คือเราคิดว่าตอนนี้ เราพยายามจะรักษาความสัมพันธ์นี้มากๆๆๆๆ คือยิ่งคบนานก็ใช่ว่าที่คบกันมาเราจะไม่เหนื่อย เหนื่อยเพราะเหตุผลหลายๆอย่าง หรือเพราะเราเองที่เบื่อ คือเราเป็นฝ่ายเข้าหาก่อน อาจจะจริงนะที่ว่าเข้าหาก่อนเริ่มจาก100-0 อีกฝ่าย0-100 แต่ไม่ใช่เราไม่รักเขานะ เรารักเขาและไม่พร้อมที่จะปล่อยเขาไป มีหลายอย่างมากที่เรายังไม่ได้ทำด้วยกัน เพราะไม่เจอกันเลย เจอกันแค่ช่วงคบแรกๆตอนเราปี1 เจอทุกวันเพราะไปเรียน แล้วพอโควิดระบายก็เรียนออนไลน์จนปัจจุบันเราฝึกงาน ยังไม่เจอกันเลย แต่ๆๆมีเจอล่าสุดน่าจะมีนา 17มีนา65 จนตอนนี้13กันยา เราฝึกงานใกล้จบ ยังไม่เจอกันเลย แย้วบางทีคำว่ารักที่เราได้อ่านจากแชทเขา มันเยอะ เยอะมากกก ยอมรับว่าเขาสม่ำเสมอ บอกรักทุกวัน ทุกเวลา จนเราแบบหะ โอเค รักนะ รักนะ รักนะ จนเราเองรู้สึกว่าเราแทบจะไม่รู้สึกว่ารักแล้ว แต่ก็งงตัวเอง เมื่อกี้ยังบอกว่าไม่ใช่ไม่รักเขา555555 แต่นั่นแหละทุกคนเราก็งง แต่เราไม่ยอมปล่อยเองด้วย กลัวเลิกกันไปแล้วเขาไปทำอย่างที่เขาไม่เคยทำให้เรา อะไรที่เราขอเขาให้เราไม่ได้แต่ให้คนใหม่ได้ เช่นโทรหาเวลากลางคืนหรือเวลาฉุกเฉิน แงงงงงงง🥺🥺🥺🥺 เรารูู้้ว่าคนอ่สนสับสนเราเองก็สับสนไม่รู้จะบรรยายออกมายังไง แต่แค่รู้สึกว่าคบเหมือนไม่คบอะ มีแฟนก็เหมือนไม่มี เพื่อนบอกว่าคนโสดไม่น่าสงสาร เท่าคนมีแฟนแบบเลย
คนไม่ใช่ยังไงก็ไม่ใช่ จริงไหมคะ?