ช่วงสมัย ม.ปลาย ผมชอบแกล้งเพื่อนผู้หญิงเป็นเพื่อนในห้อง แกล้งเปิดกระโปรงเล่น แกล้งแทบทุกวัน เพื่อนๆเลยบอกว่าถ้าไม่เลิกแกล้งน่ะ เดียวผมจะแกล้งเปิดกระโปรงแกบาง และมีอยู่วันหนึ่งช่วงก่อนจะกลับบ้านผมเผลอหลับในห้องเรียน หลับคาบสุดท้ายก่อนกลับบ้าน เพื่อนผู้หญิงในห้องเลยคิดที่จะแก้แค้นผม พวกเขาให้คนอื่นๆกลับบ้านเหลือ พวกเขาปิดห้อง ปิดหน้าต่าง จับผมมานั่งกับเก้าอี้ และถอดเสื้อผ้าผมออกเหลือแก่ กกน. พอถอดเสร็จ ก็เตรียมชุดนร.หญิง ม.ปลาย ไว้พร้อม มีหมดเลย เสื้อ กระโปรง ถุงเท้า รองเท้า แม้แต่วิกยังมี แล้วก็จับผมใส่เสื้อ สวมกระโปรง ใส่ถุงเท้า รองเท้า ใส่วิก จบด้วยแต่หน้า ผมว่าพวกเขาหน้าจะวางแผนเตรียมแกล้งผมไว้แล้วแหละแค่รอหาจังหวะที่ผมเผลอ พอแต่งเสร็จ ก็เล่นผมเลย โดนจับผมยืนขึ้น ล็อคแขนทั้งสองและเปิดกระโปรงขึ้นจนเห็น กกน. แล้วถ่ายรูป จับเปลี่ยนท่าทางถอด กกน.เล่นกับน้องชาย ผ่านไปสักพักผมก็ตื่น เขาเห็นผมตื่นเขาก็หัวเราะกันและเล่าทุกอย่างที่ทำกับเราให้ฟัง พร้อมกับให้ดูรูปหลังจากนั้น ผมก็สังเกตตัวเอง ผมรู้สึกอายมากจนร้องไห้ เพื่อนบอกว่าถ้าแกล้งพวกเราอีก หรือไปบอกใคร เราจะส่งรูปที่ถ่ายให้เพื่อนในห้องทุกคนและจะไม่คืนชุดผมให้ด้วย ให้ใส่แบบนั้นแหละกลับบ้านและพรุ่งนี้เอามาคืนด้วย ผมเลยกลับบ้านสภาพนั้น อายมาก พอวันต่อมา ผมเจอพวกเขา เขาถักเรา ว่าไงสาวน้อย เอาชุดมาคืนมั้ย ผมบอกเอามา และพวกเขาก็บอกว่า ไม่ต้องคืนหรอก เราให้หลังเลิกเรียนเจอกันน่าา และหลังจากนั้นเป็นต้นมา ผมก็โดนจับแต่งหญิงตอนเลิกเรียนแทบทุกวัน จนนิสัยผมเปลี่ยนไป ชอบเสื้อผ้าผู้หญิง ชอบให้คนอื่นจับแต่งหญิง แล้วกลายเป็นเพื่อนสาวของพวกเขา พอเรียนจบก็แยกย้ายกัน ไม่ได้เจอกันอีกเลย
ปัจจุบันก็เรึ่มมีความรู้สึกอยากเป็นผู้หญิง
ผมชอบใส่กระโปรงมากครับ
คิดว่าเป็นเวรกรรมแล้วกัน แกล้งเขาไว้อย่างไรก็ได้รับกรรมตามนั้นแหละ
แต่ผมไม่ได้ชอบผู้ชายน่ะ ชอบผู้หญิงคราฟ