เริ่มรู้สึกอยากมีประสบการณ์ด้านการงาน แต่เราดันอยู่จุดที่ ไม่มีคนสนิทและเข้าสังคมไม่เก่งที่จะพาไปถึงเป้าหมาย

เราเป็นเด็กมหาลัยปี3ใกล้ขั้นจบละ ตั้งแต่อยู่มาปี1เราก็ผ่านคำว่าคบเพื่อนมาหลายแบบ ทำให้เลือกที่จะเฝดตัวเองออกมา ก็เลยเหมือนตัวคนเดียวกับการเรียนการใช้ชีวิตเสมอ จะว่าไม่มีเพื่อนก็ไม่เชิงทุกคนคือเพื่อนหมดแหละแต่แค่ไม่ได้สนิทมากนักหรทอไม่สนิทเลย ไปไหนไปคนเดียว ไม่ก็ไม่รู้จะไปไหนก็เก็บตัวอยู่ห้อง ปากแถบจะไม่อ้าไม่รู้จะคุยกะไค แต่เรามีแฟนแล้วจุดนี้ทำให้เราฉุดคิดมาว่า เราก็ไม่ได้ตัวคนเดียวเราจะทำตัวเงียบเก็บตัวใช้ชีวิตไปวันๆไม่ได้เพราะยังมีคนข้างๆที่เค้าก็อยากเห็นชีวิตเรามีความกล้า เป็นผู้นำได้ช่วยเหลือกันแล้วตอนนี้ก็อยากจะมีประสบการณ์ด้านต่างๆแต่ซึ่งเราไม่มีคนรอบข้างหรือเพื่อนที่จะชักพาเราไปด้วยแต่ยังไม่หนักเท่าเราเข้าใครไม่ได้นี่สิไม่รู้จะไปเริ่มจากอะไรก่อนแฟนเราโตกว่าเราหลายเท่าเราอยากพัฒนาตังเองคิดฟุ้งซ่านบ้างหาวิธีทำงานเสริมบ้างแต่มันทำไม่ได้สักอย่างเลยอะ สิ่งที่ตั้งใจอยากจะทำทางบ้าน แม่ก็ไม่เห็นด้วยก็รู้สึกนะว่าเริ่มจากคนรอบครัวที่ไม่ยอมให้เราเรียนรู้บ้างจนเราโตมารู้สึกเป็นคนไม่กล้าลงมือทำ สิ่งที่เล่ามาอยากได้คำแนะนำ แต่ดูเหมือนเป็นการระบายในใจเราก็ได้ บางทีเห็นเพื่อนเค้าทำสิ่งใหม่ๆเราอยากจะให้ตัวเองเป็นได้แบบนั้นบ้างแต่มองทางไหนก้รู้สึกไม่เอาอะไรกลัวจะเป็นโรคเคลียดเป็นซึมเศร้า เพราะบางทีก็ไม่มีคนที่สนิทใจด้วย  ช่วงมาเรียนเราต้องอยู่คนละที่กับแฟนทุกคนจะกล่าวติเตือนหรืออะไรก็ได้นะเราก็จะได้เห็นมุมมองของหลายๆท่านเพราะบางทีอาจจะมองแค่ตัวเองและไม่มีใครที่จะให้ปรึกษาได้สนิทใจ บางอย่างมันอยู่ภายในใจเป็นหมื่นล้านคำบอกให้ทุกคนฟังได้แค่บางคำ 555ขอบคุณนะ
แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่