เราเมื่อก่อนเป็นคนที่มีเพื่อน สมัยประถมเรียนในร.ร.ในชนบทจึงมีเพื่อนน้อยเเละมีรุ่นพี่ที่สนิทอยู่บ้าง พอขึ้นม.1ก็มีเพื่อนเป็นกลุ่มใหญ่ๆเลยก็ว่าได้ เเต่พอขึ้นม.2เริ่มไม่ค่อยมีเพื่อนเพราะต้องย้ายห้องเเล้วเพื่อนในห้อฃเขาก็สนิทกันอยู่เเล้วเป็นส่วนใหญ่เพราะอยู่ห้องด้วยกันตอนม.1 ม.3เราคิดว่าเขาเริ่มเข้ากับเพื่อนในห้องได้เเล้วอย่างน้อยก็ตั้งกลุ่มกับเพื่อนในห้องตั้ง3คนเเหนะ เเต่พอม.4เท่านั้นเเหละ เริ่มรู้สึกอีกครั้งเเล้วไม่มีเพื่อน เราก็ได้อยู่ห้องเดียวกันกับเพื่อนที่อยู่ในห้องเดียวกันตอนเรียนม.3ค่อยข้างเยอะ มันเริ่มตั้งเเต่เปิดเทอมเลยที่ต้องเลือกโต๊ะที่นั่ง โต๊ะมันนั่งได้3คน เราจึงได้ไปนั่งเเถวอื่น เพื่อนที่เราคิดว่าสนิทด้วย3คนนั้นก็เริ่ไปคุยกับเพื่อนคนอื่นที่อยู่ใกล้ๆกันเริ่มสร้างกลุ่มด้วยกัน เริ่มไปไหนโดยที่ไม่ชวนเราเเล้ว ไม่บอกเราด้วย เเล้วเวลาพอมีงานกลุ่มเขาก็จับกลุ่มโดยที่ไม่มีเรา เหมือนเราตัวคนเดียวเลย หรือเราตัวคนเดียวมานานเเล้วเเต่เราไม่รู้สึกกันนะ เเต่เราก็คุยกับเพื่อนปกตินะ เเต่เหมือนจะเป็นเพื่อนชั่วคราวเลยเพราะเวลามีอะไรไม่มีใครสนใจใยดีเราเลยสักคนจับกลุ่มก็ยังไม่บอกเรา มันเศร้านะ มันอึดอัด อึดอัดมากไป เราพยายามไม่คิดเเล้ว เเต่มันก็คิดอยู่ดี(´°̥̥̥̥̥̥̥̥ω°̥̥̥̥̥̥̥̥｀)