ขอวิธีการเก็บความรู้สึกหน่อยค่ะ

ไม่รู้มีใครเป็นเหมือนเราบ้างไหมคะ เมื่อก่อนเป็นคนรู้สึกเก่งมาก ดีใจก็ดีใจสุด เสียใจก็ร้องไห้หนัก แต่พักหลังๆ เวลามีเรื่องอะไรเข้ามา เรากลับนิ่งขึ้น เย็นขึ้น ไม่ร้อง ไม่โวย ไม่ฟูมฟายเหมือนเดิม ตอนแรก

สวัสดีค่ะ ขออนุญาตเข้าเรื่องนะคะ ตอนนี้มีปัญหาอยากปรึกษาว่าจะฝึกยังไงให้เก็บสีหน้า ท่าทาง อารมณ์กับออร่ายังไงดีคะ ปกติแล้วจะเป็นคนที่ถ้าโกรธ ไม่พอใจ เศร้า คนรอบข้างสามารถมองออกได้อย่างง่ายดายค่ะ เพราะ

สวัสดีค่ะคือช่วงนี้เราไม่มีความสุขเลย รู้สึก เบื่อตัวเอง เบื่อคน เบื่อชีวิต ไม่อยากทำอะไรเลยค่ะอยากนอนอยู่เฉยๆ แต่พอนอนเฉยๆอยู่คนเดียวเงียบๆแล้วมันก็อยากร้องไห้ตลอด ท้อแท้ สิ้นหวัง เหนื่อยกับทุกอย่าง

*****กระทู้นี้ไม่ได้มีเจตนาเหยียดหรือใส่ร้าย ทุกๆประโยคที่มาเล่าได้มีการตักเตือนแล้วก่อนหน้านี้***** เรื่องมีอยู่ว่าเรามีเพื่อนในกลุ่มคนนึง บ้านเขายากจนมาก เวลาจะไปไหนก็ตามติดตลอด ซึ่งการตามติดเรารู้ส

คือเราไม่อยากให้คนอื่นมาห่วงเลยอยากเก็บสีหน้าเวลา โกรธ เศร้า ท้อแท้ ให้เป็นหน้าของคนที่สดใสตลอดเวลาทำยังไง

คือก่อนหน้านี้เราเป็นคนสดใสมากๆคนนึง เเต่มีวันนึงที่เราไปเจอเหตุการณ์นึงที่ทําให้เรา เครียดมากๆ มันฝังใจ จากปกติเราไม่เคยกังวลไร ตอนนี้ขี้กังวลทุกอย่าง มั้งที่เรื่องจบเเล้ว เเต่กลัวเจอเเบบนี้อีก กลัวเ

เกริ่นก่อนว่าคนที่เป็นโรคซึมเศร้าคือแม่ของเราเองค่ะ ตั้งแต่เด็กจนโตมาอายุ15 ปี ครอบครัวก็ไม่ได้อบอุ่นเท่าไหร่ มีปัญหาด้านการเงินบ้างไรบ้าง พ่อกับแม่ชอบทะเลาะกันบ่อยถึงขั้นทำร้ายร่างกายกันก็มีอยู่หลายค

คือเรามีเพื่อนกลุ่มนึงที่อยู่ห้องเดียวกันตอนม.2 แล้วพอขึ้นม.3มาเราก็ยังสนิทกัน ไปกินข้าวด้วยกัน คุยกันปกติเลย แล้วที่นี้มีเพื่อนคนนึงในกลุ่มเป็นเพื่อนเราสมัยม.1 ก็สนิทกันระดับนึง เราเคยให้เขายืมเงินบ่