หัวใจสีฟ้า ภูผาสีทอง บทที่ 46

พอดีว่าช่วงปิดเทอมเรามาหาหลานที่ต่างจังหวัดประจำ แต่พอถึงวันใกล้จะกลับทำใจไม่ได้เลยค่ะ คิดถึงหลานมาก ตอนหลานมาส่งขึ้นรถแล้วเห็นหลานร้องเราจัดการความรู้สึกตัวเองไม่ได้เลยค่ะ รู้สึกเหมือนเราทิ้งเขาเลยค

พอดีเรามีหลานชายที่บ้าน มีพฤติกรรมคือ ชอบใช้โทรศัพท์ตลอดเวลาที่ว่าง ไม่เข้าเรียนในชั้นเรียนตนเอง ชอบมาอยู่กับยาย (ยายสอนอยู่ รร. ที่หลานไปเรียน) เหมือนเอางานมาทำที่ห้องที่ยายสอน เวลาที่ไม่พอใจก็จะกรี๊

คือเรื่องผ่านมาหลายปีแล้ว แต่มันเป็นปมในใจที่ไม่สามารถลบได้ค่ะ คือเราโดนลวนลามจากญาติเราซึ่งเป็นลูกชายของน้าเรา ตอนนั้นเราอาศัยอยู่กับยายที่ชนบทเป็นบ้านไม้สองชั้น จะไม่มีห้องส่วนตัว พ่อแม่ไปทำงานต่างจ

สวัสดีค่ะทุกคน คือตัวเราอายุ14ปีนะคะ พี่สาวเราทำงานอยู่กรุงเทพ ตอนแรกๆทาก็ไม่อยากอยู่ที่นี่นานๆ ชอบความศิวิไลซ์ ในใจลึกๆ ก็คิดถึงบ้านค่ะ คิดถึงคนที่บ้าน คิดถึงพ่อแม่ปู่ย่าตายายพี่น้อง แต่ทีนี้พอได้มาฟ

ต้องเล่าก่อนว่า เรามาอยู่ กทม ตั้งแต่อายุ 18 ก่อนหน้าเรากลับบ้าน ปีละ 1 ครั้ง แต่ช่วง 2-3 ปี เราอยากกลับบ่อยขึ้นมาก แต่ไม่ค่อยมีโอกาส เพราะค่าเดินทางราคาค่อนข้างสูง เราโทรไปที่บ้านทีไรคุยได้แป๊บเดียวเ

« เสียงที่ลอยมากับสายลม » - ได้ยินเสียงคนขับร้อง เอือนพ้องไปในลำธารสายนี้ - ขับกล่อมอย่างปราณี ดังนที ที่กำลังไหลริน - กลิ่นวาโยโชยพัด ผ่านแก้