การที่เรายิ้ม ไม่ได้หมายความว่าเรามีความสุข

เราต้องทำเป็นเข้มแข็งต่อหน้าคนอื่น เพื่อไม่ให้คนรอบตัวต้องป็นห่วงเรา เราบอกกับคนรอบข้างเสมอว่าเราลืมเค้าได้แล้ว (ใครจะลืมได้) แต่ในใจมันแสนจะเศร้า เพื่อไม่ให้คนรอบข้างต้องมากังวน เราพยายามที่จะยิ้มเพื่อหลอกตัวเองและคนอื่น ว่าเราไม่เป็นไร เราอยู่ได้โดยไม่มีเค้า แต่พอมาอยู่กับตัวเอง มันโคตรคิดถึงวันเวลาเก่าๆที่ผ่านมา เค้าดีกับเรามากๆ แต่หลังจากที่เค้าเลิกกับเรา เค้าเป็นเหมือนอีกคนที่เราไม่เคยรู้จักเรย 

เรามีความสุขอยู่ช่วงเดียวคือตอนหลับสนิท เพราะไม่ต้องนึกถึงอะไรเรย แต่พอตื่นเท่านั้นแหละ เรื่องพวกนี้เหมือนมันพึ่งเกิดเมื่อวานเอง วนเวียนอยู่ในหัวตลอด 

เราเคยแอบคิดนะ ว่าที่ผ่านมาเค้ารู้สึกกับเราแบบที่เค้าเคยบอกจิงๆหรือเปล่า?