พอดี เราเลยถามเขาว่า คืออะไร
เขาตอบกับเราว่า จะไปเรียนต่อ กศน เพราะเขาไม่จบม.3 เขาอยากเรียนต่อ กศนให้จบม.6 และต่อมหาลัย ซึ่งเราเคยขอให้เขาเรียนต่อมาหลายรอบมากๆค่ะ
เราดีใจดีใจมากๆแต่เราไม่ได้บอกเค้า พอเรารู้ว่าเขาจะไปเรียนต่อ เราเลยถามเขาว่า ยังจะเรียนอยู่หรอ เราถามคำถามนี้เพราะว่า เดือนเมษาปี66 เขาก็ต้องเกณฑ์ทหาร และมีบวชอีกค่ะ เขาเลยโต้ว่า เขาอยากเรียนให้จบและมีงานที่ดีกว่านี้ เรายินดีมากๆนะคะที่เขาคิดแบบนี้ แต่ในใจเรา เราคิดว่า เขาจะใจเเข็งพอมั้ย ที่จะไปเรียน กศน เพราะมันต้องเจออะไรมากมายกว่าเรียนปกติ นั้นล่ะค่ะ เป็นจุดเริ่มต้นของคำถาม
เราพุดกับเขาไปว่า เธอจะใจเเข็งพอหรอ ในการเรียน กศน มันจะต้องเจออะไรมากมาย มันไม่เหมือนเรียนปกตินะ เขายังคงตกลงที่จะเรียนต่อค่ะ เราเลยถามสารพัดเกี่ยวกับการเรียน กศน จริงๆเราก็รู้อยู่เเล้วค่ะเพราะพ่อเราผ่าน นี้มาเเล้ว อยู่ๆเราคิดอะไรไม่รู้เราเลยพูดกับเขาไปว่า ไม่ต้องเรียน ไม่ให้เรียน เธอใจไม่เเข็งพอ มันเลยทำให้เขาไม่พอใจมากค่ะ เราเลยเกิดการทะเลาะกันขึ้นมา ไม่คุยกันดีๆค่ะ เเต่เราก็เลือกที่จะใจเย็นละโทรไปขอโทษเขา เขาไม่พูดกับเราพักหนึ่ง ละเขาพูดว่า เธอรู้ตัวมั้ยว่าพูดอะไรออกมา เรารู้ตัวทันทีค่ะเลยขอโทษเขาไป
แล้วเขาพูดกับเราด้วยการตะคอกใส่กันว่า "แค่อยากมีอนาคตที่ดีให้ไม่ได้เลยหรอวะ" นั้นล่ะค่ะ เราตกใจมากตอนเขาพูดออกมา เรารู้สึกว่าเราเป็นตัวถ่วงอนาคตของเขาทันที เราเหมือนคนขัดขวางอนาคตเขาเลยค่ะ เหมือนเราคบกับเขามาเเล้วเราเป็นตัวขัดความเจริญของเขาไปสะงั้นค่ะ
เราผิดมากเลยใช่มั้ยค่ะ ที่เราให้อนาคตที่ีดีกับเขาไม่ได้เลย เราควรปล่อยให้เขาไหาอนาคตที่ดีกว่านี้มั้ยคะ
ทุกคนคิดว่าเราต้องทำยังไงต่อ หรือเจอเหตุการณ์เดียวกันลองพิมพ์มาคุยกันได้นะคะ
แค่อยากมีอนาคตที่ดีให้ไม่ได้เลยหรอ
เราโทรคุยกันเขาไปมา เขาหลุดพูดว่า จะไปสมัคร กศน.พอดี เราเลยถามเขาว่า คืออะไร
เขาตอบกับเราว่า จะไปเรียนต่อ กศน เพราะเขาไม่จบม.3 เขาอยากเรียนต่อ กศนให้จบม.6 และต่อมหาลัย ซึ่งเราเคยขอให้เขาเรียนต่อมาหลายรอบมากๆค่ะ
เราดีใจดีใจมากๆแต่เราไม่ได้บอกเค้า พอเรารู้ว่าเขาจะไปเรียนต่อ เราเลยถามเขาว่า ยังจะเรียนอยู่หรอ เราถามคำถามนี้เพราะว่า เดือนเมษาปี66 เขาก็ต้องเกณฑ์ทหาร และมีบวชอีกค่ะ เขาเลยโต้ว่า เขาอยากเรียนให้จบและมีงานที่ดีกว่านี้ เรายินดีมากๆนะคะที่เขาคิดแบบนี้ แต่ในใจเรา เราคิดว่า เขาจะใจเเข็งพอมั้ย ที่จะไปเรียน กศน เพราะมันต้องเจออะไรมากมายกว่าเรียนปกติ นั้นล่ะค่ะ เป็นจุดเริ่มต้นของคำถาม
เราพุดกับเขาไปว่า เธอจะใจเเข็งพอหรอ ในการเรียน กศน มันจะต้องเจออะไรมากมาย มันไม่เหมือนเรียนปกตินะ เขายังคงตกลงที่จะเรียนต่อค่ะ เราเลยถามสารพัดเกี่ยวกับการเรียน กศน จริงๆเราก็รู้อยู่เเล้วค่ะเพราะพ่อเราผ่าน นี้มาเเล้ว อยู่ๆเราคิดอะไรไม่รู้เราเลยพูดกับเขาไปว่า ไม่ต้องเรียน ไม่ให้เรียน เธอใจไม่เเข็งพอ มันเลยทำให้เขาไม่พอใจมากค่ะ เราเลยเกิดการทะเลาะกันขึ้นมา ไม่คุยกันดีๆค่ะ เเต่เราก็เลือกที่จะใจเย็นละโทรไปขอโทษเขา เขาไม่พูดกับเราพักหนึ่ง ละเขาพูดว่า เธอรู้ตัวมั้ยว่าพูดอะไรออกมา เรารู้ตัวทันทีค่ะเลยขอโทษเขาไป
แล้วเขาพูดกับเราด้วยการตะคอกใส่กันว่า "แค่อยากมีอนาคตที่ดีให้ไม่ได้เลยหรอวะ" นั้นล่ะค่ะ เราตกใจมากตอนเขาพูดออกมา เรารู้สึกว่าเราเป็นตัวถ่วงอนาคตของเขาทันที เราเหมือนคนขัดขวางอนาคตเขาเลยค่ะ เหมือนเราคบกับเขามาเเล้วเราเป็นตัวขัดความเจริญของเขาไปสะงั้นค่ะ
เราผิดมากเลยใช่มั้ยค่ะ ที่เราให้อนาคตที่ีดีกับเขาไม่ได้เลย เราควรปล่อยให้เขาไหาอนาคตที่ดีกว่านี้มั้ยคะ
ทุกคนคิดว่าเราต้องทำยังไงต่อ หรือเจอเหตุการณ์เดียวกันลองพิมพ์มาคุยกันได้นะคะ