ความสุข

1.สติที่เป็นโลกุตรสติ จะไม่มีตัวตน ให้ผลคนละอย่าง(จิตใจ) กับมิจฉาสติ ในอากาสจะหาความเป็นเราได้ยาก ดังนั้นเมื่อสติไปรู้ที่กาย(สมาธิ) จะเห็นว่าจิตที่ไปรู้กายนั้น เบา ว่าง โล่ง เป็นลักษณะของ อรูปฌานจิต

คือ เรามีความรู้สึกแบบบนี้มาสักพักใหญ่แล้วแต่ช่วงนี้หนักกว่าเดิมมาก ความรู้สึก เหนื่อยล้า เบื่อๆไม่อยากทำอะไรตอนอยู่ข้างนอกจะสดใสร่าเริงพอกลับบ้านจะเหนื่อยมากๆเหมือนคนหมดพลังงาน 2-3วันนี้อยู่ๆก็ร้องไห

ตามหัวข้อเลยค่ะตอนนี้หนูอยู่ม.4เทอม2 อีกแค่ 2 เดือนจะจบม.4 ซึ่งตอนนี้หนูอยากลาออกมากๆค่ะ หนูรู้สึกว่าที่ตรงนี้ไม่ใช่ที่ของหนู มีปัญหาเยอะแยะมากค่ะ หนูร้องไห้แทบจะทุกวันเลยค่ะ ซึ่งถ้าหนูยังเรียนต่อหนูว

สังคมการทำงานที่ Toxic ใจเหมือนโดนกรีด ซ้ำแล้วซ้ำเล่า ร้องไห้คนเดียวก็บ่อย รู้สึกเบื่อหน่าย ไม่อยากคิดไม่อยากทำอะไร ถึงทำอะไร และไม่มีใครสามรถทำอะไรเค้าได้ด้วย เมื่อเจอคนที่บอกว่าโลกใบนี้ไม่มีใครดีเท่

ทุกคนคะคือเราร้องไห้ง่ายมากกกค่อนข้างเซ้นซิทีฟ55555ทำไงให้หายหรอคะ ไม่อยากร้องไห้แล้ว เหนื่อย5552525

สวัสดีค่ะ เบื้องต้นเราก็ทำกระทู้สนทนานี้มาเพราะอยากระบายปัญหาส่วนตัวเล็กน้อย เราอายุ 18 ปีค่ะ ตอนนี้เรียนอยู่ปวช. ปีที่ 2 เราทำงานไปด้วยเรียนไปด้วย โดยที่ทางบ้านไม่ได้ช่วยส่งให้เลย เราเข้าใจดีและพยายา

ปกติเราเป็นคนที่ร่าเริง เข้ากับคนง่าย ทุกคนชอบบอกว่า เราเหมาะกับยิ้มมากกว่าร้องไห้ เราเลยไม่ชอบร้องไห้ให้ใครเห็น เราพยายามร่าเริง และซ่อนความรู้สึกแย่ๆ เสมอ เราไม่เคยพูดว่า เรารู้สึกไง แล้วตามใจทุกคน

คือเวลาแม่โกรธ จะชอบพูดกูกับเราบ้างครั้ง นานๆที บางทีก็ตบหน้าเรา หนักสุดตอนเด็กแม่เคยนั่งทับเรา แล้วถอดสื้อผ้าไล่ให้ไปอยู่นอกบ้าน อาจจะฟังดูเวอร◌์นะคะ แต่โดนจริงไปค่ะ ไม่รู้จะโกหกให้ด◌ูน่าสงสารทำไมหรอ

เราเป็นคนที่ติดแม่มากๆ แล้วต้องมาเรียน ม.4 ที่ไแกลบ้าน ตอนพ่อกับแมามาส่งก็ทำตัวร่าเริงเพื่อไม่ให้แม่เป็นห่วงพอแม่กับพ่อไปเราก็ร้องไห้ พอเปิดเทอมไปโรงเรียนก็เล่นกับเพื่อนเรียนแบบร่าเริง พอกลับมาจากโรงเ