เราป่วยช่วงนี้ ติดโควิดจากแม่ พอดีมีเหตุให้กักตัวที่บ้านไม่ได้ เลยแยกมาพักที่อื่นกับแม่ ระหว่างที่เราอยู่กับแม่ ก็มีคนโทรมาถามไถ่อาการบ้าง แต่เราไม่กดรับเลย เพราะมือถือดังปุ๊บ ก็ถูกมองหน้าทันที พอเราไม่รับก็ถามเราเสียงแข็งว่าใครโทรมา แต่คือวันนี้เราอายุ 36 แล้ว ทั้งชีวิตที่ผ่านมา เราไม่เคยไปเที่ยวไหนกับเพื่อน ไม่เคยมีสังคม จนเรารู้สึกโดดเดี่ยวมากตลอดเวลา เราจะไปอยู่ส่วนตัวที่ไหนก็ไม่ได้ ด้วยเหตุผลบางอย่าง 

บางทีก็รู้สึกแย่มากๆ เลย แต่บางคนคือบอกว่า เป็นธรรมดาที่พ่อแม่จะเป็นแบบนี้ถึงลูกจะโตแล้ว ตัดภาพไปที่แม่เรา เคยมีใครไปกะเกณฑ์ชีวิตตัวเองได้บ้างไหม ทำไมต้องมาเห็นแก่ตัวในชีวิตเราด้วย

****ขอบคุณทุกความเห็นมากนะคะ ไม่คิดว่าจะเจอหลายคนที่มีปัญหาชีวิตเหมือนกันมากเลย แต่สาเหตุที่เรายังไปไหนไม่ได้เพราะปัจจุบันเราอยู่กับแม่แค่2 คน ที่จริงที่อยู่ที่นี่ก็ไม่ใช่บ้านเกิด เลยอาจจะอยู่ห่างญาติพี่น้องมากด้วย แต่คุยกับญาติๆ บ้างแล้ว เขาบอกจะช่วยรับแม่ไปเที่ยวพักกับเขาเป็นช่วงๆ ให้คลายเครียดบ้างค่ะ