ถามว่าพอไหมกับค่าครองชีพ   ก็ถือว่าพอครับถ้าใช้จ่ายแบบประหยัดมากๆไม่ซื้ออะไรที่ไม่จำเป็น   แม้แต่ประเทศพัฒนาแล้วที่รายได้สูงๆเขาก็ประหยัดกัน   อาหารเน้นทำกินเองไม่ค่อยมีหรอกที่ออกไปซื้อกินกันทุกมื้อแบบคนไทย

อีกประเด็นที่ค่าแรงเรายังจัดว่าต่ำ   ก็เพราะเรายังยึดอยู่กับการเป็นแหล่งผลิตสินค้าราคาถูก   ทำให้ต้องสร้างภาพว่าเป็นประเทศที่แรงงานค่าแรงต่ำเพื่อดึงนักลงทุน   ซึ่งถ้าเราอยากให้อัตราค่าแรงสูงขึ้นก็มีแต่ต้องปรับเปลี่ยนการผลิต   มาเน้นผลิตสินค้าวิทยาการที่ราคาสูงไม่ค่อยมีประเทศไหนผลิตได้อย่างพวกสินค้านวัตกรรม

แต่ประเทศเราพลาดที่พอค่าครองชีพแซงอัตราค่าแรงขั้นต่ำนั้น   แทนที่เราจะพยายามปรับเปลี่ยนการผลิตไปสู่ระดับที่สูงขึ้น   เรากลับเลือกที่จะคงการผลิตแบบเดิมๆและไปนำเข้าแรงงานต่างด้าวมาทำงานแทน   เพื่อที่จะได้คงอัตราค่าจ้างถูกๆไว้ได้ต่อไป   มันเลยกลายเป็นว่าแรงงานไทยอยู่ไม่ได้เพราะค่าแรงขั้นต่ำมันน้อย   ในขณะที่แรงงานต่างด้าวซึ่งเคยชินกับความลำบากแล้วสามารถอยู่ได้   ไม่ใช่ความผิดของแรงงานไทยที่เลือกงานหรอกเพราะแรงงานไทยไปทำงานต่ำๆในประเทศพัฒนาแล้วเยอะแยะ   ปัญหาเรื่องนี้คือผู้ผลิตเคยชินกับค่าแรงถูกๆที่จ่ายให้แรงงานต่างด้าวต่างหาก