สวัสดีค่ะ เบื้องต้นเราก็ทำกระทู้สนทนานี้มาเพราะอยากระบายปัญหาส่วนตัวเล็กน้อย เราอายุ 18 ปีค่ะ ตอนนี้เรียนอยู่ปวช. ปีที่ 2 เราทำงานไปด้วยเรียนไปด้วย โดยที่ทางบ้านไม่ได้ช่วยส่งให้เลย
เราเข้าใจดีและพยายามใช้ชีวิตในทุกวันค่ะ เข้าใจว่าทุกคนก็คงเป็นแบบเรา ส่งเสียตัวเองเรียนเหมือนเรา และบางครั้งหลาย ๆ คนก็อาจจะไม่ได้มีชีวิตที่ต่างจากเราเลย
ปัญหาคือเรารู้สึกว่า ทั้ง ๆ ที่รู้ทั้งรู้ว่าคนอื่นก็ใช้ชีวิตแบบนั้นได้ แต่ตัวเรารู้สึกเครียดแล้วก็ท้อมากเลยค่ะ เราไม่ได้มีความรู้สึกอยากจะจากโลกนี้ไปแบบนั้นค่ะ แค่บางครั้งรู้สึกว่า เราเหนื่อยแล้วก็ไม่อยากทำอะไรทั้งนั้น รู้สึกหมดแรง หมดกำลังใจบ่อยครั้ง และร้องไห้คนเดียวทุกวันเลยค่ะ
เป็นแบบนี้ทุกวันแต่ก็ยังใช้ชีวิตมาได้ค่ะ แต่เราก็ไม่แน่ใจกับตัวเองเหมือนกันว่าจะสามารถหาทางออกให้ตัวเองสบายใจขึ้นบ้างได้ยังไง
เลยอยากมาขอกำลังใจและวิธีการใช้ชีวิตของพวกพี่ ๆ ที่เคยรู้สึกแบบนี้เหมือนกันค่ะว่าทุกคนใช้วิธีแบบไหนในการหาความหมาย ของชีวิต และทำอย่างไรให้มีแรงก้าวต่อไป
รู้สึกเหนื่อยกับชีวิตในทุก ๆ วันมันปกติมั้ย?
เราเข้าใจดีและพยายามใช้ชีวิตในทุกวันค่ะ เข้าใจว่าทุกคนก็คงเป็นแบบเรา ส่งเสียตัวเองเรียนเหมือนเรา และบางครั้งหลาย ๆ คนก็อาจจะไม่ได้มีชีวิตที่ต่างจากเราเลย
ปัญหาคือเรารู้สึกว่า ทั้ง ๆ ที่รู้ทั้งรู้ว่าคนอื่นก็ใช้ชีวิตแบบนั้นได้ แต่ตัวเรารู้สึกเครียดแล้วก็ท้อมากเลยค่ะ เราไม่ได้มีความรู้สึกอยากจะจากโลกนี้ไปแบบนั้นค่ะ แค่บางครั้งรู้สึกว่า เราเหนื่อยแล้วก็ไม่อยากทำอะไรทั้งนั้น รู้สึกหมดแรง หมดกำลังใจบ่อยครั้ง และร้องไห้คนเดียวทุกวันเลยค่ะ
เป็นแบบนี้ทุกวันแต่ก็ยังใช้ชีวิตมาได้ค่ะ แต่เราก็ไม่แน่ใจกับตัวเองเหมือนกันว่าจะสามารถหาทางออกให้ตัวเองสบายใจขึ้นบ้างได้ยังไง
เลยอยากมาขอกำลังใจและวิธีการใช้ชีวิตของพวกพี่ ๆ ที่เคยรู้สึกแบบนี้เหมือนกันค่ะว่าทุกคนใช้วิธีแบบไหนในการหาความหมาย ของชีวิต และทำอย่างไรให้มีแรงก้าวต่อไป