ผมอยากขอคำแนะนำหน่อยครับ
ผมจะสามารถเลิกนิสัยขี้อิจฉา และดูถูกคนอื่นได้ยังไงครับดูถูกในที่นี้ไม่ใช่แสดงออกมาทางอารมณ์นะครับดูถูกอยู่ภายในใจของผมเอง ประมาณว่าพอเห็นคนที่มีจุดด้อยกว่าเราหรืออะไรที่แย่กว่าเรา ในใจนผมมันชอบมีเสียงหัวเราะเยาะคนที่ด้อยกว่าโดยอัตโนมัติแต่พอพูดคุยหรือทักท้ายคนเล่านั้นผมกลับพูดให้กำลังใจเขาแต่ในใจผมได้หัวเราะเยาะเขาได้ดูถูกเขาไปแล้ว ส่วนเรื่องขี้อิจฉาก็คืออีจฉาคนที่มีดีกว่าเราเช่น เห็นคนนั้นมีรถดีๆขับในใจก็เอาแต่คิดว่ามันไม่ได้หามาเองหรอกพ่อแม่เขาหามาให้แน่ๆหรือไม่ก็ซื้อมาแต่ก็ยังผ่อนอยู่ไม่ได้มีตังไม่ซื้อสดหรอก ร้านขายของก็เหมือนกันพอเห็นร้านข้างๆเราขายดีกว่าเราก็เอาแต่คิดว่าสักวันเขาก็ต้องมีคู่แข่งสักวันร้านเขาลูกค้าก็ต้องน้อยร้านเขาคงขายดีแบบนี้ตลอดไปไม่ได้หรอก อันนี้ตัวอย่างบางส่วนนะครับที่ผ่านมามีหลายเหตุการมากผมคงเล่าไม่หมด ทุกอย่างผมคิดอยู่แต่ในใจตลอดแต่ภายนอกคือสวนทางทุกอย่างแสดงออกเป็นมิตรที่ดีมาโดยตลอด ผมไม่เข้าใจตัวเองบางทีผมก็คิดนะว่ากูจะคิดไม่ดีกับคนอื่นทำไมว่ะ ทำไมกูเลิกนิสัยแบบนี้ไม่ได้ว่ะ ผมเคยคิดว่าอาจเป็นเพราะผมเกิดมาจนตั้งแต่เด็กอยากได้อยากมีเหมือนคนอื่นแต่ไม่เคยได้ไม่เคยมีทั้งมันเลยเป็นปมอยู่ในใจจนถึงทุกวันนี้ เพื่อนๆพี่ๆคนไหนมีคำแนะนำดีๆบ้างมั้ยครับ หากมีคอมเม้นมาเลยครับผมพร้อมทำตามขอบคุณสำหรับคำแนะนำครับ
นิสัยแย่ๆในตัวผมและความคิดในแง่ลบกับคนที่เหนือกว่าผมหรือด้อยกว่าผม
ผมจะสามารถเลิกนิสัยขี้อิจฉา และดูถูกคนอื่นได้ยังไงครับดูถูกในที่นี้ไม่ใช่แสดงออกมาทางอารมณ์นะครับดูถูกอยู่ภายในใจของผมเอง ประมาณว่าพอเห็นคนที่มีจุดด้อยกว่าเราหรืออะไรที่แย่กว่าเรา ในใจนผมมันชอบมีเสียงหัวเราะเยาะคนที่ด้อยกว่าโดยอัตโนมัติแต่พอพูดคุยหรือทักท้ายคนเล่านั้นผมกลับพูดให้กำลังใจเขาแต่ในใจผมได้หัวเราะเยาะเขาได้ดูถูกเขาไปแล้ว ส่วนเรื่องขี้อิจฉาก็คืออีจฉาคนที่มีดีกว่าเราเช่น เห็นคนนั้นมีรถดีๆขับในใจก็เอาแต่คิดว่ามันไม่ได้หามาเองหรอกพ่อแม่เขาหามาให้แน่ๆหรือไม่ก็ซื้อมาแต่ก็ยังผ่อนอยู่ไม่ได้มีตังไม่ซื้อสดหรอก ร้านขายของก็เหมือนกันพอเห็นร้านข้างๆเราขายดีกว่าเราก็เอาแต่คิดว่าสักวันเขาก็ต้องมีคู่แข่งสักวันร้านเขาลูกค้าก็ต้องน้อยร้านเขาคงขายดีแบบนี้ตลอดไปไม่ได้หรอก อันนี้ตัวอย่างบางส่วนนะครับที่ผ่านมามีหลายเหตุการมากผมคงเล่าไม่หมด ทุกอย่างผมคิดอยู่แต่ในใจตลอดแต่ภายนอกคือสวนทางทุกอย่างแสดงออกเป็นมิตรที่ดีมาโดยตลอด ผมไม่เข้าใจตัวเองบางทีผมก็คิดนะว่ากูจะคิดไม่ดีกับคนอื่นทำไมว่ะ ทำไมกูเลิกนิสัยแบบนี้ไม่ได้ว่ะ ผมเคยคิดว่าอาจเป็นเพราะผมเกิดมาจนตั้งแต่เด็กอยากได้อยากมีเหมือนคนอื่นแต่ไม่เคยได้ไม่เคยมีทั้งมันเลยเป็นปมอยู่ในใจจนถึงทุกวันนี้ เพื่อนๆพี่ๆคนไหนมีคำแนะนำดีๆบ้างมั้ยครับ หากมีคอมเม้นมาเลยครับผมพร้อมทำตามขอบคุณสำหรับคำแนะนำครับ