เมื่อพ่อในความทรงจำคือคนสร้างปมด้อยให้เรา

กระทู้คำถาม
สวัสดีค่ะตอนนี้เราเครียดมาก ขอเริ่มจากการเล่าถึงพ่อเรา ตอนเราคลอดพ่อไม่ได้เลี้ยงพ่อเรายกเราให้ยาย(แต่บ้านยายก็อยู่ใกล้ๆกับบ้านพ่อ) เหมือนกับน้องของเราอีก2 คนที่พ่อก็ยกให้ญาติๆ ที่บ้านอยู่ใกล้ๆกัน พ่อในความทรงจำของเราที่เราพอจะนึกได้ตั้งแต่เล็กจนโตคือ พ่อที่สร้างปมด้อยให้เราค่ะ พอเรามีเราตอนอายุ 18 ปีค่ะ พ่อเป็นคนกินเหล้าถึงขั้นติดเลยค่ะ เวลาเราจะไปโรงเรียนยายจะทำข้าวให้เรากินทุกเช้าแต่ข้าวที่ยายทำยายจะเป็นข้าวค้างคืน พอเวลาเรากินเสร็จก็จะเดินไปบ้านพ่อเพื่อให่พ่อไปส่งโรงเรียน พ่อก็จะพาน้องๆออกมายืนรอหน้าบ้านแล้วตะโกนล้อเลียนเราว่า "ไอข้าวเย็น" "ไอข้าวบูด" "มันกินข้าวบูดมาเหม็น" แล้วน้องๆกับพ่อก็หัวเราะ เราโดดแบบนี้ทุกวัน จนคนแถวนั้นเรียกเราฉายาว่า ไอเน่า และอีกเหตุการณ์ที่เราจำได้เพราะตอนนั้นเรา12ปีแล้ว คือเราอาบน้ำอยู่บ้านยายในห้องน้ำจะมีรูช่องลมที่กำแพงแบบเล็กๆเหมือนบ้านสมัยก่อน เราอาบน้ำแล้วส่องกระจกเพื่อล้างหน้า แต่ในกระจกเราเห็นมีคนยืนมองเราผ่านช่องลมนั่นพอเราเห็นเราก็ร้องเค้าก็วิ่งหนีไป เราจำได้ว่าใส่เสื้อสีแดงมีขีดเหลืองๆที่ไหล่ และเป็นพ่อเรา แต่เราก็ไม่อยากจะคิดแบบไม่อยากเชื่อว่าคือพ่อเรา เราได้แต่คิดว่าคงตาฝาดไปเอง เราออกมาบอกยายว่า มีคนแอบมองเราอาบน้ำ ยายเราก็พาเราเดินไปหาพ่อสิ้งที่เราเห็นทำให้เราอยากร้องไห้ คือพ่อเราใส่เสื้อสีแดงมีขีดเหลืองที่ไหล่ พอยายบอกพ่อพ่อก็ไม่มีทีท่าตกใจและบอกยายว่ามันคงหนีไปแล้ว พอเรากลับมาที่บ้าน เราก็แอบบอกยาย ยายก็บอกไม่ใช่หรอกนั้นพ่อ พ่อไม่มีทางทำแบบนั้นกับลูก หลังจากนั้นเราก็มีความรู้สึกเหมือนเราไม่สามารถที่จะเชื่อใจพ่อได้เพราะเรากลัว
และเราจะขอเล่าในส่วนของตัวเรา เราเรียนจบแค่ ม3 ในตอนแรกเพราะพ่อเราไม่มีเงินส่งเราเรียน แต่เราก็ต้องออกมาทำงานแล้วไปเรียน กศน จนจบ ม6 แล้วเราก็มีแฟน แฟนเราเลยส่งเราเรียนต่อ ปวส จนจบ และเราก็แต่งงานกับแฟนเรา เราได้งานที่มั่นคงเกี่ยวกับราชการงานราชการที่เราทำเงินเดือนอยู่ที่ 15,000 เรามีรถยนต์1 คันชื่อเราเองที่ต้องผ่อนเดือน 9000 (ที่ทำงานเรากับบ้านอยู่ห่างกัน17 โล) และมีบ้าน1หลังที่ซื้อร่วมกับแฟน และมีลูก1 คน สามีเราไม่เคยออกความเห็นหรือก้าวก่ายเรื่องพ่อเราเลย เราได้ตกลงกับน้องๆว่าจะให้พ่อคนละ2000ต่อเดือน เราส่งเงินให่พ่อทุกเดือนเดือนละ2000 พอเงินเดือนออกเราก็โอนให้เลย แต่น้องเราไม่เคยจะโอนครบเลยบางเดือนให้พ่อแค่300 แล้วพอพ่อใช้2000ที่เราให้หมดก็จะมาขอเรายิบย้อย300-500 ทุกสัปดาห์ เราก็ให้บ้างถ้ามี บางทีพอเราบอกไม่มีแล้วให้พ่อไปเยอะแล้วก็ใช้ให้เราไปขอแฟนเรามาให้พ่อ แต่เราก็เกรงใจไม่อยากจะรบกวนเค้ามาก เพราะเค้าก็รับผ่อนค่าบ้านอยู่แล้วและไหนจะพ่อแม่เค้าอีก เราต้องไปกดบัตรกดเงินสดมาให้พ่อเรา เราเคยถามพ่อเราว่า"พ่อไม่ได้มีลูกคนเดียวทำไมพ่อไม่ไปขอน้องบ้าง เราเหนื่อยเราเป็นหนี้เป็นสินเพราะพ่อสร้างหนี้ไม่หยุด" พ่อเราพูดกับเราว่า "ก็น้องมิงไม่มีจะให้กุทำยังไงกุก็ต้องใช้" เราร้องไห้แล้วบอกพ่อว่า"แล้วลูกละพ่อไม่เคยคิดบ้างว่าลูกจะมีไหม" พ่อกับบอกว่าเราทำงานดีก็ต้องมีเงินอยู่แล้วทำไมจะไม่มี เราร้องไห้หนักมากแฟนเราก็ได้แต่ปลอบและไปกู้เงินสหกรณ์ขอเค้ามาปิดหนี้ให้เราทั้งหมด จนพ่อเราป่วยอยู่ รพ แกบอกแกอยู่คนเดียวไม่ได้ จะให้ลูกไปอยู่ด้วยแต่เราก็ต้องทำงาน เลยตกลงที่ว่าต้องไปจ้างคนรับเฝ้าไข้ วันละ 800 ตอนแรกน้องๆจะให้เราออก แต่เราไม่ไหวก็ทะเลาะกันจนจบที่เราออก400 น้องออกคนละ 200 แต่พ่อเราอยู่ รพ ก็ใช้เงินทุกวัน อย่างเช่นหมอบอกให้เดินบ้าง แกก็ไม่เดินไม้แม้เดินไปเข้าห้องน้ำ นอนให้เราเช็ดก้นทำให้ทุกอย่าง และหมอจำกัดน้ำ พ่อก็ไม่ฟังกินน้ำผลไม้(ให้คนเฝ้าไปซื้อ) น้ำแข็งทุกวัน จนตอนนี้พ่อออกจาก รพ มาอยู่กับเราที่บ้านแกไม่อยากกับไปอยู่บ้านตัวเองเพราะพ่อบอก "ถ้ากลับไปอยู่บ้านตัวเองกูตายแน่" แกบอกกับเราแบบนี้ แล้วที่เราเครียดคือ แม่สามีเค้าไม่โอเคที่จะให้พ่อเรามาอยู่ ส่วนสามีเราเค้าไม่ออกความเห็นอะไร แม่สามีเราเค้าคิดว่าขนาดเค้ายังไม่ไปรบกวนลูกเลยแล้วพ่อเราเป็นใครมาอยู่ เพราะสามีเราเป็นคนผ่อนบ้าน เราเครียดมากตอนนี้เลยต้องแอบพาพ่อมาอยู่ไม่ให้แม่สามีรู้และสามีเราก็ไม่พูดด้วยถ้าแม่เค้าไม่ถาม สามีบอกเราว่าจะไม่พูดถ้าแม่ไม่ถามเพราะเค้าไม่อยากโกหกแม่เค้า เราเครียดมากกลัวแม่สามีรู้ พ่อเราพอมาอยู่บ้านเราก็ไม่ทำอะไรเลย ไม่เดินไปเข้าห้องน้ำเอง นอนและกินน้ำตามใจปากเลยตอนนี้ และเราก็ไม่กล้าฝากลูกสาวเราไว้กับพ่อด้วยวันไหนที่เราไม่อยู่เราจะเอาลูกไปฝากบ้านแม่สามี คือเหตุการณ์ที่เราเจอทำให้เราไม่ไว้ใจพ่อเรา และเราก็อึดอัด พอเราห้ามพ่อว่าอย่ากินน้ำเยอะหมอจำกัดน้ำ พ่อก็จะโกรธแล้วบอกว่าแกเป็นพ่อเรา ถ้าไม่มีพ่อเราก็ไม่ได้เกิดมาหรอกรู้ไว้ด้วย และอีกอย่างเราบอกพ่อว่าเวลาแม่สามีเรามาให้อยู่ในบ้านอย่าออกไป(แม่สามีเราจะชอบมาหาแต่ไม่เข้าบ้านอยู่แต่หน้ารั้ว แบบเอาของเอาขนมมาให้หลาน) พอพ่อเราฟัง พ่อก็จะหยิบยกเรื่องตอนแต่งงานมาพูดว่า "แม่สามีต้องเห็นใจพ่อนะเพราะตอนแต่งงานก็ไม่ใช่ให้เงินพ่อสักบาท" เราเลยบอกพ่อว่า "พ่ออย่าเราเรื่องนี้มาพูดเพราะมันจะมีปัญหากันนะแล้วตอนนั้นที่แต่งงาน ฝ่ายชายก็ออกทุกอย่างทั้งค่าจัดงานเช้าเย็นค่าชุดทุกอย่าง ฝ่ายเราไม่ได้ออกอะไรเลย แล้วเค้าก็ให้ทองหมั้นลูกและก็ดูแลลูกกับหลานพ่อนะ" พ่อเราก็บอกว่า "นั่นมันเป็นเรื่องปกติที่ฝ่ายชายต้องออกทุกอย่างฝ่ายหญิงไม่ต้องออกอะไรเลยปกติ" เราเหนื่อยเลยไม่อยากเถียง เราเหนื่อยมากตอนนี้หนี้สินเราจากที่แฟนเคยกู้มาปิดให้ตอนนี้ก็กลับบมาเหมือนเดิมแฟนเราก็ยังไม่รู้ และที่เราเครียดคือ ญาติฝ่ายพ่อเรากับพ่อเราก็กดดันเราเรื่องคำพูดว่านั้นคือพ่อถ้าไม่มีพ่อมิงไม่ได้เกิดนะ เราร้องไห้ตลอด ว่าทำไมจะต้องเป็นเราทุกครั้งไป และเราก็กลัวบาปกรรมกลัวจะไปตกที่ลูก ตอนนี้คือเราเหนื่อยและท้อมาก 

**และสิ่งที่หนักในภาพจำของเราคือ พ่อเราเลิกกับแม่แล้วเช้าวันที่แม่เรามาขนผ้าออกจากบ้านหลังจากแม่ไปพ่อก็กลับมาแล้วกินยาฆ่าตัวตายต่อหน้าเรากับน้อง ความที่เรายังเด็กไม่รู้ว่าพ่อทำอะไร เลยเดินไปบอกอาว่าพ่อมีน้ำลายออกจากปาก
แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่