ต้องทำยังไง

เรื่องก็คือเราแค่รู้สึกเหนื่อย กดดันตัวเองด้วยจากคำพูดของคนอื่นด้วยจากที่โรงเรียน แล้วก็เรื่องของที่บ้าน เรื่องงานกลุ่ม เรามักจะรู้สึกเหนื่อยท้ออยู่บ่อยๆ แต่ก็ดึงตัวเองกลับมาได้ แต่เราก็ยังรู้สึกจมอย่

ตามกระทู้ที่ตั้งเเหละค่ะ ตอนนี้มืดไปหมด ท้อด้วย เหนื่อยมาก เราคือเด็กผู้หญิง ม.4 ที่อยู่ในครอบครัวที่ถือได้ว่าค่อนจ้างยากจน ตอนเราอยู่ ป.6 ทุกอย่างก็ปกติค่ะ เเต่พอเราขึ้นม.1 เราทำเกรดได้ดี เทอม2 ก็ท

รู้สึกเบื่อ ไม่อยากทำอะไร ไม่มีแรงทำอะไรเลย อยู่ๆก็ร้องไห้ อยากร้องไห้ทั้งที่ไม่มีเรื่องให้ร้อง อารมณ์เปลี่ยนไปเรื่อยๆ รู้สึกหงุดหงิดง่ายกว่าเดิมมากๆ รำคาญพวกที่เอาแต่ใจขี้น้อยใจ รำคาญเพื่อนๆ บางครั้ง

เหนื่อยมากๆ เหนื่อยกับชีวิตสุดๆ มีแต่ความกดดันคนที่เกลียดเราก็พร้อมซ้ำเติมไม่มีที่พึ่งเลยไม่กล้าปรึกษาใครตอนนี้กลัวทุกสิ่งทุกอย่างไปหมดเลยเราโครตแย่เลยอ่ะ🥲🥲🥲อยากร้องไห้แต่ไม่กล้าร้องรู้แต่ว่าต้องสู้ต่

พวกคุณเหนื่อยไหม ทำไม่ฉันเหนื่อยจัง ฉันยังหาวิธีให้ชีวิตราบรื่นไม่ได้ เลย เดินหน้าก็สดุด ถอยหลังก็ชนฝา เดินไปข้างๆก็เหยียบหนาม หยุดอยู่เฉยๆก็ทุรนทุลาย ....เอาละฉันแค่บ่น ฉันยังไม่ยอมแพ้กับชีวิตนี้หรอก

ตอนนี้รู้สึกเหนื่อยมากเหมือนมีอะไรไม่รู้มาถาโถมกับชีวิต แล้วรู้สึกกดดันเหมือนได้รับพลังงานลบมาตลอด ถ้าบอกให้นึกถึงครอบครัวผมบอกได้เลยตอนนี้ผมไม่รู้สึก ไม่ใช่ว่าครอบครัวทำร้ายร่างกายนะ แต่ตอนนี้รู้สึกป

สวัสดีค่ะ คือหนูอยากรู้ว่าเริ่มทำงานหาเงินด้วยตัวเองครั้งเเรกตอนอายุเท่าไหร่ มีท้อเหนื่อยบ้างไหมคะ เเล้วมีวิธีอย่างไรไม่ให้ตัวเองเครียด หรือกดดันตัวเองมากเกินไปไหมคะ

ตอนนี้เรากำลังฝึกงานอยู่ เเต่รู้สึกเข้าไม่ถึงพี่ๆหรือองค์กรที่เราอยู่เลย คิดอยากจะถอยหลังกลับเเต่ก็รู้สึกมาไกลเกินจะถอยหลังแล้วค่ะ เราไม่กล้าเข้าหาพี่ๆ แค่คิดว่าต้องไปทำงานก็เหนื่อยมากๆแล้วค่ะ ยิ่งเป