ผมมีพ่อแม่ เเต่พ่อแม่ผมเลิกกันตอนที่ผม7ขวบ ตอนนี้ผม18ปีละ ผมมาอยู่ฝ่ายเเม่ แต่อยู่กับยาย ไม่ได้อยู่กับแม่ เเม่ไม่ได้เลี้ยงผม ยายเป็นคนเลี้ยงผมมาตั้งเเต่เล็กจนถึงตอนนี้ ส่วนพ่อก็อยู่ต่างจ. ตอนเลิกกับแม่ หายไปเป็นปี ละติดต่อกลับมา คอยส่งเสียผมจนถึงตอนนี้ เเต่ก็ไม่ได้เลี้ยงดูผม ส่งบ้างไม่ส่งบ้าง ทั้งๆที่มีตังค์ พอผมโตมา ผมรู้สึกว่าเหลือแต่พ่อเเล้ว เพราะเเม่สนแต่ผัวใหม่ตัวเอง ตังค์สักบาทก็ไม่เคยให้ ไม่ได้มาถามไถ่ เเต่มาหาให้เห็นหน้าบ้างบางครา ผมอยู่กินกับยายจนมาถึงอายุ15ปี ผมดื้อกับยายมากละชอบเถียง จนตอนนี้ยายไม่สบายเลยไปรักษาตัวที่ต่างจ.บ้านพี่สาวของแม่ ผมเลยออกจากร.รเพื่อหางานทำ เพราะพ่อก็ไม่ได้ส่งอะไรขนาดนั้น มีแต่ยายที่คอยให้ตังค์ไปร.ร ส่งก็แบบค่าเทอม ละผมสงสารยายเลยออกจากร.ร ส่วนแม่ไม่ต้องพูดถึง ไม่เคยอะไรกับผม มีเเต่ให้ตัวเองรอดไปวันๆกับผัวใหม่ ผัวแม่ก็ไม่ทำงาน มานานเกือบ5ปีได้ละ เเม่หาให้ผัวกินตลอด ส่วนผมก็หางานทำไม่ว่างานไรได้กี่บาทก็ทำ ทำหมดเพราะต้องงหาซื้อกินเอง ส่วนพ่อก็ขอตังค์บ้างเป็นบางที พ่อจะชอบเบียวเสือ คิดว่าตัวเองชัดเจนกับคนที่รักเสมอ เเต่ไม่เลย มาถึงตอนนี้ ผมได้งานเป็นหลักเป็นแหล่ง เลยขอให้พ่อซื้อรถให้ดาวน์ให้ เเต่ก็บอกว่า รอตังค์ก่อน พูดเเบบนี้มา2ปีละ เเต่ก็ไม่เคยได้เลย เวลาทำงานผมเดินไปตลอด โชคดีที่อยู่ใกล้ๆ2กิโลกว่าๆจากบ้านไปที่ทำงาน ตอนนี้ผมเก็บตังค์ได้ละ แบบไม่น้องพึ่งตังค์ดาวน์ของพ่อเเต่ให้เอาตังค์ผมไปดาวน์ละให้พ่อซื้อให้ เเต่ก็อ้างสารพัด ไม่ว่างบ้างอะไรบ้าง ผมจะซื้อมือ2 สุดท้ายมีเเต่น้ำลาย ผมเหมือนสู้มาตัวคนเดียวตั้งเเต่ไม่มียาย ยายมาส่งผมได้เท่านี้ ทุกวันนี้ผมอยากจะขอโทษยายสักครั้งที่ดื้อ เเต่คงไม่มีโอกาส ทุกวันนี้ผมก็ยังเดินไปทำงานอยู่ดี ผมอยู่บ้านยาย พักพิงที่นี่ อยู่ร่วมกับแม่เเละผัวใหม่เเม่ ผัวแม่งานไม่ทำเสพย์เเต่ยา เเม่ก็หาซื้อให้มันทุกวัน กับผมไม่เคยยื่นให้เเม้แต่บาทเดียว ผมเลยไม่คาดหวังแม่มานานเเล้ว เหมือนตัดออกจากชีวิต แต่พ่อนีสิ มาให้ความหวังอยู่ตลอด เเต่ก็ทิ้งน้ำลายให้กันตลอด ผมเลยรู้สึกว่าที่ผ่านมา ผมตัวคนเดียวมาตลอด มีพ่อแม่เหมือนไม่มี แล้วผมควรทำยังไงต่อจ่กนี้ ควรสู้ต่อไปหรอ มันจุกอยู่ในอก ผมอายุ18 ผมไม่เที่ยวไม่กินเหล้าไม่ดูดบุหรี่ไม่เล่นยา ผมทำเเต่งานเพื่อให้ตัวผมเองรอดไปวันๆ หากินด้วยตัวเอง ผมเเค่อยากให้พ่อหรือเเม่ก็ได้ช่วยผมสักครั้ง เเต่ก็ได้เเต่น้ำลายกลับมา ผมจุกจริงๆ พิมพ์ไปร้องไห้ไป อาจจะงงๆหน่อยเพราะผมเจ็บปวดใจพิมพ์ผิดๆถูกๆ เรื่องมันก็มีเท่านี้แหล่ะครับ
มีพ่อแม่เหมือนไม่มี..